9. دوره نفاس
و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه کرهه و وضعته کرها.(58)
و انسان را به نیکی به پدر و مادر سفارش کردیم؛ مادرش با تحمل رنج و سختی بر او باردار شده و با تحمل رنج و سختی او را به دنیا آورد.
سرانجام پس از نه ماه و چندین روز، همراه با شیرینی انتظار، کودک پا به دنیای تازه می گذارد. مادر با دیدن او همه سختی های دوران بارداری و وضع حمل را به فراموشی می سپارد.
با به دنیا آمدن نوزاد در محل اتصال جفت در رحم، پس ساز خارج شدن جفت، زخم های سطحی باقی می ماند که به زودی پس از زایمان التیام می یابند و ترشحاتی که بر اثر این زخم ها حاصل می شود در اوایل، خون آلود و سپس قهوه ای رنگ می باشد و کم کم درد اثر التیام کم رنگ تر و بالاخره طبیعی می شود.(59)
به خونی که هنگام زایمان و پس از آن بیرون می آید خون نفاس می گویند. البته ممکن است خون نفاس یک لحظه و گاهی تا ده روز دیده شود. اما خونی که پس از ده روز دیده می شود خون نفاس نیست.(60)
احکام نفاس
در دوران نفاس باید همان مقررات دوران قاعدگی را رعایت کرد.(61) اما پس از قطع شدن خون نفاس باید غسل نفاس کرد و از آن حالت بیرون آمد. البته در برخی مناطق مرسوم است که زنی پس از هفت یا ده روز غسل می کند و قبل از آن هر چند خونریزی بند آمده باشد غسل نمی کند، این رسم باطلی است و ریشه دینی ندارد.(62)
غسل نفاس همانند غسل حیض انجام می شود، تنها در نیت تفاوت دارد و کفایت از وضو نیز نمی کند(63)؛ یعنی برای نماز باید وضو بگیرد.
خون استحاضه
خون استحاضه مربوط به بلوغ و بعد از آن نیست بلکه ممکن است پیش از بلوغ و همچنین در دوران دوران یائسگی که دیگر زن غالبا باردار نمی شود و خون قاعدگی و نفاس نمی بیند، مشاهده گردد.