این غربی هائی که دور هم جمع شدند برای منافع ابر قدرت ها، این ها از انسانیت اطلاعی ندارند
انبیاء آمدند این جامعه را حفظ کنند از فسادها. این حقوقدانان نمی فهمند. اصلش اصل اسلام را نمی شناسند چیست. این غربی هائی که دور هم جمع شدند برای منافع ابر قدرت ها، این ها از انسانیت اطلاعی ندارند، این ها فقط این حیوان یک سر و دو گوش رامی بینند و این طبیعت و این سطح طبیعت، نه عمق طبیعت، این سطح طبیعت را می بینند، این ها می خواهند حقوق بشر، تو چه می دانی بشر چه هست تا حق بشر چه باشد؟ تو انسان را می شناسی تا حق انسان را بشناسی؟ تو جامعه را می شناسی که حق جامعه را بشناسی؟ همه آن ها همین طور هستند، همه این حرف ها که می شنوید در آن طرف ها هست و این طرف ها هم از آن ها تقلید می کنند، همه برای این است که بچاپند این جامعه را، برای چاپیدن است، برای اصلاح نیست. جنگ هائی که الان هم در دنیا ممالک زیادی پشت سر هم بجنگند و آمریکا از آن طرف، شوروی از این طرف و آن طرف و از آنور کمک می کنند به این ها، این ها همه جنگ های انحرافی است، برخلاف انسانیت است. اینجاهائی که این جنگ ها می شود و اینهمه کشتار، اینهمه کشتار در این ممالک می شود این طرفدارهای حقوق بشر نشسته اند و سیگار می کشند و پاهایشان را روی هم می اندازند و یک کلمه صحبت نمی کنند اما آن روز که یک عده اشخاصی که غده هستند برای این جامعه، غده سرطانی هستند برای این جامعه اگر بمانند یک جامعه را به باد می دهند، حکم اسلام را در این ها جاری می کنند، همین هائی که آن روز فوج ها از مردم، هزارها از انسان ها را اربابانشان می کشند و پاهایشان را روی هم می اندازند و تکیه می دهند و یک کلمه حرف نمی زنند، واویلا بلند می کنند چرا هویدا را کشتند یا چرا نصیری را کشتند یا چرا کسانی که فوج، فوج جوان های ما را از بین برده اند، این ها می کشند. کشتن این ها رحمت است بر امت. حدود الهی رحمت است بر امت. البته آن دستی که بریده می شود، اگر زبان داشت گله می کرد اما برای انسان یک عضو فدا می شود، برای یک جامعه یک اشخاص باید از بین بروند، برای حفظ حقوق یک جامعه باید یک غده های سرطانی از این جامعه جدا بشود. این ها برای رفتن محمد رضاخان هم همین عزاها را داشتند، همین آدمی که، حالا هم از او تعریف می کنند، حالا هم در مجله های خارجی یا در مطبوعاتشان از او تعریف می کنند، که « نه این اصلاح می کرد، می خواست درست کند مملکت را » آن کنار نشسته اند، نه مطلع نیستند،لکن آن کنارهستند،کنارمعرکه هستند ندیده اند اینجا چه شده است، می دانند چه شده اما به خودشان که واقع نشده، هزاران آدم اینجا هم کشته بشوداصلاانسان مطرح نیست پیش آن ها، حق و حقوق انسان اصلامطرح نیست در این جوامعی که طرفدار حقوق بشر هستند، ابداحقوق بشر مطرح نیست، حقوق ابر قدرت ها مطرح است، آن ها برای ابر قدرت ها حق قائلند حقشان هم این است که همه ممالک را این ها بچاپند.(61)
دانشگاه های غربی به هر مرتبه ای هم که برسند، طبیعت را ادراک می کنند طبیعت را مهار نمی کنند برای معنویت
بسم الله الرحمن الرحیم
مقصد اسلام از علوم مادی، رساندن عالم طبیعت به مرتبه توحید است فرق بین دانشگاه های غربی و دانشگاه های اسلامی باید در آن طرحی باشد که اسلام برای دانشگاه ها طرح می کند. دانشگاه های غربی به هر مرتبه ای هم که برسند، طبیعت را ادراک می کنند طبیعت را مهار نمی کنند برای معنویت. اسلام به علوم طبیعی نظر استقلالی ندارد. تمام علوم طبیعی به هر مرتبه ای که برسند باز آن چیزی که اسلام می خواهد نیست. اسلام طبیعت را مهار می کند برای واقعیت و همه را رو به وحدت و توحید می برد. تمام علومی که شما اسم می برید و از دانشگاه های خارجی تعریف می کنید وتعریف هم دارد، این ها یک ورق از عالم است آن هم یک ورق نازکتر از همه اوراق.(62)
جمیع علوم طبیعی در قبال علوم الهی بسیار نازل است، چنانچه تمام موجودات طبیعی در مقابل موجودات الهی بسیار نازل هستند
عالم از مبداء خیر مطلق تا منتها الیه، یک موجودی است که حظّ طبیعی اش یک موجود بسیار نازل است و جمیع علوم طبیعی در قبال علوم الهی بسیار نازل است، چنانچه تمام موجودات طبیعی در مقابل موجودات الهی بسیار نازل هستند.
