امام باقر (علیه السلام) : بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذَا وَجْهَيْنِ وَذَا لِسَانَيْنِ يُطْرِي أَخَاهُ شَاهِداً وَيَأْكُلُهُ غَائِباً إِنْ أُعْطِيَ حَسَدَهُ وَإِنِ ابْتُلِيَ خَذَلَهُ
بد بنده اى است آن كه دوچـهره و دوزبانه باشد ، هنگامى كه برادر دينى اش را مى بيند ، در حضورش تعريف و تمجيدش مى كند ، ولى پشت سر (با غيبت كردن) او را مى خورد !
«الكافي ج2 ص343 باب ذي اللسانين»