16. در سوگ هجران
یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون.(134)
ای کسانی که ایمان آورده اید! روزه بر شما مقدر شده است، همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند مقرر شده بود، باشد که پرهیزکاری کنید.
مرواریدهای اشک بر چهره رخشانش پراکنده می گشت. نشسته بود و دو زانوی غم را در بغل گرفته بود.
انگار جانش بود که از کالبد بیرون آمده بود و می رفت و او در فراقش چنین می گریست.
گاهی برمی خواست و بی تابانه چند قدمی راه می رفت، و گاهی هم فروتنانه خود را به سجده می انداخت و زمزمه می کرد:
درود بر تو، ای گرامی ترین وقت ها که با ما مصاحب و یار بودی و ای بهترین ماه در روزها و ساعتها!
درود بر تو، ای ماهی که آرزوها در آن برآورده است و کردار شایسته در آن فراوان!
درود بر تو، ای همنشینی که احترام و گرامیداشت تو هنگام آمدنت بزرگ است و غم هجران تو بس جانکاه!
درود بر تو ای همسایه ای که دلها با آمدن تو نرم و فروتن گردید و گناهان در آن کاستی گرفت!
درود بر تو ای یاری دهنده ای که ما را بر چیره شدن بر شیطان یاری کردی، و ای همنشینی که راه های نیکی را آسان نمودی!
درود بر تو چه طولانی بودی بر گناهکاران و چه با هیبت و با عظمت بودی در دلهای اهل ایمان!
بار خدایا ما اهل این ماه هستیم.!(135)
این نه یک بار که کار همه ساله او بود.
او امام سجاد علیه السلام بود که در فراق ماه مبارک رمضان چنین می گریست.
1. اراده نیرومند
به دست آوردن ارزش های اخلاقی و تامین سعادت آخرت همراه با تحمل ناگواریهاست.
حضرت علی علیه السلام می فرماید: المکارم بالمکاره؛ ارزش های والای انسانی با ناگواریها به دست می آید.(136)
کسی که می خواهد به قله تقوا سعود کند، باید همتی عالی و اراده ای پولادین داشته باشد که با روزه گرفتن تا اندازه زیادی از آن برخوردار می شود.