حق تصمیم‌گیرى زن درباره ازدواج
(وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَیْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذَلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کَانَ مِنْکُمْ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَ الْیَوْمِ الاْخِرِ ذَلِکُمْ أَزْکَى لَکُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ)
و هنگامى که زنان را طلاق دادید و به پایان عدّه خود رسیدند، مانع آنها نشوید که با همسران (سابق) خویش، ازدواج کنند؛ اگر رضایت در میان آنان، به طرز پسندیده اى برقرار گردد. این دستورى است که تنها افرادى از شما، که ایمان به خدا و روز قیامت دارند، از آن، پند مى گیرند. این (دستور)، براى رشد (خانواده هاى) شما و پاکیزگى (جامعه) مفیدتر است؛ و خدا مى داند و شما نمى دانید. (سوره بقره، آیه 232)