دعای چهارم از دعاهای امام علیه السلام است در درود بر پیروان پیغمبران و ایمان آورندگان بایشان:
بار خدایا و پیروان پیغمبران و ایمان آورندگان بایشان (و اتباع الرّسل مبتداء است و خبر آن فاذکرهم منک است که در جمله دوّم ذکر میشود) از اهل زمین که از روی غیب و پنهانی (در دل) ایمان آوردند (نه بزبان تنها مانند منافقین و مردم دو رو، و اینکه اهل زمین را اختصاص داده در صورتیکه اهل آسمان نیز ایمان آورده اند برای آنست که پیش از این در باره آنها دعاء فرموده است) در آن هنگام که دشمنان بتکذیب و دروغ پنداشتن ایشان و معارضه نموده رو برو شدند، و آن هنگام که (ایمان آورندگان) بسبب حقائق ایمان بپیغمبران علاقه مند بودند - در هر روزگار و زمانیکه در آن پیغمبری فرستادی
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 59
و برای اهل آن دلیل و راهنمائی گماشتی از زمان آدم تا محمّد صلّی اللّه علیه و آله از پیشوایان هدایت و رستگاری و جلوداران اهل تقوی و پرهیزکاری که بر همه آنها سلام و درود باد، آنان را از خود ب آمرزش و خوشنودی یاد فرما (تخصیص ده) - بار خدایا و بخصوص اصحاب و یاران محمّد (صلّی اللّه علیه و آله) آنانکه همراه بودن (با آن حضرت) را نیکو بپایان بردند، و آنانکه برای یاری او در جنگ شجاعت و دلاوری برجسته ای آشکار ساختند، و او را یاری کردند، و بایمان آوردن باو شتافتند، و به (پذیرفتن) دعوتش (از دیگران) پیشی گرفتند، و دعوت او را آن هنگام که برهان رسالتها (پیغامها) ی خود را بگوششان رساند پذیرفتند - و در راه آشکار ساختن دعوت او (براه حقّ) از زنان و فرزندان دوری نمودند، و در استوار کردن پیغمبری او با پدران و فرزندان (خودشان) جنگیدند، و بواسطه وجود (با برکت) آن حضرت پیروز گردیدند -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 60
و آنانکه محبّت و دوستی آن بزرگوار را در دل داشتند، و در دوستیش تجارت و بازرگانی (سعادت و نیکبختی) را آرزو داشتند که هرگز کسادی در آن راه نمی یابد - و آنانکه چون بعروه و دسته آن حضرت خود را آویختند (پیرو دین او گشتند) قبیله ها (شان) از آنها دوری گزیدند، و چون در سایه خویشی با او جای گرفتند (فرمانبر او گردیدند) خویشان با آنان خود را بیگانه پنداشتند - پس خدایا آنچه را که برای تو و در راه تو از دست داده اند برای ایشان فراموش مکن (جزاء و پاداش بسیار ب آنان عطا فرما) و برای آنکه مردم را بر (دین) تو گرد آوردند، و برای (رضای) تو با پیغمبرت (همراه بوده) دعوت کنندگان بسوی تو بودند و ایشان را از خوشنودی (رحمت) خود خوشنود ساز - و ایشان را در برابر آنکه در راه تو از شهرها و خویشاوندان دوری گزیده از زندگی فراخ بتنگی و سختی رو آوردند (تا اینکه دین تو را گوشزد جهانیان نمودند) جزاء و پاداش ده، و (نیز) جزا ده آنها را که در ارجمند ساختن دین خود مظلوم و ستم رسیده شانرا فراوان گردانیدی -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 61
بار خدایا بهترین پاداش خود را به تابعین و پیروان ایشان (پیروان صحابه پیغمبر از مهاجرین و انصار) که نیکو کردارند برسان (این جمله اشاره است بقول خدای تعالی «س 9 ی 100):وَ السَّابِقُونَ الاوَّلونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الانْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِاحْسانٍ رَضیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عنْهُ 9: 100یعنی و پیشی گیرندگان پیشینیان «در ایمان» از مهاجرین «که از مکّه بمدینه آمدند» و انصار «اهل مدینه که به پیغمبر گرویدند» و آنانکه بنیکی «بایمان و طاعت» ایشان را پیروی کردند خدا از آنها خوشنود شد «طاعتشان را پذیرفت» و اینان هم از خدا