نگاه به نامحرم
چشم از مناظری که می بیند، فیلم و عکس تهیه، و در مخزن خیال بایگانی می کند. گاهی هم در سالن خیال می نشیند و به تماشای آنها می پردازد.
مراقب باشیم که چشمان ما از مناظر شهوت آلود فیلم و عکس تهیه نکند و اگر به این خطا و گناه دچار شدیم فوری آن منظره را با اشک و آه و توبه از صفحه خیال خود پاک کنیم.
نگاه آلوده به هیچ چیز و هیچ کس جایز نیست.
در فرهنگ اسلام این تنها مردان نیستند که موظفند نگاهای خود را مهار کنند بلکه قرآن زنان را به رعایت این نکته فرمان می دهد.(180)
محرم و نامحرم
شاید بعضی ها خیال کنند نامحرم یعنی غریبه و ناآشنا، و محرم یعنی قوم و خویش و آشنا، ولی در فرهنگ اسلام فرقی بین غریبه و آشنا نیست.
کسانی که به دخترها و زنان محرمند عبارتد از:
پدر و پدر بزرگ، پسر، نوه، برادر، خواهر زاده (پسر خواهر)، برادر زاده (پسر برادر)، عمو (عموی خود و عموی پدر و عموی مادر)، دایی (دایی پدر و دایی خود و دایی مادر).
این گروه به سبب خویشاوندی نسبی، محرم هستند؛ گروه دیگری نیز به سبب ازدواج بر دخترها و زنها محرم می شوند که عبارتند از:
شوهر و پدر و پدر بزرگ شوهر، پسر شوهر (هر چند فرزند خود انسان نباشد) و نوه او، شوهر مادر،(181) و شوهر دختر (داماد)
کسان دیگر هرچند خویشاوند و آشنا باشند نامحرم به حساب می آیند و باید همه احکام مربوط به نامحرم را نسبت به آنها رعایت نمود.
بنابراین پسر عمو و پسر دایی و پسر خاله، پسر عمه، شوهر خاله، شوهر عمه، شوهر خواهر و برادر شوهر همه نامحرم هستند.(182) و باید در روابط خانوادگی و فامیلی آنان را نامحرم دانست. ممکن است این نکته برای آنان ناخوشایند باشد ولی رضایت و خشنودی خدا را باید بر رضایت و خشنودی آنان مقدم داشت و آخرت خود را به بهای اندک دنیا نفروخت. ولی می توان با نرمی و ملایمت مساله را برای آنان روشن ساخت.
روابط دختر و پسر
اسلام کوشیده است تا روابط دختر و پسر را به گونه ای تنظیم کند که احتمال بروز هرگونه آلودگی و تباهی از میان برداشته شود.
روح حاکم بر روابط پسران و دختران باید روح پاکی و عفاف باشد. جوامعی که روابط دختران و پسران را تا اندازه ای آزاد گذاشته اند تجربه تلخی را متحمل گشته اند و به اشتباه خود اعتراف دارند.
دین مترقی اسلام می گوید: قلب با نگاه های آلوده، برخورد ناسالم و غیر عفیفانه کم کم تاریک می گردد، یاد خدا از قلبی بیرون می رود، جاذبه نیرومند تمایلات جنسی بر انسان غالب می شود، و چه بسا جوان دچار دچار بلای خانمانسوز عشق و محبت نابجا گردد.
مفضل می گوید: از امام صادق علیه السلام درباره عشق نابجا پرسیدم فرمود:
قلب هایی هستند که از یاد خدا خالی می شوند، خدا نیز (عشق) و محبت غیر خود را به آنان می چشاند(183)
و اگر کسی به این بلای خانمانسور دچار شود باید با عفت و پرهیز و خود نگه داری خود را نجات دهد.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
برگزیدگان امت من کسانی هستند که چون به بلایی دچار می شوند عفت می ورزند پرسیدند: آن کدامین بلاست؟
فرمود: عشق (نابجا).(184)
دستورات و احکام اسلامی در زمینه روابط دختران و پسران همه، حکیمانه و عادلانه است، اسلام نمی خواهد بی جهت برای کسی محدودیتی قائل شود و او را در تنگنای اجتماعی قرار دهد.
همه این احکام که به ظاهر محدود کننده هستند جهت حفظ آبرو و احترام انسان هستند.
البته اسلام در کنار این احکام، با جدیت فراوان، دختران و پسران را به ازدواج تشویق و ترغیب کرده است. اسلام می خواهد دختران و پسران در بحبوحه جوانی و نشاط، اساس زندگی آینده خود را پی ریزی کنند و با گرمی و طراوت به زندگی ادامه دهند.
متاسفانه بهانه گیری ها و سخت گیری ها، چشم و هم چشمی ها و تجملات، جوانان ما را تهدید می کند.
با بالا رفتن سن ازدواج و با پدید آمدن بحران جوانی، جامعه نیز دچار مشکلات فراوانی می گردد که گاه غیر قابل تحمل و تصور است.
چاره کار در دست ما و خانواده های ماست. بیاییم تصمیم جدی بگیریم که هرگاه جوانی متدین، خوش اخلاق و با ایمان به خواستگاری ما آمد و مورد قبول پسند و قلبی ما بود او را بپذیریم و به بهانه ادامه تحصیل و یا چیز دیگر خود را به بحران آزار دهنده جوانی سوق ندهیم.
در همه کارها و به ویژه در امر مقدس ازدواج به خدا توکل کنیم و از توهم های بیجا بپرهیزیم.