ودیعه (امانت)
اگر انسان مال خود را به کس بدهد و بگوید نزد تو امانت باشد و او هم قبول کند، باید به احکم امانتداری عمل کند(1000).
احکام امانتداری
1 - کسی که نمی تواند از امانت نگهداری کند، بنابر احتیاط واجب نباید قبول کند(1001).
2 - کسی که چیزی را امانت می گذارد، هر وقت بخواهد می تواند آن را پس بگیرد و کسی که امانت را قبول می کند، هر وقت بخواهد می تواند آن را به صاحبش برگرداند(1002).
3 - اگر امانتدار برای امانت، جای مناسبی ندارد، باید جای مناسبی تهیه کند؛ مثلا اگر پول است و در خانه نمی تواند نگهداری کند، باید به بانک بسپارد(1003).
4 - امانتدار باید طوری از امانت نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت و یا در نگهداری آن کوتاهی کرده است(1004).
5 - در صورتی که امانت مردم از بین برود:
اگر امین در نگهداری آن کوتاهی کرده باشد: باید عوض آن را به صاحبش بدهد.
اگر در نگهداری آن کوتاهی نکرده و به طور اتفاقی آن مال از بین رفته؛ مثلاً سیل برده است؛ امانتدار ضامن نمی باشد و لازم نیست عوض آن را بدهد(1005).
عاریه
1 - عاریه آن است که انسان مال خود را به دیگری بدهد که از آن استفاده کند و در عوض، چیزی از او نگیرد، مثلاً کتاب خود را به کسی می دهد تا مطالعه کند و برگرداند(1006).
2 - کسی که چیزی را عاریه گرفته باید بخوبی از آن نگهداری کند.
3 - چنانچه مالی را که عاریه کرده، از بین برود یا معیوب شود:
اگر در نگهداری آن کوتاهی، و یا در استفاده از آن زیاده روی نکرده، ضامن نیست.
اگر در نگهداری آن کوتاهی کرده یا در استفاده از آن زیاده روی کرده باشد، باید خسارت آن را بپردازد(1007).
4 - اگر از پیش شرط کرده باشند که هرگونه خسارت بر آن مال وارد شود، عاریه کننده ضامن است، باید آن خسارت را بپردازد(1008).