خوشنود گردیدند «بپاداش خود رسیدند)» آنانکه میگویند: پروردگارا ما و برادران (ایمانی) ما را که بایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز - آن تابعین و پیروانیکه طریقه ایشان (صحابه) را قصد کردند و ب آنجا که آنان رو آوردند رو نمودند، و بر روش آنها رفتار کردند (در عقائد و گفتار و کردار پیرو آنها بودند) - آنان را در بینائی (عقائد و ایمان) شان شکی بر نگردانید، و در پیروی آثار و اقتداء بنشانه های هدایت و رستگاری صحابه دو دلی آنها را نگران نساخت - در حالیکه یاری کننده و کمک دهنده ایشانند (باینکه) دین آنان را پیروانند، و براه آنها میروند، و با ایشان یگانگی دارند (و در بین شان
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 62
اختلاف نیست که یکی در باره صحابه گفتاری بگوید و دیگری خلاف آن را بیان نماید) و در آنچه (اخبار و احکامی را) که صحابه (از پیغمبر شنیده و) ب آنها رسانده اند تهمت بایشان نمیزنند (در راستی بیان آنها شکّ نمینمایند) - بار خدایا از امروز ما تا روز قیامت بر تابعین و زنان و فرزندانشان و بر هر کدام از ایشان تو را اطاعت نموده درود فرست (جمله و بر هر کدام از ایشان ترا اطاعت نموده، از قبیل عطف خاصّ است بر عامّ) - چنان درودی که بسبب آن ایشان را از نافرمانی خویش نگهداری، و در باغهای بهشت خود برای آنها فراخی دهی، و آنان را از مکر شیطان باز داری، و بر هر کار نیکی که از تو کمک خواستند آنها را یاری فرمائی، و آنان را از پیشامدهای شب و روز جز پیشامدی که نیکی در آن باشد حفظ نمائی - و چنان درودی که بسبب آن ایشان را بر اعتقاد بامید نیکوی بتو و طمع و از در آنچه نزد تو است (روزی که برای آنها مقدر ساخته ای) و بر تهمت نزدن در آنچه (فراوانی نعمت) که در دسترس بندگان است (نگویند چنین قسمت بر خلاف عدل است) بر انگیزی -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 63
تا آنان را خواهان بسوی (عبادت و بندگی) خود و ترس از (کیفر) خویش (بر اثر تقصیر در طاعات) باز گردانی، و در فراخی (زندگی) دنیا بی رغبت و پارساشان نمائی (ب آن چشم ندوخته باشند که از بندگی تو باز مانند) و عمل برای آخرت (خدمت بخلق) و آمادگی برای پس از مرگ (توبه از گناه و بندگی) را محبوب آنها گردانی - و هر اندوهی را که روز بیرون شدن جانها از تنها روی میدهد بر آنها آسان کنی - و از آنچه را که آزمایشهای ترسناک (بسیار سخت) بمیان می آورد و از سختی آتش (دوزخ) و همیشه و جاوید ماندن در آن رهائیشان بخشی - و (چنان درودی که بسبب آن) ایشان را بجایگاه آسودگی (بهشت) که آسایشگاه پرهیزکاران است روانه گردانی. -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 64
دعای پنجم از دعاهای امام علیه السّلام است در باره خود و دوستانش:
ای آنکه شگفتیهای بزرگی او (کمال ذات، بلندی مقام، بزرگی قدرت، بی نیازی از خلق، نیازمندی خلق بسوی او و مانند آنها، یا فکر و اندیشه در مخلوقات شگفت آور او که آنها کمال عظمت او را مینمایاند) پایان ندارد (پس اگر اندیشه کنندگان روزگار در شگفتیهای یک مصنوع او اندیشه نمایند اندیشه آنان بجائی نمیرسد) بر محمّد و آل او درود فرست، و ما (گناهکاران) را از ستم در عظمت خود باز دار (چون ارتکاب گناه و عدول از حق، خود یک نوع جوری است نسبت بعظمت خالق) - و ای آنکه مدّت پادشاهی (قدرت و توانائی) او ب آخر نمیرسد، بر محمّد و آل او درود فرست، و گردنهای ما را از عذاب و کیفرت (دوزخ) آزاد فرما (رقبه و گردن بجای همه انسان بکار رفته) - و ای آنکه گنجینه های رحمت (احسان و بخشش) او نابود نمیگردد، بر محمّد و آل او درود فرست، و برای ما در رحمت خود بهره ای قرار ده (و اینکه بهره از رحمت را در خواست نموده برای آنست که از بهره مقصود بدست آمد چون بهره از رحمت حقتعالی عالم را از نعمت و عفو و بخشش او فرا گیرد) - و ای آنکه چشمها از دیدن او
