وظایف صاحب عزا
1 - مستحب است انسان در مرگ خویشان؛ به خصوص در مرگ فرزند صبر کند.
2 - مستحب است در تشییع جنازه، پابرهنه باشد و ردا را بردارد یا به گونه ای دیگر که مناسب مصیبت دیده باشد، تا بین دیگران شناخته شود.
3 - مستحب است هر وقت به یاد میت می افتد، بگوید: انا لله و انا الیه راجعون.
4 - مستحب است برای میت قرآن بخوانند و سر قبر پدر و مادر از خداوند حاجت بخواهند.
5 - پس از رفتن کسانی که تشییع جنازه کرده اند، مستحب آیت ولی میت یا کسی که از طرف ولی اجازه دارد، دعاهایی که دستور داده شده به میت تلقین کند.
6 - احتیاط واجب آن است که در گریه بر میت صدا را خیلی بلند نکنند.
7 - پاره کردن یقه در مرگ غیر پدر و مادر جایز نیست.
8 - اگر مرد در مرگ زن یا فرزند یقه یا لباس خود را پاره کند، یا زن در عزای میت صورت خود را بخراشد، به طوری که خون بیاید یا موی خود را بکند، باید یک بنده آزاد کند یا به ده فقیر طعام بدهد، یا آنها را بپوشاند، و اگر نتواند، باید سه روز روزه بگیرد، بلکه اگر خون هم نیاید، بنابر احتیاط واجب باید به این دستور عمل کند(1210).
دو مساله:
1 - بعد از دفن مستحب است صاحبان عزا را سر سلامتی دهند، ولی اگر مدتی گذشته است که به واسطه سر سلامتی دادن، مصیبت یادشان می آید، ترک آن بهتر است.
2 - مستحب است پس از دفن تا سه روز برای اهل خانه میت غذا بفرستند و غذا خوردن نزد آنان و در منزلشان مکروه است(1211).
بر کسی که میت را در قبر می گذارد، چند چیز مستحب است:
با طهارت، سر برهنه و پابرهنه باشد.
از طرف پای میت از قبر بیرون بیاید.
اگر میت زن است، شوهرش یا یکی از افرادی که با او محرمند او را در قبر بگذارد و بند کفنش را باز کند(1212).