فرق مابین اسلام و سایر مکتب ها - نه، مکتب های توحیدی را عرض نمی کنم - بین مکتب های توحیدی که بزرگترینش اسلام است و سایر مکتب ها این است که اسلام در همین طبیعت یک معنای دیگری را می خواهد، در همین طب یک معنای دیگر می خواهد ،در همین هندسه یک معنای دیگری را می خواهد، در همین ستاره شناسی یک معنای دیگر می خواهد.
کسی که مطالعه کند در قرآن شریف این معنی را می بیند که جمیع علوم طبیعی جنبه معنوی آن در قرآن مطرح است، نه جنبه طبیعی آن.
تمام تعقلاتی که در قرآن واقع شده است و امر به تعقل، امر به این که محسوس را به عالم تعقل ببرید و عالم تعقل عالمی است که اصالت دارد و این طبیعت یک شبحی است از عالم، منتها ما تا در طبیعت هستیم این شبح را، این حظ نازل را می بینیم.
در حدیث است که « اِنَّ اللَّه تَعالی ما نَظَرَ اِلَی الْدُّنْیا - یا اِلَی الْطَّبیعَةِ - مُنْذُ خَلَقَها نَظَرَ رَحْمَةٍ» نه این که این جزء رحمت نیست لکن نظر به ماوراء این عالم است، به ماوراء این طبیعت است.
این هائی که ادعا می کنند که ما عالم را شناختیم و اعیان عالم را شناختیم، این ها یک ورق نازل کوچکی از عالم را دیدند و اقناع شدند به همان. آن هائی که می گویند که ما انسان را شناختیم، این ها یک شبحی از انسان آن هم نه انسان، شبحی از حیوانیت انسان را شناختند و گمان کردند که انسان همین هست.
آن هائی که ادعا می کنند که ما اسلام شناس هستیم،این ها هم یک چیزی از این مرتبه نازل اسلام را دیدند به همین قناعت کردند و گمان کردند که اسلام را شناختند.
انسان یک مراتبی که دارد، مرتبه طبیعتش از همه مراتبش نازل تر است منتها محسوس ماست.آن چیز چون محسوس ماست، ماها که طبیعی هستیم و الان در عالم طبیعت هستیم، این محسوس، ما را گاهی اشباع می کند.
معنویت نیست الان، محسوسات هست. اسلام برای برگرداندن تمام محسوسات و تمام عالم به مرتبه توحید است.
تعلیمات اسلام،تعلیمات طبیعی نیست، تعلیمات ریاضی نیست، همه را دارد،تعلیمات طب نیست، همه این ها را دارد لکن این ها مهار شده به توحید. برگرداندن همه طبیعت و همه ظل های ظلمانی به آن مقام نورانی که آخر، مقام الوهیت است.
بنابراین باید این معنا که علوم ( ما از آن هم تمجید می کنیم، تعریف می کنیم، همه علوم طبیعی، همه علوم مادی لکن آن خاصیتی که اسلام از این ها می خواهد، در غرب از آن خبری نیست،اگر هم باشد کم است، یک چیز نازلی است ).
آن معنائی که از علوم دانشگاه ها ما می خواهیم و آن معنائی که از علوم مدارس قدیمه ما می خواهیم همین معنا نیست که در سطح ظاهر الان هست و متفکرین ما همان سطح ظاهر را دارند در آن می کنند و بسیار هم ارجمند است کارهایشان، لکن آنکه اسلام میخواهد این نیست، آنکه اسلام می خواهد تمام علوم، چه علوم طبیعی باشد و چه علوم غیر طبیعی باشد آنکه از آن اسلام می خواهد، آن مقصدی که اسلام دارد این است که تمام این ها مهار شود به علوم الهی و برگشت به توحیدبکند.
هر علمی که جنبه الوهیت در آن باشد یعنی انسان طبیعت را که می بیند خدا را در او ببیند، ماده را که می بیند خدا را در او ببیند، سایر موجودات را که مشاهده بکند خدا را در او ببیند.