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 65
باز میمانند (و چون دیده شدن از لوازم جسم است و حقتعالی جسم نیست) بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را (با یاد خود و کردار پسندیده) بقرب (رحمت) خود نزدیک نما - و ای آنکه در برابر منزلت او منزلتها کوچک (ناچیز) است، بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را نزد (احسان) خود گرامی بدار - و ای آنکه درونهای اخبار نزد او هویدا است، بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را (روز رستاخیز) نزد خود (ب آنچه دانی) رسوا مگردان - بار خدایا ببخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بی نیاز گردان (هبة بمعنی بخشش بی عوض است و معنی حقیقی آن جز در باره خدای تعالی یافت نمی شود، زیرا او است که نیاز هر نیازمندی را بدون عوض و غرضی میبخشد) و با صله و پیوستن (احسان و بخشش خود) ما را از ترس کسانیکه با ما قطع کرده دوری میگزینند نگهدار تا با بخشش تو بدیگری رو نیاندازیم، و با احسان تو از (دوری گزیدن) دیگری نترسیم - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و بسود ما تدبیر فرما و بزیان ما کید منما (کید اراده زیان رساندن بدیگری است از روی پنهانی و آن از خلق حیله و فریب است و از خدای تعالی تدبیر بحقّ و مجازات اعمال خلق است) و برای (دشمنان) ما مکر کن و با ما مکر مکن (مکر خدا بلا و گرفتاری از جانب او است بدشمنانش) و ما را (بر دشمنان دین) پیروز گردان و (آنها را) بر ما پیروز مگردان -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 66
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را از (خشم) خود نگهدار، و به (لطف) خود حفظ فرما، و (براه راست) بسوی خود راهنمائی کن، و از (رحمت) خود دور مگردان، زیرا هر که را تو (از خشم خود) نگهداری (از هر پیشامدی) سالم و بی گزند میماند، و هر که را (بصراط مستقیم) راهنمائی فرمائی (بحقائق پی برده و) دانا میشود، و هر که را بسوی (رحمت) خود نزدیک گردانی غنیمت و سود (نیکبختی همیشگی) میبرد - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را از سختی پیشامدها و اندوه های روزگار، و بدی دامهای شیطان، و تلخی غلبه پادشاه حفظ فرما - بار خدایا جز این نیست که بی نیازان بفضل قوّه تو (از غیر تو) بی نیازاند، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را بی نیاز گردان، و بخشندگان از زیادی عطا و بخشش تو میبخشند، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و (از خوان نعمت خود) بما عطا فرما، و راه یافتگان با نور هدایت و رستگاری تو راه مییابند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (ب آنچه خیر ما در آن است) راهنمائی نما -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 67
بار خدایا هر که را تو یاری کردی خواری خوار کنندگان باو زیان نرساند، و هر که را تو عطا فرمودی جلوگیری منع کنندگان از او نمیکاهد، و هر که را تو راهنمائی نمودی گمراهی گمراه کنندگان او را از راه نبرد - پس بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را بقدرت و توانائی خود از (زیان) بندگانت دور ساز، و ببخشش خود از دیگری بی نیاز گردان، و براهنمائی خود براه حق ببر - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و سلامتی دلهای ما را در یاد عظمت و بزرگی خود، و آسایش تن های ما را در سپاسگزاری نعمت خود، و شیرینی زبانهای ما را در بیان نعمت خود قرار داده - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را از دعوت کنندگان خود که بسوی تو میخوانند، و از راهنمایان خود که براه تو راهنمائی مینمایند، و از نزدیکان (برحمت) خود که بتو نزدیکند قرار ده، ای بخشنده ترین بخشندگان. -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 68
