درس (61) خوردن و آشامیدن (2)
1 - خوردن غذای دیگران بدون اذن و رضایت صاحبش حرام است هر چند کافری باشد که اموالش محترم است؛ مانند اهل ذمه(1093).
2 - خوردن غذا در خانه این افراد بدون اجازه جایز است:
پدر و مادر
فرزندان
برادران و خواهران
همسر
وکیل در خانه موکل خود، در صورتی که حفظ اموال و کارهای خود را به او واگذار کرده باشد(1094).
3 - افرادی که در مساله قبل گفته شده اگر بدانند، صاحبخانه رضایت ندارد نمی توانند از غذای خانه او استفاده کنند، ولی در صورت شک اشکال ندارد(1095).
4 - احتیاط آن است که افراد فوق تنها به خوردن غذاهایی مانند نان، خرما و خورشت و میوه های متعارف اکتفات کنند و از خوردن غذاهای گران قیمت که معمولاً برای میهمان و مواقع نیاز ذخیره می شود پرهیز کنند(1096).
در موارد ذیل خوردن و آشامیدن چیزهای حرام اشکال ندارد:
حفظ جان متوقف بر حرام باشد؛ مثلاً در موقعیتی قرار گرفته است که به جز غذای حرام چیز دیگری نیست و اگر نخورد از گرسنگی می میرد.
مداوای مرضی که تحمل آن به طور معمول ممکن نیست، متوقف بر خوردن یا آشامیدن حرام باشد و به تشخیص پزشکان ماهر و مورد اطمینان معالجه آن منحصر در استفاده از همان دارو باشد.
او را به خوردن یا آشامیدن حرام وادار کرده اند، به گونه ای که اگر نخورد جانش یا آبرویش یا مقدار قابل توجهی از اموالش در خطر است، و همچنین است اگر جان یا ابروی افراد محترمی در خطر باشد.
در مقام تقیه که خوف از جان و مال و آبرو داشته باشد، همانگونه که در فرض قبل گذشت(1097).