مستحبّى كه پیش از واجب ذكر شده
«إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ كِتَبَ اللَّهِ وَ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ أَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ سِرًّا وَ عَلَانِیَةً یَرْجُونَ تِجَرَةً لَّن تَبُورَ؛ لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزِیدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ؛(2384) كسانى كه كتاب الهى را تلاوت مى كنند و نماز را برپا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ایم پنهان و آشكار انفاق مى كنند، تجارتى (پرسود و) بى زیان و خالى از كساد را امید دارند. (آنها این اعمال صالح را انجام مى دهند) تا خداوند اجر و پاداش كامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بیفزاید كه او آمرزنده و شكرگزار است!»