دعای ششم از دعاهای امام علیه السّلام است بهنگام بامداد و شب:
سپاس خدای را که بقدرت خود شب و روز را آفرید - و بتوانائی خویش بین شان فرق گذاشت (هر یک را از دیگری جدا ساخت، شب را تاریک و روز را روشن گردانید) - و برای هر یک از آن دو (نسبت باوقات و اماکن) پایان معیّن و مدّت معلوم قرار داد - برای بندگان در آنچه که آنها را بسبب آن روزی و با آن پرورششان میدهد هر یک از شب و روز را بهمان اندازه (کوتاهی و بلندی) که از جانب او تعیین گردیده جای یکدیگر میگمارد - و شب را برای ایشان آفرید تا از جنبشهای رنج آور و دشواریهای خسته کننده (روز) بیارامند، و آن را (برای بندگان چون) لباس و جامه گردانید تا در آن آرام گرفته بخوابند که آن بر ایشان
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 69
آسایش و توانائی است، و تا بسبب آن خوشی و خوشگذرانی یابند (در قرآن کریم «س 25 ی 47) فرماید:و هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِباسًا 25: 47یعنی و او است خدائیکه شب را برای شما لباس گردانید) - و روز را برای ایشان بینا کننده (روشن) آفرید تا در آن فضل و احسان او را بطلبند، و وسیله روزیش را بدست آورند، و برای رسیدن بسود کنونی از دنیاشان و یافتن (وسائل) سود آینده (سعادت همیشگی) در آخرتشان در زمین او گردش نمایند - بهمه این ها حال ایشان را اصلاح و سازگار مینماید، و اخبار آنان (اعمال و کردارشان که از خوبی و بدی آنها خبر میدهد) را می آزماید، و مینگرد که اینان در اوقات طاعت (واجب یا مستحب) و در جاهای واجبات و موارد احکامش چگونه اند (با آنان مانند کسی که دیگری را می آزماید رفتار مینمایدلِیَجْزِیَ الَّذینَ اساؤُا بِما عَمِلوا وَ یَجْزِیَ الَّذینَ احْسَنوا بِالحُسنی 53: 31(س 53 ی 31) یعنی) تا کسانیکه که با کردارشان بد کرده و آنانکه با رفتار شایسته نیکوئی نموده اند جزاء دهد -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 70
بار خدایا پس برای تو است حمد و سپاس که صبح را برای ما (بروشنی روز) شکافتی (آشکار نمودی یا آنکه تاریکی صبح را شکافتی و آن را برای ما هویدا ساختی) و بوسیله آن ما را از روشنی روز بهره مند گردانیدی، و بجاهائیکه روزیها بدست می آید بینا فرمودی، و در آن از پیشامدهای بلاء و سختیها نگهداشتی - بصبح در آمدیم و همه چیزها از آسمان و زمینشان و آنچه در هر یک از آن دو پراکنده ساختی از آرام و جنبنده و ایستاده و رونده آن و آنچه در هواء بالا رفته و آنچه در زیر خاک پنهان است، بصبح در آمدند در حالیکه همه ملک (در اختیار) تو هستیم - بصبح در آمدیم در پنجه (قدرت) تو که پادشاهی و توانائیت ما را فرا میگیرد، و اراده و خواست تو ما را گرد می آورد، و از روی امر و فرمان تو است که در کارها دست میبریم، و در تدبیر تو (آنچه بر وفق مصلحت قرار داده ای) رفت و آمد مینمائیم - از هر سودی جز آنچه فرمان تو بر آن رفته (آن را آفریده ای) و از هر نیکی جز آنچه بخشیده ای برای ما نیست -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 71
