2. ماجراى بیعت هند همسر ابوسفیان
در جریان فتح مکّه، از جمله زنانى که با پیامبر (صلی الله علیه و آله) بیعت کردند هند همسر ابوسفیان بود. زنى که تاریخ اسلام ماجراهاى دردناکى از او به خاطر دارد، از جمله ماجراى شهادت حمزه سیّدالشهدا در میدان احد با آن وضع غم انگیز.
گرچه او سرانجام ناچار شد در برابر اسلام و پیامبر (صلی الله علیه و آله) زانو بزند و ظاهراً مسلمان شود، ولى ماجراى بیعتش نشان مى دهد که در واقع همچنان به عقاید سابقش وفادار بود.
و لذا جاى تعجّب نیست که دودمان بنى امیّه و فرزندان او بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله)، چنان جنایاتى را مرتکب شوند که سابقه نداشت.
به هر حال مفسّران نوشته اند که هند نقابى بر صورت انداخته، خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد، در حالى که حضرت بر کوه صفا قرار داشت، جمعى از زنان نیز با او بودند، هنگامى که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «من با شما زنان بیعت مى کنم که چیزى را شریک خدا قرار ندهید».
هند اعتراض کرد و گفت: تعهّدى از ما مى گیرى که از مردان نگرفتى (زیرا در آن روز بیعت مردان تنها بر ایمان و جهاد بود).
پیغمبر (صلی الله علیه و آله) بى آنکه اعتنایى به گفته او کند، ادامه داد و فرمود: «و سرقت نکنید».
هند گفت: ابوسفیان مرد ممسکى است و من از اموال او چیزهایى برداشته ام، نمى دانم مرا حلال مى کند یا نه؟
ابوسفیان در آنجا حاضر بود، گفت: آنچه را از اموال من در گذشته برداشته اى همه را حلال کردم (امّا در آینده مواظب باش).
اینجا بود که پیامبر (صلی الله علیه و آله) خندید و هند را شناخت. فرمود: «تویى هند؟» عرض کرد : آرى اى پیامبر خدا، گذشته را ببخش، خدا تو را ببخشد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) ادامه داد: «و آلوده زنا نشوید».
هند از روى تعجّب گفت: مگر زن آزاده هرگز چنین عملى را انجام مى دهد؟!
بعضى از حاضران که در جاهلیّت وضع او را مى دانستند از این سخن خندیدند، زیرا سابقه هند بر کسى مخفى نبود.
باز پیامبر (صلی الله علیه و آله) ادامه داد و فرمود: «و فرزندان خود را به قتل نرسانید».
هند گفت: ما در کودکى آنها را تربیت کردیم، ولى هنگامى که بزرگ شدند شما آنها را کشتید و شما خود بهتر مى دانید (منظورش فرزندش حنظله بود که روز بدر به دست على (علیه السلام) کشته شده بود).
پیامبر (صلی الله علیه و آله) از این سخن تبسّم کرد و هنگامى که به این جمله رسید: «بهتان و تهمت روا مدارید»، هند افزود: بهتان قبیح است و تو ما را جز به صلاح و خیر و مکارم اخلاق دعوت نمى کنى.
و هنگامى که فرمود: «باید در تمام کارهاى نیک فرمان مرا اطاعت کنید».
هند افزود: ما در اینجا ننشسته ایم که در دل قصد نافرمانى تو داشته باشیم (در حالى که مسلّمآ مطلب چنین نبود، ولى طبق تعلیمات اسلام، پیامبر (صلی الله علیه و آله) موظّف بود این اظهارات را بپذیرد))82( (ر.ک: ج 24، ص 56 ـ 62).
زن و مرد لباس یكدیگرند
(أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنْکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا کَتَبَاللهُ لَکُمْ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الاْبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الاَْسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیَامَ إِلَى اللَّیْلِ وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکِفُونَ فِىَ الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ)
آمیزش جنسى با همسرانتان، در شب روزهایى که روزه مى گیرید، حلال است. آنها لباس شما هستند، و شما لباس آنها؛ (هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید). خداوند مى دانست که شما به خود خیانت مى کردید؛ (و این کار ممنوع را انجام مى دادید؛) پس توبه شما را پذیرفت و شما را بخشید. اکنون با آنها آمیزش کنید، و آنچه را خدا براى شما مقرّر داشته، طلب نمایید! و بخورید و بیاشامید، تا رشته سپید صبح، از رشته سیاه (شب) براى شما آشکار گردد! سپس روزه را تا شب، تکمیل کنید! و در حالى که در مساجد به اعتکاف پرداخته اید، با زنان آمیزش نکنید! این، مرزهاى الهى است؛ پس به آن نزدیک نشوید! خداوند، این چنین آیات خود را براى مردم، روشن مى سازد، باشد که پرهیزگار گردند! (سوره بقره، آیه 187)