پیوند محبت دو همسر
با این که، ارتباط انسان با پدر و مادر و برادرش ارتباط «نسبى» است، و از ریشه هاى عمیق خویشاوندى مایه مى گیرد، و پیوند دو همسر، یک پیوند «قراردادى و قانونى» است، اما بسیار مى شود که محبت و علاقه ناشى از آن، حتى بر علاقه خویشاوندى پدر و مادر، پیشى مى گیرد، و این در حقیقت همان چیزى است که در آیات فوق با جمله (وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً) به آن اشاره شده است.
در حدیثى از پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: بعد از جنگ احد: به «دختر جحش» فرمود: دائى تو «حمزه» شهید شد، او گفت: (إِنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ) من اجر این مصیبت را از خدا مى خواهم.
باز به او فرمود: برادرت نیز شهید شد، دیگر بار «انَّا لِلَّهِ» گفت و اجر و پاداش خود را از خدا خواست.
اما همین که خبر شهادت همسرش را به او داد: دست بر سرش گذاشت و فریاد کشید، پیامبر فرمود: (آرى) «ما یَعْدِلُ الزَّوْجَ عِنْدَ الْمَرْأَةِ شَىْءٌ؛ هیچ چیز براى زن همانند همسر نیست» (ر.ک: ج 16، ص 412 ـ 429).(172)
همسرانى عاشق شوهر
(وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ)
نزد آن ها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمى ورزند.
(سوره صافات، آیه 48)
تفسیر :
سرانجام به همسران پاک بهشتى اشاره کرده، مى گوید :
«نزد آنها همسرانى است که جز به شوهران خود عشق نمى ورزند، به غیر آنان نگاه نمى کنند و چشمان درشت و زیبا دارند» (وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ).
«طَرْف» در اصل به معنى پلک چشم ها است، و از آنجا که به هنگام نگاه کردن، پلک ها به حرکت در مى آیند این کلمه کنایه از نگاه کردن است، بنابراین تعبیر به «قاصِراتُ الطَّرْفِ» به معنى زنانى است که نگاهى کوتاه دارند، و در تفسیر آن احتمالات متعددى داده شده که در عین حال قابل جمع است :
نخست این که: آنها تنها به همسران خود نگاه مى کنند، چشم خود را از همه چیز برگرفته، و به آنان مى نگرند.
دیگر این که: این تعبیر، کنایه از این است که آنها فقط به همسرانشان عشق مى ورزند، و جز مهر آنها مهر دیگرى را در دل ندارند که این خود یکى از بزرگترین امتیازات یک همسر است، که جز به همسرش نیندیشد و جز به او عشق نورزد (ر.ک : ج 19، ص 69 ـ 70).