و این روز (روز) نو آمده و تازه ای است (از این جمله پیدا است که این دعاء را باید بهنگام صبح خواند، و بیان نشدن لفظ مساء در عنوان بعضی از صحیفه ها این سخن را تأیید مینماید، و با بیان شدن آن در بیشتر از نسخه ها هم منافات ندارد، زیرا مساء پایان روز است چنانکه صباح آغاز آنست، و بنا بر این آنچه گفته اند: سزاوار است هر گاه این دعاء بهنگام شب خوانده شود بجای اصبحنا در جمله نهم و دهم امسینا بگویند، لازم نیست اگر چه طریق احتیاط گفتن هر دو قسم است) و آن بر ما گواه آماده ای است، اگر نیکی کنیم با سپاسگزاری ما را بدرود مینماید و اگر بدی کنیم با نکوهش از ما جدا خواهد شد (گفته اند: گفتار و گواهی دادن روز بزبان حال است و آنچه در آن واقع میشود در علم خدای تعالی بمنزله شهادت و گواهی است، پس سزاوار است مؤمن گفتار آن را بگوش دل بشنود و بمقتضای آن عمل نماید، و گفته اند: آن از باب تجسّم ایّام و اعمال در روز قیامت است و حقّ هم همین است چنانکه روایات بر آن گویا است، و از آن جمله روایتی است که سیّد علیخان «رحمه اللّه» در شرح صحیفه خود از کتاب کافی نقل نموده: حضرت صادق علیه السّلام فرمود: روزی نیست که بر پسر آدم بیاید جز آنکه باو میگوید: ای پسر آدم من روز نو آمده هستم و بر تو گواهم پس در من نیکو بگو و نیک انجام ده که روز قیامت برای تو گواهی دهم و پس از این هرگز مرا نخواهی دید، بنا بر این اگر کسی روزی کار بدی انجام داد و پس از آن پشیمان شد نباید بگوید: فلان روز روز بدی بود، چون روز بد نکرده است، و از این رو است که از پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله «چنانکه سیّد نعمت الله جزائری رحمه اللّه در کتاب نور الأنوار فرموده» روایت شده: لا تسبّوا الدّهر فانّ الدّهر هو اللّه «روزگار را دشنام ندهید که روزگار خدا است یعنی آن را خدا آفریده است» و اینکه از پیغمبر یا ائمّه معصومین علیهم السّلام رسیده که از بعضی روزها دوری گزینید که آن روز نحس و بد اختر است دلالت دارد بر اینکه دنبال فلان کار نروید که انجام آن نیک نیست) -
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 72
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و نیکی همراه بودن با این روز را روزی ما گردان، و ما را از بدی مفارقت و جدا شدن از آن بر اثر نافرمانی یا بجا آوردن گناه کوچک یا بزرگ نگهدار (وصف نمودن امام علیه السّلام گناه را بکوچک و بزرگ وصف اضافی است مانند بوسیدن زنی که حرام است بوسیدن او که گناه کوچک است نسبت بزنای با او بزرگ است نسبت بنگاه کردن باو، و همچنین است گناهانی که در اخبار بنام کبائر تعیین شده مانند شرک بخدا و بناحق دیگری را کشتن و خوردن ربا و مال یتیم، و گر نه گناه کوچک و بزرگ نیست، بلکه همه گناهان بزرگ است و کوچکی بعضی از آنها نسبت بدیگری است که عقاب و کیفر آن بیشتر است، از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده فرمود: الکبائر، الّتی اوجب اللّه عز و جلّ النّار علیها یعنی گناهان بزرگ آنست که خدای عزّ و جلّ در برابر آنها آتش را واجب گردانیده) - و در این روز برای ما نیکیها را بیافزا، و از بدیها تهی مان ساز، و دو طرف (اوّل تا آخر) آن را برای ما از ستایش و سپاس و پاداش و اندوخته (برای آخرت) و بخشش و نیکی پر گردان - بار خدایا زحمت و رنج ما را بر نویسندگان گرامی (فرشتگانی که اعمال را مینویسند) آسان گردان، و نامه های (اعمال) ما را از حسنات و نیکیهای ما پر ساز، و ما را نزد آنان ببدی کردارهای خود رسوا مکن (در قرآن کریم «س 81 ی 10) فرماید:وَ اذَ الصُّحُفُ نُشِرَتْ 81: 10یعنی و هنگامیکه نامه های «اعمال که فرشتگان نوشته اند»
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 73
