1. گل شناسی
خدمت او کن که سلطانت کند - خار او شو تا گلستانت کند
بنده او گر شدی آزاد زی - گر غم او می خوری دلشاد زی(2)
بوی معطر، رنگ شادی و طراوت و نشاط گل تو را به وجد و سرور وا می دارد، احساس می کنی که از صمیم جان گل را دوست داری، برمی خیزی و با دست شوق شاخه ای از گل می چینی. بر لب چشمه ساری که در کنار گل است زیر نم نم باران می نشینی و به گل می اندیشی.
دلنشینی گل از چیست؟
بی شک اگر ساقه نبود از شاخه و گل خبری نبود و اگر ریشه نبود، ساقه و شاخه و گلی نبود.
و اگر آب باران و چشمه سار نبود اصلا بوته گل نمی رویید.
آن بوته، دین است و آن آب باران، وحی و آن چشمه سار، فطرت و آن ریشه، عقاید و آن ساقه، اخلاق و آن گل، احکام است.
شناخت احکام
اگر بخواهیم به شناخت واقعی احکام دست یابیم باید حقیقت دین را بشناسیم و به ریشه های احکام که همان عقاید پاک است نظری بیفکنیم.
عقاید پاک که از وحی و فطرت تغذیه می کنند و سیراب می گردند به ما می گویند:
خداوند، خالق و مدبر جهان و انسان است، انسان در این جهان بیهوده نیامده و سرانجام نابود نخواهد شد. انسان، موجودی ابدی است و این ابدیت با اعمال او در این جهان ساخته می شود، و چون فطرت به تنهایی توان هدایت او را ندارد باید از هدایت های پیامبران و امامان مدد بگیرد.
از اینجاست که مجموعه هدایت های الهی تحت عنوان احکام شکل می گیرد و برای رسیدن به سعادت ابدی باید آنها را فرا گرفته و بکار بست.
آگاهی از احکام
سراغ گل را باید از باغبان و گلبان گرفت و مردمی که در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیه السلام می زیستند چنین می کردند.
آن روزها دسترسی به احکام کار چندان دشواری نبود، نماینده ای می فرستادند یا خود حضور می یافتند و حکم مسائلی که برای آنان پیش آمده بود جویا می شدند.
با غیبت امام عصر علیه السلام دسترسی به احکام از طریق گذشته میسر نبود و از طرف دیگر با تغییراتی که در بافت اجتماعی و ساختار حکومتی پیش می آمد نو آوری های علم و تمدن، مسائل نو و نسبتا پیچیده ای پدید می آمد که حکم آن برای توده مردم نامعلوم می نمود.