شک در اجزای نماز
(1) اگر در انجام جزئی از اجزای نماز شک کند؛ یعنی نمی داند آن جزء را به جا آورده است یا نه، اگر جزء بعدی را شروع نکرده است؛ یعنی هنوز از محل آن جزء نگذشته است؛ باید آن را بجا آورد. ولی اگر بعد از داخل شدن در جزء بعدی شک پیش آمده است؛ یعنی از محل آن گذشته است؛ به چنین شکی اعتنا نمی شود و نماز را ادامه می دهد و صحیح است؛ مثلاً اگر پس از سجده قبل از شروع کردن تشهد، شک کند یک سجده به جا آورده یا دو سجده، باید یک سجده دیگر بجا آورده ولی اگر تشهد را شروع کرده باشد، لازم نیست سجده دیگری انجام دهد و نماز را ادامه می دهد و صحیح است(530).
(2) اگر در صحت جزئی از نماز شک کند؛ یعنی نمی داند جزئی که بجا آورده، صحیح انجام شده یا نه، بنا می گذارد بر صحیح بودن آن و نماز را ادامه می دهد و صحیح است؛ مثلاً در صحت کلمه یا آیه ای که خوانده است شک می کند، به شک خود اعتنا نمی کند و نماز را ادامه می دهد و صحیح است.
شک در رکعات
(3) شکهایی که نماز را باطل می کند:
شک در تعداد رکعات نمازهای دو رکعتی؛ مثل نماز صبح و نماز مسافر.
شک در تعداد رکعات نماز مغرب.
شک بین یک و بیشتر از یک.
شک بین دو و بیشتر از آن، پیش از تمام شدن دو سجده.
نداند چند رکعت خوانده است.
به علاوه شک بین 2 و 5 - 3 و 6 - 4 و 6 نیز نماز را باطل می کند(531).
مساله: اگر یکی از شکهای باطل کننده برای نمازگزار پیش آید، نمی تواند نماز را به هم بزند ولی اگر بقدری فکر کند که شک پابرجا شود، به هم زدن نماز مانعی ندارد(532).
(4) شکهایی که نماز را باطل نمی کند:
اگر در نماز چهار رکعتی یکی از این شکها برای نماز گزار پیش آمد باید طبق وظیفه ای که گفته می شود عمل کند و نمازش صحیح است.
صفحه 182 نیاز به اسکن دارد.
بجز مواردی که در جدول آمده، موارد دیگری نیز هست که کمتر اتفاق می افتد و حکم آنها از آنچه بیان شده و قواعدی که خواهد آمد روشن می شود.