رهن
رهن آن است که بدهکار مقداری از مال خود را نزد طلبکار بگذارد تا اگر طلب او را نداد آن مال طلب خود را به دست آورد(968).
1 - استفاده چیزی که گرو (رهن) می گذارند، مال کسی است که آن را گرو گذاشتن است. بنابر این گرو گیرنده، بدون اجازه صاحب مال نمی تواند در آن تصرف کند(969).
2 - طلبکار (گرو دهنده) و بدهکار (گرو گیرنده) نمی توانند مالی را که در رهن است، بدون اجازه یکدیگر ملک کسی کنند؛ مثلاً بفروشند یا ببخشند. ولی اگر یکی از آنان، آن را بفروشد یا ببخشد و بعد دیگری بگوید: راضی هستم، اشکال ندارد(970).
3 - اگر مالی را که بدهکار گرو گذاشته، خانه و اثاثیه منزل هم باشد طلبکار می تواند بفروشد و طلب خود را بردارد(971).
استفتاء
س - شخصی مبلغ پنجاه هزار تومان به صاحبخانه ای داده که دو اتاق را رهن کند و دیگر اجاره نمی دهد، چه صورت دارد؟
ج - محکوم به رباست و اگر در اتاق تصرف کند، اجرت المثل را ضامن است(972).
حواله
حواله آن است که بدهکار بدهی خود را بر عهده دیگری بگذارد.
1 - موقعی که انسان حواله می دهد، باید بدهکار باشد، پس اگر بخواهد از شخصی قرض کند، تا وقتی از او قرض نکرده نمی تواند او را به شخصی حواله کند که آنچه را بعداً قرض می دهد، از آن شخصی بگیرد(973).
2 - طلبکار می تواند حواله را نپذیرد، اگر چه فردی که به او حواله شده، فقیر نباشد و در پرداختن حواله هم کوتاهی نکند(974).
3 - بعد از آن که حواله دست شده، حواله دهنده و کسی که به او حواله شده نمی توانند حواله را به هم بزنند، مگر آن که یکی از آنان برای خود حق به هم زدن حواله را قرار دهند، که در این صورت مطابق قراری که گذشته اند می توانند حواله را به هم بزنند(975).