23. بر قله خوشبختی
عاشر اهل الفضل تسعد و تنبل.(199)
حضرت علی علیه السلام فرمودند: با انسانهای با فضیلت زندگی کن تا خوشبخت و بزرگ گردی.
آفتاب یثرب بر خانه گلی و کوچک می تابید که دو گوهر پاک و نایاب را در برگرفته بود.
خانه ای که یک قطعه حصیر و یک پوست گوشه ای از آن را مفروش کرده بود و اکثر ظرف هایش گلی بود.
خانه ای که در آن مظاهر فریبنده دنیا خبری نبود، خود خانه را هم حارثة بن نعمان به آن بخشیده بود. با این همه سادگی و کوچکی، دریایی ژرف از مهر و محبت و عاطفه را در خود جای داده بود.
اینک اولین لحظه های زندگی آن دو آغاز می شد که کسی از پشت در سلام می کرد و اجازه ورود می طلبید.
اسماء آمد و در را گشود.
پیامبر بود که با شوق وافری به سوی داماد و عروس آمده بود.
- علی جان همسرت را چگونه یافتی؟
و علی با آهنگی سپاس آمیز پاسخ گفت:
او بهترین یار و یاور من در مسیر زندگی است.
فاطمه جانم! تو همسرت را چگونه دیدی؟ و فاطمه با لحنی لبریز از حیا و محبت پاسخ داد: او بهترین همسر است.(200)
و زندگی مشترک آغاز شد، پیامبر کارها را تقسیم کرد.
کارهای خارج از منزل را به علی و کارهای داخل منزل را به فاطمه سپرد.
فاطمه از این بابت بسیار مسرور و خوشحال گشت. چون کار داخل منزل او از برخورد با نامحرمان و اختلاط با آنها برکنار می داشت.
و زندگی آن دو در کمال و بی آلایشی و دور از تجملات ادامه یافت. آنان خوشبختی را در بندگی خدا و فتح مرتفع ترین قله های تقوا و کمال می دانستند.
اصول همسرداری
غالبا زندگی با شیرینی، آرامش و صفا آغاز می گردد ولی گاهی دیری نمی پیماید که احساس ها و عاطفه ها، عشق ها و علاقه ها فرو می کاهد. تشنج، درگیری و کشمکش بالا می گیرد و چه بسا کانون گرم زندگی به سردی و خاموشی می گراید. برای جلوگیری از این پدیده دو تدبیر بایسته است:
1. در انتخاب همسر دقیق باشیم، سعی کنیم با تحقیق و گفتگو در چارچوب شرع همسر آینده مان را تا اندازه زیادی بشناسیم. اگر اختلاف نظر و سلیقه ما با او زیاد است، تن به ازدواج ندهیم.
2. اصول و روشهای همسرداری را فرا بگیریم و به کار ببندیم.
فاطمه از آن روز که آمد تا آن لحظه که با همسرش بدرود گفت اصول زندگی را کاملا رعایت کرد فاطمه در آخرین لحظه های زندگیش به علی گفت:
ای پسر عمو، من را دروغ گو و خائن نیافتی و در این مدت از تو سرپیچی نکردم.(201)
و علی تصدیق کرد، یعنی اصول زندگی اینهاست: راستگویی، امانتداری، فرمانبری
1. راستگویی
مسائل را از همسرمان کتمان نکنیم و به او دروغ نگوییم، ممکن است از ما کاری سر زده باشد که اگر واقعیت را بگوییم ما را سرزنش و تنبیه کند، این بهتر از آن است که مساله را از او کتمان کنیم و به او دروغ بگوییم، او با پی بردن به کتمان و دروغ گویی ما روز به روز اعتمادش کم می شود و بنیان زندگی متزلزل می گردد.