اعتکاف
بستر خویش را برچیده، کمربند همت را محکم بسته از خانه و زندگی بیرون آمده و به سوی مسجد می آید او به خلوتگاه برای عبادتی بزرگ می آید.
همه روزه ده روز آخر ماه مبارک رمضان به این امر اختصاص می دهد(129)، در این ایام کارش ارتباط با خداست، گاهی قرآن می خواند گاهی دعا می خواند، از جلوه های زودگذر و فریبنده دنیا به دور است و از خواب و استراحت صرف نظر کرده و از غوغای کوچه و بازار فاصله گرفته است.
آن قدر به این عبادت علاقمند است که چون جنگ بدر در ماه رمضان واقع شد و نتوانست به مقصود و مراد خود برسد، سال آینده بیست روز آخر ماه مبارک را به آن اختصاص داد .(130)
به راستی او کیست؟ و این عبادت با عظمت کدام است؟
او محمد صلی الله علیه و آله است و این عباددت اعتکاف است.
اعتکاف نه از صدر اسلام که در زمان پیامبران پیشیش نیز موجود بوده است و خداوند به ابراهیم و اسماعیل امر می کند، تا خانه او را برای اعتکاف کنندگان، پاک و پاکیزه کند.(131)
همه ساله در کشور ما در بیشتر شهرها مراسم اعتکاف برگزار می شود. شرکت جوانان در این مراسم، پرشور و حرارت اخلاص و صفای آن می افزاید و شما نیز می توانید با گروه ی از جواتنان در مسجد جامع خود گرد آیید و به این عبادت بزرگ بپردازید.
اعتکاف از اذان صبح شروع می شود و روز اول و دوم روزه مستحب است و روز سوم واجب می شود و اگر تا غروب روز سوم در مسجد بمانیم کافی است. در حال اعتکاف برخی از کارها حرام است، مانند:
1. خروج از مسجد جز برای کار ضروری .
2. بوییدن عطر گل
3. خرید و فروش
4. جدال در امور دنیایی و دینی برای غلبه بر دیگری و اظهار فضل و برتری بر او.(132)
اعتکاف برنامه ای فشرده برای تهذیب نفس و خودسازی، دوری از شهوت و پیدا کردن اخلاق حسنه است اعتکاف را به تنهایی نیز می توان انجام داد و همچنین در تمام اوقات سال می توان به این عبادت پرداخت (ولی باید در روزهایی که روزه گرفتن در آنها حرام است نباشد).
در ایام البیض ماه مبارک رجب یعنی روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم برنامه باشکوه اعتکاف در بیشتر شهرهای کشورمان برگزار می شود. حضور جوانان در این برنامه عبادی بسیار چشم گیر تحسین برانگیز است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره عظمت اعتکاف کنندگان فرمود:
اعتکاف کننده، خود را از گناه باز می دارد، بنابراین ثواب کسی را دارد که همه خوبیها را انجام داده است.(133)
16. در سوگ هجران
یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون.(134)
ای کسانی که ایمان آورده اید! روزه بر شما مقدر شده است، همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند مقرر شده بود، باشد که پرهیزکاری کنید.
مرواریدهای اشک بر چهره رخشانش پراکنده می گشت. نشسته بود و دو زانوی غم را در بغل گرفته بود.
انگار جانش بود که از کالبد بیرون آمده بود و می رفت و او در فراقش چنین می گریست.
گاهی برمی خواست و بی تابانه چند قدمی راه می رفت، و گاهی هم فروتنانه خود را به سجده می انداخت و زمزمه می کرد:
درود بر تو، ای گرامی ترین وقت ها که با ما مصاحب و یار بودی و ای بهترین ماه در روزها و ساعتها!
درود بر تو، ای ماهی که آرزوها در آن برآورده است و کردار شایسته در آن فراوان!
درود بر تو، ای همنشینی که احترام و گرامیداشت تو هنگام آمدنت بزرگ است و غم هجران تو بس جانکاه!
درود بر تو ای همسایه ای که دلها با آمدن تو نرم و فروتن گردید و گناهان در آن کاستی گرفت!
درود بر تو ای یاری دهنده ای که ما را بر چیره شدن بر شیطان یاری کردی، و ای همنشینی که راه های نیکی را آسان نمودی!
درود بر تو چه طولانی بودی بر گناهکاران و چه با هیبت و با عظمت بودی در دلهای اهل ایمان!
بار خدایا ما اهل این ماه هستیم.!(135)
این نه یک بار که کار همه ساله او بود.
او امام سجاد علیه السلام بود که در فراق ماه مبارک رمضان چنین می گریست.