شعر
اگر گویى كه بتوانم، قدم در نِهْ كه بتوانى
وگر گویى كه نتوانم، برو بنشین كه نتوانى
«جامع التمثیل»
آفرین بر جان درویشى كه صاحب همّت است. «كمال خجندى»
اهل همّت را ز ناهموارىِ گردون چه باك؟ «نوایى»
به هر كارى كه همّت بسته گردد
اگر خارى بود گُلدسته گردد
منطقِ مُلك جهان ها همّت است
بال و پرّ مرغ جان ها همّت است
«عطّار»
همّت اگر سلسله جنبان شود
مور تواند كه سلیمان شود
«وحشى»
خُرده بر استاد بگرفتن ز شاگردان خطاست
با ارادت خدمت استاد كردن همّت است
نكات
ایمان به قیامت، موجب وسعت دید و بلندى همّت مى گردد.
عبادت، نیاز به همّت، جدّیت، عشق و آمادگى دارد.
دلبستگى به دنیا و مادیّات، مانع جدا شدن انسان از زمین و خاك و رسیدن به كمال و افلاك مى شود.
دنیاطلب، كوتاه همّت است.
دیندارى، تصمیم و همّت و عشق مى طلبد.
براى رسیدن به هدف، علاوه بر طرح و تقاضا و بودجه، همّت و مشاركت مردمى نیز لازم است.
در پیمودن مراحل تكامل، بلند همّت باشید و به حد اقل رشد اكتفاء نكنید.
در دعا به حد اقل اكتفاء نكنید، بلند همّت باشید.
سعى و همّت خود را بكار بریم، ولى نتیجه را از خداوند بخواهیم.
شروع كارهاى بزرگ با كمى همّت است كه اگر نباشد هیچ كار بزرگى شروع نخواهد شد.
انسان ضعیف كم همت است براى كارهاى بزرگ همت بزرگ نیاز است.