دعاى چهاردهم
وَکَانَ مِن دُعَائِهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)
اِذَا اعْتُدِیَ عَلَیْهِ اوْ رَأى مِنَ الظّالِمینَ ما لا یُحِبُّ
امام (علیه السلام) هنگامى که ستمى به وى مى رسید و یا از ظالمان کار ناپسندى (نسبت به خود یا پیروانش) مى دید این دعا را به درگاه خدا عرضه مى داشت.
دعا در یک نگاه
امام (علیه السلام) در این دعا که براى استمداد از ذات پاک پروردگار دربرابر ظلم ظالمان است ابتدا به این حقیقت اشاره مى کند که خداوند از حال مظلومان باخبر و یارى اش براى آن ها آماده است و درواقع معرفت خود را دراین باره عرضه مى دارد و از لطف او براى دفع ظلم ظالمان مدد مى طلبد.
سپس با ذکر هفت مرتبه صلوات هفت مطلب را از خداوند تقاضا مى کند.
نخست از او تقاضاى رفع ظلم ظالم و گرفتار شده ظالم به خودش مى کند به گونه اى که نتواند به دیگرى ضرر برساند.
دوم از خداوند مى خواهد که او را در برابر آن ظالم یارى فرماید و در ضمن هرگز گرفتار اعمالى مانند او نشود.
353
سوم از او تقاضا مى کند که داد وى را از آن ظالم چنان بستاند که قلبش آرام گیرد و شفا پذیرد.
چهارم از درگاهش تمنا مى کند که ظلم ظالم را در حق او جبران بنماید و در عوض ظلم او عفوش را شامل حالش گرداند و همان گونه که او را از ظلم بازداشته، از ظالم نیز دور دارد. درضمن عرضه مى دارد: شکایت خود را تنها به در خانه تو مى آورم.
پنجمین تقاضاى امام (علیه السلام) این است که دعایش مستجاب شود و مأیوس از در خانه خدا بازنگردد و ظالم به کیفر اعمالش گرفتار شود.
ششم از خداوند توفیق تسلیم در برابر قضاى او و راضى بودن به رضاى او را در هر حال مى طلبد.
هفتم عرضه مى دارد که اگر مصلحت در تأخیر اجابت این دعا و ترک انتقام از ظالم است مرا صبور و شکیبا کن و ثواب هایى که براى صابران در این گونه موارد عنایت مى کنى به من عنایت فرما تا دربرابر قضاى تو و اطمینان به آنچه مقرر داشته اى صبور باشم.
354
بخش اول
1. یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلِّمِینَ.
2. وَیَا مَنْ لا یَحْتَاجُ فِی قَصَصِهِمْ اِلَى شَهَادَاتِ الشَّاهِدِینَ.
3. وَیَا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِینَ.
4. وَیَا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِینَ.
5. قَدْ عَلِمْتَ، یَا اِلَهِی، مَا نَالَنِی مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ مِمَّا حَظَرْتَ وَانْتَهَکَهُ مِنِّی مِمَّا حَجَزْتَ عَلَیْهِ، بَطَراً فِی نِعْمَتِکَ عِنْدَهُ، وَاغْتِرَاراً بِنَکِیرِکَ عَلَیْهِ.
ترجمه
1. اى کسى که اخبار ستمدیدگان شِکوه کننده بر تو پنهان نیست!
2. اى خدایى که نیازى به گواهى گواهان براى آگاهى از سرنوشت مظلومان ندارى!
3. اى کسى که یارى تو به مظلومان بسیار نزدیک است!
4. و اى کسى که یارى تو از ظالمان دور است!
5. خدایا! تو ظلمى را که از فلان بن فلان به من رسیده مى دانى: کارهایى که او را از آن ها نهى فرموده اى و هتک حرمتى به من کرده که او را از آن بازداشته اى و این به سبب آن است که به خاطر نعمت هایى که به او ارزانى داشته اى، طغیان کرده و از انتقام و مجازات تو غافل و مغرور گشته است.