لزوم ایستادگی در مقابل صهیونیسم؛ بزرگترین دشمن جهان اسلام
امروز دولت غاصب صهیونیست، بزرگترین خطر برای حال و آینده ی جهان اسلام است و بر مسلمین است که برای علاج این خطر و رفع ظلمی به این عظمت، درصدد علاج و چاره باشند. متأسفانه رفتار و گفتار اغلب سران کشورهای اسلامی، هیچ اشاره ای را به عزم آنان بر علاج این خطر بزرگ- که چیزی جز محو رژیم صهیونیست نژادپرست نیست- نشان نمیدهد؛ بلکه بعكس، نشانه هایی از گسترش کمپ دیوید و تکمیل خیانت «سادات» نیز در برخی از دولتهای عربی به چشم میخورد؛ و من نمیدانم آیا این دولتها با این رفتار ذلتبار و تسلیم ننگ آور در برابر دشمن عنود مسلمین و اعراب، چه پاسخی برای ملتهای خود و نیز در پیشگاه خداوند آماده کرده اند؟( پیام به حجاج بیت الله الحرام 26/3/1370)
پایان رویارویی ما با دشمنان چه وقت خواهد بود؟
پایان این رویارویی و مقابله چه خواهد بود؟ این مهم است. همه ی دستگاههای تبلیغاتی غرب و بخصوص آمریکا -دستگاههای هنری، دستگاههای مطبوعاتی، دستگاههای گوناگون تبلیغاتی، دستگاههای به ظاهر پژوهشی سیاسی یا علمی- تلاش میکنند اینجور وانمود کنند که پایان این راه برای ملت ایران بن بست است و آمریکا در راه خود پیش میرود! این، دروغ محض است؛ قضیه عکس است. پایان این راه، بن بست برای رژیم طاغوت و رژیم استکبارگر آمریکاست. دلیل واضحش این است که اگر قرار بود آنها بتوانند ملت ایران را شکست بدهند، آن روزی میتوانستند شکست بدهند که این ملت نه این همه جوان داشت، نه این پیشرفتها را داشت، نه این تجربه ها را داشت، نه در یک نبرد و کارزار عظیمی مثل دفاع مقدس پیروز شده بود، نه در عرصه های سیاسی گوناگون قدرت خودش را نشان داده بود؛ آن روز میتوانستند- اگر بنا بود بتوانند ملت ایران را شکست بدهند- و آن روز شکست میدادند؛ نه امروز که ملت ایران تجربه اش بیشتر است، دستش قویتر است، امکانات علمی اش به مراتب از آن گذشته پیشرفته تر است، تواناییهای نظامی اش چندین و چندین برابر آن روزهاست، زبان نافذش در بین ملتها بیشتر از گذشته است و جوانهای بیشتری از آن روز دارد. آن روز ملت ایران در بین جمعیت چهل میلیونی و چهل و پنج میلیونی و بتدریج پنجاه میلیونی اش جوانها در اقلیت بودند، امروز در جمعیت هفتاد و چند میلیونی ملت ایران، جوانها در اکثریتند. آن روز آمریکا در دنیا آبرویش خیلی بیشتر از امروز بود. امروز آمریکا در دنیا بی آبروست.( بیانات در دیدار جمعی از دانش آموزان و دانشجویان در آستانه ی سالروز13آبان 8/8/1387)