علوم انسانى كسبى است
«وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَرَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛(1885) و خداوند شما را از شكم مادرانتان خارج نمود در حالى كه هیچ چیز نمى دانستید و براى شما، گوش و چشم و عقل قرار داد، تا شكر نعمت او را بجا آورید!»
زنگ خطر علماء
«أَ فَرَءَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَئهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سمَْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلَا تَذَكَّرُونَ؛(1886) آیا دیدى كسى را كه معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اینكه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده اى افكنده است؟! با این حال چه كسى مى تواند غیر از خدا او را هدایت كند؟! آیا متذكّر نمى شوید؟!»
توانائى انسان بر فراگیرى همه علوم
«وَ عَلَّمَ ءَادَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَئكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِى بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَدِقِینَ؛(1887) سپس علم اسماء [علم اسرار آفرینش و نامگذارى موجودات ]را همگى به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست مى گویید، اسامى اینها را به من خبر دهید!»