دعای چهارم
وَکَانَ مِن دُعَائِهِ (علیه السلام)
الصَّلاةِ عَلَى أتْبَاعِ الرُّسُلِ وَمُصَدِّقِیهِمْ
از دعاهاى امام (علیه السلام) است
دعا در یک نگاه
بعد از آنچه در دعاى پیشین گذشت که امام (علیه السلام) اصناف فرشتگان را گروه به گروه نام مى بَرَد وبر آن ها درود مى فرستد و از خدمات و کارهاى ویژه آن ها سخن مى گوید، به سراغ پیروان انبیا و رسولان مى رود و از چهار گروه نام مى برد:
نخست، بر پیروان انبیاى پیشین، از زمان آدم (علیه السلام) تا خاتم (صلی الله علیه و آله) سلام و درود مى فرستد که در برابر منکران ایستادند و جان فشانى کردند تا آیین آن ها گسترش پیدا کرد.
سپس اصحاب و یاران خاص پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله) را یاد مى کند که با جان فشانى ها و تحمل شداید و سختى ها و دورى از خانه و خانواده و پیکار با نزدیک ترین خویشاوندان کافر، به پیشرفت آیین او کمک نمودند و در نتیجه
245
درخت برومند اسلام شاخ و برگ خود را بر تمام جزیرة العرب گسترانید.
در مرحله سوم، به سراغ گروه تابعین مى رود، یعنى کسانى که بعد از دوران صحابه روى کار آمدند و برنامه هاى آن ها را با تحمل زحمت فراوان ادامه دادند و از این که منافقان و دشمنان بتوانند ضربه اى بر این درخت برومند وارد کنند ممانعت کردند (که دوران امام سجاد (علیه السلام) در واقع همان دوران بود).
و در مرحله چهارم به تمام کسانى که تا دامنه قیامت از برنامه هاى حیات بخش پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) پیروى کرده و مى کنند و به هنگام لزوم، این درخت برومند را با خون خود آبیارى مى نمایند درود و سلام مى فرستد.
این دعا از یک سو قدردانى از زحمات انسان هایى است که در طول تاریخ، چراغ پرفروغ توحید و نبوت را روشن نگه داشته اند، و از سوى دیگرى یادآور مى شود که آنچه امروز در دست ماست ارزان به دست نیامده، بلکه نتیجه جان فشانى ها و فداکارى هاى زیادى است که در طول تاریخ انجام شده است.
246
بخش اول
1. اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَیْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِینَ لَهُمْ بِالتَّکْذِیبِ وَ الْإِشْتِیَاقِ اِلَى الْمُرْسَلِینَ بِحَقَائِقِ الْإِیمَانِ فِی کُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِیهِ رَسُولاً وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِیلاً مِنْ لَدُنْ آدَمَ اِلَى مُحَمَّدٍ ـ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ـ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى، عَلَى جَمِیعِهِمُ السَّلاَمُ، فَاذْکُرْهُمْ مِنْکَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ.
ترجمه
1. خداوندا! (سلام وصلوات تو) بر پیروان پیامبران و رسولان و تصدیق کنندگان آن ها از تمام اهل زمین، با این که آن ها را ندیده بودند (و یاوران آن ها) به هنگام معارضه معاندین تکذیب کننده آنان و آن ها که به پیامبران از طریق حقیقت ایمان عشق و علاقه داشتند و در هر عصر و زمانى که رسولى فرستادى و دلیلى براى اهل آن زمان (از معجزات وکتب آسمانى) قرار دادى از زمان آدم تا زمان محمد ـ درود بر او و آلش باد ـ که امامان هدایت بودند و رهبران اهل تقوا. (خداوندا!) بر جمیع آن ها سلام بفرست و همه آنان را از مغفرت و رضاى خود بهره مند ساز.