حرمت مقاربت با زنان در عادت ماهیانه
(وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِى الْمَحِیضِ وَلاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمْ اللهُ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ * نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لاِنفُسِکُمْ وَاتَّقُوا اللهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاَقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ)
و از تو، درباره حیض (و عادت ماهیانه) سؤال مى کنند، بگو: «مایه ناراحتى و آلودگى است؛ ازاین رو در حال حیض، از زنان کناره بگیرید. و با آنان نزدیکى نکنید، تا پاک شوند. و هنگامى که پاک شدند، آن گونه که خدا به شما فرمان داده است، با آنان آمیزش کنید! چرا که خداوند، هم توبه کنندگان را دوست دارد، و هم پاکان را». * زنان شما، محلّ بذرافشانى شما هستند؛ پس هر زمان که بخواهید، مى توانید با آنها آمیزش کنید. و(با پرورش فرزندان صالح، اثر نیکى) براى خود، از پیش بفرستید. و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید و بدانید او را ملاقات خواهید کرد. و به مؤمنان، بشارت ده! (سوره بقره، آیات 222-223)
شأن نزول :
زنان در هر ماه حدّاقل به مدّت سه روز و حدّاکثر ده روز قاعده مى شوند و آن، عبارت از خونى است که با اوصاف خاصّى که در کتاب هاى فقهى آمده از رحم زن خارج مى گردد. زن را در چنین حال «حائض» و آن خون را خون «حیض» مى گویند. آیین کنونى یهود و نصارى احکام ضدّ یکدیگر در مورد آمیزش مردان با چنین زنانى دارند که سؤال برانگیز است.
جمعى از یهود مى گویند: معاشرت مردان با این گونه زنان مطلقآ حرام است
هرچند به صورت غذا خوردن سر یک سفره و یا زندگى در یک اتاق باشد. مثلاً مى گویند: جایى که زن حائض بنشیند مرد نباید بنشیند، اگر نشست باید لباس خود را بشوید و گرنه نجس است، و نیز اگر در رختخواب او بخوابد لباس و بدن را باید شست وشو دهد.
به طور خلاصه، زن را در این مدّت یک موجود ناپاک و لازم الاجتناب مى دانند.
در مقابل این گروه، نصارى مى گویند: هیچ فرقى میان حالت حیض زنان و غیر حیض نیست و همه گونه معاشرت حتّى آمیزش جنسى با آنان بى مانع است.
مشرکان عرب به خصوص آنها که در مدینه زندگى مى کردند، کم و بیش به خُلق وخوى یهود انس گرفته بودند و با زنان حائض مانند یهود رفتار مى کردند و در زمان عادت ماهیانه از آنها جدا مى شدند. همین اختلاف در آیین و افراط و تفریط هاى غیر قابل گذشت سبب شد که بعضى از مسلمانان از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در این باره سؤال کنند. در پاسخ آنان این آیه نازل شد. (224)
تفسیر :