اهمیّت امامت
«وَ یَقُولُ الَّذِینَ كَفَرُواْ لَوْ لَا أُنزِلَ عَلَیْهِ ءَایَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ؛(375) كسانى كه كافر شدند مى گویند: «چرا آیه (و معجزه اى) از پروردگارش بر او نازل نشده؟!» تو فقط بیم دهنده اى! و براى هر گروهى هدایت كننده اى است (و اینها همه بهانه است، نه براى جستجوى حقیقت)!»
مقام امامت براى انبیاء
«وَ جَعَلْنَهُمْ أَئمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیرَتِ وَ إِقَامَ الصَّلَوةِ وَ إِیتَاءَ الزَّكَوةِ وَ كاَنُواْ لَنَا عَبِدِینَ؛(376) و آنان را پیشوایانى قرار دادیم كه به فرمان ما، (مردم را) هدایت مى كردند و انجام كارهاى نیك و برپاداشتن نماز و اداى زكات را به آنها وحى كردیم و تنها ما را عبادت مى كردند.»
نشانه امامت در قرآن
«إِنَّمَا وَلِیُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُمْ رَكِعُونَ؛(377) سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها كه ایمان آورده اند همانها كه نماز را برپا مى دارند، و در حال ركوع، زكات مى دهند.»