17ـ انقلاب اسلامی و عدالت اجتماعی بر اساس آمار بانک جهانی:
مبارزه با فقر و رسیدگی به محرومین، فارغ از اینکه تا کنون چه میزان موفق بوده است، از همان روزهای اول انقلاب یک موضوع شعاری نبود و رهبران جمهوری اسلامی توجه عملی نسبت به این موضوع داشته اند.
پیش از این رهبر معظم انقلاب بر اساس آمار بانک جهانی فرمودند: «پیش از انقلاب، ضریب جینی بالای 50 بود. ضریب جینی، یک محاسبه ای است که برای نشان دادن شکاف طبقاتی و فاصله ی فقیر و غنی در کشورها انجام می گیرد؛ هر چه عدد این ضریب بالاتر باشد، شکاف طبقاتی بیشتر است؛ هر چه کمتر باشد، شکاف طبقاتی کمتر است. قبل از انقلاب، ضریب جینی بالای 50 بوده است؛ در سال 94 ضریب جینی در کشور 38 بوده است؛ یعنی ما این مقدار ـ فاصله ی 50 و 38 ـ توانسته ایم فاصله طبقاتی را کم کنیم. [طبق] یک آمار دیگر ـ که این آمار هم مربوط است به بانک جهانی؛ آمار بانک جهانی است؛ جزو آمارهای بین المللی است ـ قشر فقیر مطلق، پیش از انقلاب 46 درصدِ ملّت ایران بودند، یعنی تقریباً نصف ملّت ایران قبل از انقلاب جزو قشرهای فقیر مطلق بودند؛ امروز این عددِ 46 درصد، رسیده است به 5/9 درصد ـ البتّه در سال 93؛ آمار بعد از آن را بنده ندارم ـ یعنی این مقدار، کار انجام گرفته است.»
18ـ تبعات خسارت بار غفلت از شعارها و جریان انقلابی:
تبعات حضور جریان و عناصر غرب گرا و بی توجه به تفکر انقلابی و ظرفیت های درونی، صرفاً به آرزوی همکاری با آمریکا و غرب خلاصه نمی شود، بلکه سبب ایجاد ناکارآمدی در حل مشکلات کشور و معطل ماندن ظرفیت های عظیم ملی می گردد. رهبر انقلاب اسلامی در اولین روز سال 1394 درباره ی دو نگاه کلان به رونق و پیشرفت اقتصادی مطالبی را مطرح کردند. یک نگاه معطوف به ظرفیت های درون کشور است و نگاه دیگر چشم به بیرون و کمک گرفتن از بیگانگان دارد. در نگاه به درون، اعتماد به مردم و به میدان آوردن توانایی های آنان مسأله ی مهم و رمز شکست توطئه های دشمنان است و در نگاه به بیرون، کشور و ظرفیت های عظیم آن معطل روابط خارجی با قدرت های غربی است.
معظم له در این باره فرمودند: «در نگاه کلان به اقتصاد کشورمان دو جور نگاه وجود دارد... دو جور نگاه به رونق اقتصادی و پیشرفت اقتصاد وجود دارد؛ یک نگاه می گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیّت های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم. نگاه دوّم به اقتصاد کشور نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می گوید سیاست خارجی مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت های مستکبر را در بخش های گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوّم است. امروز شرایط کشور به ما نشان داده است که این نگاه دوّم یک نگاه کاملاً غلط و عقیم و بی فایده است.
همین تحریم هایی که امروز علیه ملّت ایران اعمال می شود، دلیل محکم و متقنی است بر غلط بودن این نگاه؛ یعنی شما وقتی که به امید قدرت های خارجی نشستید تا آن ها بیایند اقتصاد شما را رونق بدهند و با زیر بار آن ها رفتن، اقتصاد را رونق بدهید، آن ها به حدّ کم قانع نیستند».
19ـ چهل سالگی انقلاب اسلامی و اعتراف به شکست آمریکا:
مایکل ایزنشتات تحلیلگر شناخته شده امور نظامی و امنیتی آمریکا در مقاله ای با عنوان استراتژی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه با بررسی اثر گذاری آینده ایران در منطقه، معتقد است که از سال 2011 شرایط ایران تغییر یافته است؛ ایالات متحده آمریکا با یک ایران جسور و با اعتماد به نفس روبه روست که سرشار از حس بی سابقه تأثیرگذاری و قدرت به علت موفقیتش در توسعه نفوذ منطقه ای خود و همچنین نقش مهم در کمک کردن به متحدان خود می باشد. فقط طی چند سال ایران این چنین تغییر یافته است؛ «اسکات پترسون» تحلیلگر ارشد آمریکایی معتقد است قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران طی نیم قرن گذشته در منطقه خاورمیانه بی سابقه بوده است. با وجود اینکه ایران با محدودیت های قابل توجهی برای توسعه نفوذ خود مواجه است، اما خیزش شتابان تهران، چالش های فراوانی برای ایالات متحده، عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی ایجاد کرده و تجاوزگری آن ها را به چالش کشیده است؛ «کنث کاتزمن» به عنوان یک صاحب نظر سطح اول آمریکایی در گزارشی که به ابعاد سیاست دفاعی و راهبردی آینده ایران می پردازد به صراحت اذعان می کند که آمریکا در مقابل ایران شکست خورده است. اعتراف وی در این زمینه می تواند نشان دهنده واقعیت های خارجی فراوانی باشد که از نگاه بسیاری مغفول مانده است.
کاتزمن به صراحت می نویسد: تا کنون، هیچ یک از راهبردهای ایالات متحده نتوانسته نفوذ منطقه ای ایران را کاهش دهد.
در کنار همه این اعترافات «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا افشا کرد که ایالات متحده طی 17 سال گذشته 7 تریلیون دلار برای تأثیرگذاری در خاورمیانه هزینه کرده است. روزنامه «واشنگتن پست» در این باره نوشت: ترامپ این ادعا را در زمان های مختلف، بارها مطرح کرده است. بررسی ها نشان می دهد او حداقل 21 بار این ادعا را تکرار داشته است.