ملامت خداوند
«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَیَّرَ أَقْوَاماً بِالْإِذَاعَةِ- فِی قَوْلِهِ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ فَإِیَّاكُمْ وَ الْإِذَاعَة؛(1167) شنیدم ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) مى گفت: همانا خداى عز و جل جماعتى را در كلام خود ملامت كرد كه هر گاه خبرى از امنیّت و فرار دشمن یا خبرى از ناامنى و هجوم دشمن بشنوند، آن را به صورت شایعه انتشار مى دهند.»