1. اراده نیرومند
به دست آوردن ارزش های اخلاقی و تامین سعادت آخرت همراه با تحمل ناگواریهاست.
حضرت علی علیه السلام می فرماید: المکارم بالمکاره؛ ارزش های والای انسانی با ناگواریها به دست می آید.(136)
کسی که می خواهد به قله تقوا سعود کند، باید همتی عالی و اراده ای پولادین داشته باشد که با روزه گرفتن تا اندازه زیادی از آن برخوردار می شود.
2. عزت نفس
کسی که نزد دیگران خوار و ذلیل است و چشم طمع به دیگران دوخته است برای رسیدن با نان برده این و آن می شود، یا به حقه بازی و فریب دیگران روی می آورد، او هرگز نمی تواند به سوی قله تقوا حرکت کند. او چون کبوتری است که در دست این و آن اسیر است.
انسان با روزه گرفتن تا اندازه ای قلبش صاف و زلال می شود و به عظمت خود پی می برد و به خوبی در می یابد که نباید بنده شکم باشد. باید عزت و شکوه خود را نگه داشت و از تنگناهای مالی با تحمل گرسنگی و سختی ها پیروز و سر بلند بیرون آمد.
3. فروتنی
برای رسیدن به قله تقوا، باید از پرتگاه خود بزرگ بینی و غرور و تکبر دور شد. انسان مغرور، همیشه تنهاست، هیچ کس دوست ندارد با او رفت و آمد کند؛ چرا که کسی حاضر نیست فخر فروشی او را تحمل کند و خود را نزد او کوچک نماید.
انسان مغرور، چون کسی است که از جمع قله پیمایان کنار گرفته و به عقب بر می گردد و حرف هیچ کس را گوش نمی دهد. او هرگز قله را فتح نخواهد کرد . روزه او را از غرور دور و به سوی کمال قله پرهیز کاری رهنمون می سازد.