فصل پنجم: گفتگو و مبارزه با نمرود
خداوند متعال در آیه 258 سوره بقره، گفتگوى حضرت ابراهیم(علیه السلام) با نمرود ستمگر را به شرح زیر نقل مى کند:
«(أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِى رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللهُ الْمُلْکَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّىَ الَّذِى یُحْیِى وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا أُحْیى وَأُمِیتُ قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللهَ یَأْتِى بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِى کَفَرَ وَاللهُ لاَ یَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ); آیا ندیدى (و آگاهى ندارى از) کسى ]= نمرود[ که بر اثر (غرور ناشى از) حکومتى که خدا به او داده بود با ابراهیم درباره پروردگارش محاجّه و گفتگو کرد؟ و هنگامى که ابراهیم گفت: خداى من آن کسى است که زنده مى کند و مى میراند. او گفت: من نیز زنده مى کنم و مى میرانم. (و دستور داد دو زندانى را حاضر کردند، فرمان آزادى یکى و قتل دیگرى را داد). ابراهیم گفت: خداوند، خورشید را از افق مشرق مى آورد; (اگر راست مى گویى) تو آن را از مغرب بیاور!» به این صورت، آن مرد کافر، مبهوت و وامانده شد. و خداوند، گروه ستمکاران را هدایت نمى کند».
شرح و تفسیر
نکات متعدّدى در این آیه شریفه قابل توجّه است:
1. سنّ حضرت ابراهیم(علیه السلام)
در مورد سنّ حضرت ابراهیم(علیه السلام) به هنگام گفتگویش با نمرود مطلبى در آیه شریفه نیامده است، امّا طبق آنچه که در برخى از کتب تاریخى آمده، از عمر آن حضرت 16 سال بیشتر نگذشته بود.(26)
آرى! فریادگر توحید در آن زمان، هر چند در آغاز جوانى بود، امّا با دنیایى از علم و دانش و شجاعت و منطق به گفتگو با نمرود پرداخت و پیروز شد.