ریاست صحیح
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) إِیَّاكَ وَ الرِّئَاسَةَ فَمَا طَلَبَهَا أَحَدٌ إِلَّا هَلَكَ. فَقُلْتُ: لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ هَلَكْنَا إِذاً لَیْسَ أَحَدٌ مِنَّا إِلَّا وَ هُوَ یُحِبُّ أَنْ یُذْكَرَ وَ یُقْصَدَ وَ یُؤْخَذَ عَنْهُ. فَقَالَ: لَیْسَ حَیْثُ تَذْهَبُ إِلَیْهِ إِنَّمَا ذَلِكَ أَنْ تَنْصِبَ رَجُلًا دُونَ الْحُجَّةِ فَتُصَدِّقَهُ فِی كُلِّ مَا قَالَ وَ تَدْعُوَ النَّاسَ إِلَى قَوْلِه؛(1241) سفیان بن خالد گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمودند: از ریاست دورى نما، هر كس دنبال ریاست برود هلاك میگردد. عرض كردم: قربانت گردم! پس بنابراین ما همه هلاك خواهیم شد همه ما دوست میدارند كه نام نیك داشته باشند، و مردم دور او جمع شوند، و از او مسائل خود را سؤال كنند. امام فرمودند: مطلب آن طور نیست كه شما دریافتى، مقصود آن است یك نفر را بدون دلیل ریاست دهید و هر چه او گفت عمل نمائید و مردم را به طرف او دعوت كنید.»
نظر صفوان راجع به ریاست
«عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ(علیه السلام) مَا ذِئْبَانِ ضَارِیَانِ فِی غَنَمٍ قَدْ غَابَ عَنْهَا رِعَاؤُهَا بِأَضَرَّ فِی دِینِ الْمُسْلِمِ مِنْ حُبِّ الرِّئَاسَةِ ثُمَّ قَالَ لَكِنَّ صَفْوَانَ لَا یُحِبُّ الرِّئَاسَةَ؛(1242) معمر بن خلاد گوید ابوالحسن(علیه السلام) فرمودند: اگر دو گرگ درنده به گله اى كه چوپان ندارد حمله كنند، ضررش كمتر است از حبّ ریاست براى دین مسلمان ولى صفوان ریاست را دوست نمیدارد.»