گشوده شود، عبد اللّه ابن موسی ابن جعفر علیه السّلام گفته: از پدرم پرسیدم آیا هرگاه بنده اراده کند که گناه یا کار نیکی بجا آورد دو فرشته «که بر اعمال او گماشته شده اند» علم ب آن دارند؟ فرمود: آیا بوی پلیدی و بوی پاکیزه یکسان است؟ گفتم نه فرمود: بنده هر گاه اراده نیکو نماید نفس او با بوی پاکیزه بیرون شود، پس فرشته سمت راست بفرشته سمت چپ میگوید: درنگ کن که اراده نیکو نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهی «مرکّب» گردد و آن فرشته آن حسنه را برای او مینویسد، و هر گاه اراده گناه کند نفس او با بوی پلید بیرون آید، پس فرشته سمت چپ بفرشته سمت راست میگوید: درنگ کن که اراده بدی نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهی شود و آن فرشته آن را برای او ثبت نماید) - بار خدایا در هر ساعتی از ساعتهای این روز بهره ای از بندگانت و بهره ای از سپاسگزاریت، و گواه راستی از فرشتگانت برای ما قرار ده (توفیق حسنات بما عطا فرما تا فرشته برای ما گواهی دهد، و عرب هر گاه چیزی را بستاند آن را بصدق و راستی اضافه مینماید) - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را از (دامهای شیطان و از هر پیشامدی در) پیش رو و پشت سر و از اطراف راست و چپ و از همه جوانبمان نگهداری کن، نگهداری که از نافرمانی تو نگهدارنده و بطاعت و بندگی تو راهنما و برای دوستی بتو بکار برده شود - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را در این روز
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 74
و این شب و همه روزهامان توفیق عطا فرما برای انجام نیکی و دوری از بدی و سپاسگزاری از نعمتها و پیروی از سنّتها (واجبات و مستحبّات) و ترک بدعتها (احداث چیزهائی در دین که از دین نیست) و امر بمعروف (واداشتن بپسندیده: واجب و مستحب) و نهی از منکر (بازداشتن از زشتیها: حرام و مکروه) و حفظ و نگهداری (اصول و فروع) اسلام، و نکوهش باطل و نادرستی و خوار نمودن آن، و یاری حق و گرامی گردانیدن آن، و راهنمائی گمراه، و کمک ناتوان، و رسیدن بفریاد ستم رسیده - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و این روز را مبارکترین روزی گردان که ما ب آن برخورده ایم، و برترین همراهی که ما با آن همراه شده ایم، و بهترین وقتی که (باگفتار و کردار نیک) در آن بسر برده ایم - و ما را خوشنودترین کسان از گروه آفریدگانت که شب و روز بر آنها گذشته قرار داده، سپاسگزارنده ترین ایشان بنعمتهائی که عطا کرده ای، و پایدارترین آنها باحکامی که (بوسیله پیغمبرانت) بیان فرمودی، و جلوگیرترین آنان از نهیی که از آن ترسانیدی (برای آن کیفر قرار دادی) - بار خدایا تو را گواه میگیرم و تو بس هستی برای گواهی، و گواه میگیرم آسمان و زمینت و کسانی از فرشتگان و سائر آفریدگانت را که در آن دو جا داده ای در این روز و این ساعت
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 75
و این شب و در این جایگاه خود باینکه گواهی میدهم تو خدائی میباشی که جز تو خدائی نیست، توئی بپا دارنده عدالت و برابر دارنده در حکم و مهربان ببندگان و دارنده هر ملک و پادشاهی، و رحم کننده ب آفریده شدگانت - و گواهی میدهم که محمّد بنده و فرستاده و برگزیده از آفریدگان تو است، او را برساندن پیغام خود (ببندگان) واداشتی پس آن را (بمردم) رساند، و بپند دادن بامّتش امر فرمودی پس آنها را پند داد - بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست بیش از آنچه بر کسی از آفریدگانت درود فرستاده ای، و از جانب ما باو عطا کن بهترین چیزی که برکسی از بندگانت عطا کرده ای، و باو پاداش ده برترین و گرامی ترین پاداشی که بهر یک از پیغمبرانت از جانب امّتش باو داده ای - زیرا توئی بسیار بخشنده نعمت بزرگ، و آمرزنده برای (گناه) بزرگ و تو از هر مهربان مهربانتری، پس بر محمّد و آل او که (از هر عیب و نقصی) پاک و پاکیزه و نیکان و گرامی ترین (خلق) اند درود فرست.
ترجمه صحیفه سجادیه(فیض الاسلام) ص : 76