آنکه اسلام برای او آمده است برای برگرداندن تمام موجودات طبیعی به الوهیت و تمام علوم طبیعی به علم الهی. و از دانشگاه ها هم این معنی مطلوب است نه این که خود طب را، البته طب هم باید باشد، علوم طبیعی هم همه باید باشد، معالجات بدنی هم باید باشد، لکن مهم آن مرکز ثقل است که مرکز توحید است. تمام این ها باید برگردد به آن جهت الوهیت نباید ما خیال کنیم که اسلام هم مثل، مثلا اگر علومی در اسلام هم باشد، نظر مثل علومی است که سایر مردم دارند یا سایر رژیم ها دارند.
اسلام در همه چیزش اصلش آن مقصد اعلی را خواسته، هیچ نظری به این موجودات طبیعی ندارد، الا این که در همان نظر، نظر به آن معنویت دارد و به آن مرتبه عالیه دارد. اگر نظر به طبیعت بکند، به عنوان این که طبیعت یک صورتی است از الوهیت، یک موجی است از عالم غیب. اگر نظر به انسان بکند، به عنوان این است که یک موجودی است که از او می شود یک موجود الهی درست کرد.
تربیت های اسلام تربیت های الهی است، چنانچه حکومت اسلام، حکومت الهی است.
فرق مابین حکومت های دیگر با حکومت اسلام این است که آن ها حکومت رامی خواهند برای این که غلبه کنند بعضی بر بعضی و سلطه پیدا کنند یک عده ای بر عده دیگر. اسلام این منظورش نیست، اسلام از کشورگشائی ها، نمی خواهد کشورگشائی کند، اسلام می خواهد که کشور گشائی کند که همه را بِکشد طرف یک عالم دیگری، همه را تربیت انسانی بکند نه این که استفاده از آن ها بکند مثل این رژیم ها که شما ملاحظه کردید و می کنید که چه در غرب باشد و چه آن هائی که در شرق بوده است که همه نظر به این بوده است که یک سلطه ای پیدا کنند و یک استفاده های مادی بکنند.
اسلام اصلش ماده در نظرش مطرح نیست. هر کس قرآن را مشاهده کند می بیند همه چیزهای ماده در آن هست لکن نه به عنوان مادی، همه اش به عنوان یک مرتبه دیگری، تعلیم به یک مرتبه دیگری. حکومت اسلامی هم این طوری است که می خواهد حکومت الله در عالم پیدا بشود، یعنی می خواهد سرباز مسلمان با سربازهای دیگر فرق داشته باشد، این سرباز الهی باشد. نخست وزیر مسلم با نخست وزیر سایر رژیم ها فرق داشته باشد،این یک موجود الهی باشد. هر جا یک مملکتی باشد که هر جایش ما برویم صدای الله در او باشد. اسلام این را می خواهد.
اسلام از کشورگشائی می خواهد که الله را در همه عالم نمایش بدهد، تربیت الوهیت بکند در همه عالم، تربیت انسانی بکند، انسان را برساند به آنجائی که «در وهم تو ناید آن شود». بنابراین ما باید فرق بگذاریم بین علومی که خودشان مستقیما آن ها را می بینند و آن علومی که اسلام آن ها را طرح کرده. علوم اسلامی همه این ها هست بعلاوه،این ها همین ها هستند، آن علاوه را ندارند. فرق مابین علوم اسلامی در همه طرف، در همه جا باسایر علوم این است که یک علاوه در اسلام هست که این علاوه در آنجا نیست.
آن علاوه ای که در اسلام هست، آن جنبه معنویت و روحانیت و الوهیت مساله است. و اما قضیه خواجه نصیرو امثال خواجه نصیر را شما می دانیداین را که خواجه نصیر که دراین دستگاه ها وارد می شد نمی رفت وزارت کند، می رفت آن ها را آدم کند نمی رفت که برای این که در تحت نفوذ آن ها باشد، می خواست آن ها را مهار کند تا اندازه ای که بتواند کارهائی که خواجه نصیر برای مذهب کرد، آن کارهاست که خواجه نصیر را خواجه نصیر کرد، نه طب خواجه نصیر و نه ریاضیات خواجه نصیر. آن خدمتی که به اسلام کرد خواجه نصیر که رفت در دنبال هلاکو وامثال آن ها لکن نه برای این که وزارت بکند، نه برای این که یک، برای خودش یک چیزی درست بکند، او رفت آنجا برای این که آن ها را مهار کند و آنقدری که قدرت داشته باشد، آن خدمت بکند به عالم اسلام و خدمت به الوهیت بکند و امثال او مثل محقق ثانی ، مثل مرحوم مجلسی و امثال مرحوم مجلسی که در دستگاه صفویه بود، صفویه را آخوند کرد، نه خودش را صفویه کرد. آن ها را کشاند توی مدرسه و توی علم و توی دانش و این ها تا آن اندازه ای که البته توانستند.(63)