10. آیین ابراهیم!
قرآن مجید در آیه 78 سوره حج یکى از افتخارات مسلمانان را این مى شمرد که آنها بر آیین ابراهیم اند، و او بود که نام «مسلمان» را بر شما گذارد. مى فرماید:
«(وَجَاهِدُوا فِى اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِى الدِّینِ مِنْ حَرَج مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمینَ مِنْ قَبْلُ وَفِى هَذَا...); و در راه خدا آنگونه که سزاوار اوست جهاد کنید، او شما را برگزید، و در دین (اسلام) کارِ سنگین و سختى بر شما قرار نداد; از آیین پدرتان ابراهیم پیروى کنید; خداوند شما را در کتاب هاى پیشین و در این کتاب آسمانى «مسلمان» نامید...».
حتّى براى تشویق مسلمانان، به انجام پاره اى از دستورات مهم، به آنان گوشزد مى کند که شما باید به ابراهیم و یارانش اقتدا کنید.(139)
11. او بنیان گذار حج بود
مراسم حج با آن همه عظمت و شکوهش، به فرمان خدا و به وسیله ابراهیم(علیه السلام) پایه گذارى شد. و به همین جهت نام ابراهیم(علیه السلام) و خاطره او، با تمام مراسم حج آمیخته است. و انسان در هر موقف و برنامه اى از این مراسم بزرگ، به یاد این پیغمبر عظیم الشأن مى افتد، و پرتو عظمتش را در دل خویش احساس مى کند، تا آنجا که مراسم حج بى یاد ابراهیم(علیه السلام) نامفهوم است!
12. همه افراد به شخصیّت او افتخار مى کردند
شخصیّت آن حضرت به حدّى بود که هر گروهى کوشش داشت او را از خود بداند. یهودیان و مسیحیان هر کدام بر پیوند خویش با ابراهیم(علیه السلام) تأکید داشتند، که قرآن در پاسخ آنها این واقعیّت را بیان داشت که: «او تنها یک مسلمان و موحّد راستین بود، یعنى کسى که در همه چیز تسلیم فرمان خدا بود، جز به او نمى اندیشید، و جز در راه او گام برنمى داشت».(140)
شرح این مطلب نیز در اوایل کتاب گذشت.