مقدمه
عاشورا نه یک حادثه که یک فرهنگ است؛ فرهنگی برخاسته از متن اسلام ناب که نقش حیاتی را در استحکام ریشه ها، رویش شاخه ها و رشد و بار و برهای آن ایفا کرده است.
عاشورا هیچ گاه در محدوده زمان و جغرافیای خاصی محصور نمانده است، بلکه همواره الهام بخش تشیع در راستای حرکت ها، جنبش ها و قیام های راستین شیعه - بل بسیاری از نهضت های دیگر - در برابر کانون های ظلم و کفر و نفاق بوده است. روحانیت شیعه همواره برای حراست از کیان فرهنگ عاشورا، نه فقط آن را در طول اعصار و متمادی باز گو کرده است، بلکه حتی به بازسازی آن و پاسداری از ارزش های ناشی از آن پرداخته است. بازسازی مضامین و مفاهیم بلند فرهنگ عاشورا در هر عصر زمانی به فراخور حال آن زمان، تاثیر بسیار شگرف و سازنده ای در راه پیشبرد اهداف مقدسی همچون نشر معارف و فرهنگ اسلام ناب، بر جای نهاده است. تاریخ شیعه گواه صادق و روشنی از این بازسازی ها است.
این بار نیز آذرخشی دیگر از آسمان کربلا درخشید که نور آن مشعل فروزان راه حق طلبان و حقیقت جویان، و ابهت و صلای آن، در هم کوبنده الحاد و نفاق است.
مجموعه ای که پیش رو دارید بیان رسای آذرخش مقدسی است که از کوکب دری آسمان ولایت و از خامه اندیشه مصباح هدایت، بارقه امید را بر جان عاشورائیان نوید بخشید و صاعقه ای شدید را دامنگیر اهل کفر و نفاق گردانید و از نو هنگامه ای نو آفرید.
مجموعه حاضر بیانات حکمت آمیز و عبرت آموز استاد بزرگوار حضرت آیت الله علامه مصباح یزدی - دام ظله - می باشد که در ماه محرم 1421 ایراد گردید. گفتار علامه مصباح در عین برخورداری از صلابت و متانت، بی پیرایگی خاص خود را دارد، همه از برکات وجود شخصیت گرانقدری نشات می یابد که زبانش بیان قرآنی، دلش مالامال از عشق الهی، و جانش لبریز از محبت و ارادت به حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت عصمت و طهارت (علیه السلام) است.
سعی وافر بر این بوده است که سخنرانی های معظم له به سبکی تدوین یابد که لحن دلنشین استاد فدای پیرایش های لفظی و کلامی نگردد، بلکه اثر بلیغ نوشتار، همانند تاثیر گفتار رسای ایشان حفظ شود. بی تردید، سخن استاد از عمق دل و جان استاد بر خاسته است.