شرط ششم
1 - اگر سفر، به خودی خود حرام باشد؛ مثل فرار از جبهه جهاد، یا برای کار حرام باشد؛ مانند سفر برای سرقت، در چنین سفری نماز تمام است(577).
2 - کسی که سفر او حرام نیست و برای کار حرام هم سفر نمی کند، اگر چه معصیتی انجام دهد؛ مثلاً غیبت کند، باید نماز را شکسته بخواند(578).
شرط هفتم
1 - صحرا نشینانی که در بیابانها گردش می کنند و هر جا آب و خوراک برای خود و حیوانهایشان پیدا کنند می مانند و بعد از چندی به جای دیگر می روند، در این سفرها باید نماز را تمام بخوانند(579).
2 - اگر صحرانشین برای زیارت یا حج یا تجارت و مانند اینها مسافرت کند، باید نماز را شکسته بخواند(580).
شرط هشتم
1 - کسی که شغل او مسافرت است؛ مانند خلبان، ملوان و راننده، در سفرهایی که شغل اوست باید در غیر سفر اول نماز را تمام بخواند، ولی در سفر اول، هر چند طول بکشد، نمازش شکسته است(581).
2 - کسی که شغلش مسافرت است، اگر برای کار دیگری؛ مثلاً برای زیارت یا حج مسافرت کند، باید نماز را شکسته بخواند ولی اگر مثلاً راننده مسافران را می برد و کرایه می گیرد و خودش نیز زیارت می کند، باید نمازش را تمام بخواند(582).
3 - راننده و دوره گردی که در دو سه فرسخی شهر رفت و آمد می کند، شغل او مسافرت نیست و چنانچه اتفاقاً سر هشت فرسخی برود، باید نماز را شکسته بخواند(583).
4 - کسی که شغلش مسافرت است، اگر ده روز یا بیشتر در وطن یا غیر وطن بماند و به مسافرت شغلی نرود باید در سفر اولی که بعد از ده روز می رود، نماز را شکسته بخواند(584).