سینه سپر کردن رسانه ی ملی در مقابل تبلیغات دشمن
صدا و سیما باید در مقابل تبلیغات دشمن نسبت به انقلاب، سینه سپر کند. الآن رسانه های زیادی در دنیا هستند که با تبلیغات خود، کار براندازی را به شکل سنتی انجام میدهند. این کار، خیلی هم عملی است. یعنی اگر واقعا نظامی روی پای خود محکم نباشد، راحت میشود آن را با یک رادیوی برون مرزی از صحنه خارج نمود و نابود کرد؛ همین کاری که الآن ابر قدرتها نسبت به انقلابهای گوناگون و بیش از همه نسبت به ما میکنند. منتها آنها کور خوانده اند؛ چون نظام ما پایه ی محکمی دارد و روی دوش مردم و در دل آنهاست.( بیانات در دیدار با مسئولان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران 7/5/1369)
* * *
شما باید در مقابل این حرکت موذیانه ی رسانه ها، واقعا سینه سپر کنید. هرجا رسانه ها روی نقطه ای تکیه میکنند، شما اگر قبلا پادزهرش را نداده اید، بعدا بدهید. تبلیغات دروغی که آنها الآن میکنند، رسانه های ما باید در مقابلش خیلی قوی بایستند. شما بایستی ابتکار هم بکنید. یعنی باید به طور همه جانبه، آن سخن درست و آن نکته ی بجا را ببینند و مطالعه کنند و در مقابل، آنچه را که دشمن میگوید، بیرون بیاورند و نقاط زیبای نظام را به چشم مردم بکشانند.( بیانات در دیدار با مسئولان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران 7/5/1369)
* * *
بایستی فهرست پیامها را شناخت. نخست ببینیم که ما چه چیز را باید به ذهن مردم منتقل کنیم تا مردم قدرت پیدا کنند در مقابل زیاده خواهی، اقتدارطلبی و تهاجمهای گوناگون دشمن به دفاع از خود بپردازند و دستگاههای مسئول کشور بتوانند به نیروی مردم اعتماد و تکیه کنند و نقش تاریخی خود را ایفا نمایند. پس، اول باید این پیامها را شناخت؛ بعد که شناخته شد، باید تولید شود. تولید کلام و تصویر و فضا و محیطی که بشود آن پیام را القا کرد، یکی از مهمترین کارهایی است که امروز هنر تبلیغ و پیام رسانی به آن متکی است. اگر در تولید، پایمان بلنگد یا بلغزد، اشتباه یا کوتاهی بکنیم، حتما ضربه را خورده ایم. بعد از آنکه این پیامها تولید شد، باید آنها را مدیریت کرد؛ چون هنگامی یک مجموعه کالای مطلوب به نتیجه و به سرمنزل حقیقی و صحیح خود خواهد رسید که مدیریتی بالای سرش باشد. این پیام در کجا باید داده شود، به چه اندازه باید داده شود، بهنگام باشد، با زبان مناسب باشد و تلفیق اینها در قالبهای گوناگون قابل قبول باشد. ما بارها در ملاقات با دوستان صدا و سیما۔ شاید جمعی از شما هم بوده اید- راجع به اینکه فضای پیامها فضای اعصاب خردکن و تشنج آور برای ذهن و اعصاب مردم نباشد، صحبت کرده ایم. خب؛ در این سالهای اخیر مقداری به مسائل تفریحی یا به قول شما طنز و فکاهیات سرگرم کننده و فیلمهای هنری و اینها پرداخته اید. این کار درستی است و همینطور بایستی حرکت کرد.( بیانات در دیدار مدیران صدا و سیما 14/11/1381)
استعمار فرانو بالاتر از استعمار نو
ببینید امروز دنیا در پنجه ی خونریز استکبار جهانی در چه وضعیتی است. امروز همان داستان استعمار است، منتها با شیوه ی نو. یک روز استعمار کهنه بود- استعماری که بعدها اسمش را گذاشتند استعمار کهنه و کهن- میرفتند بر کشورها تسلط پیدا میکردند؛ مثل هند، مثل الجزایر، مثل خیلی از کشورهای دیگر. با بیداری ملتها این استعمار از بین رفت و دیگر نتوانستند ادامه دهند. البته در سالهای دوران استعمار، ملتها را فشردند و واقعا رمق آنها را گرفتند، ولی به هر حال استعمار کهن از بین رفت و جای آن، استعمار نو را آوردند. استعمار نو این بود که در رأس کشورها بیگانگان نمی آمدند حکومت کنند؛ مثل دوران استعمار قدیم نبود که حاکم انگلیسی برود در هند حکومت کند؛ نه، از خود کشورها کسانی را میگماشتند؛ مثل رژیم طاغوت، مثل رضاخان و پسرش، و مثل بسیاری از دولتهای دیگر کشورهای جهان سوم- به قول خودشان -و از جمله کشورهای اسلامی. سالهای متمادی ملتها را فشردند؛ مستبدان را آوردند؛ نظامیهای کودتاچی را سر کار آوردند و هر طور توانستند، از حضور ملتها مانع شدند. امروز میبینند این هم بردی ندارد؛ لذا راه دیگری را برای تسلط بر کشورها در پیش گرفته اند و آن، نفوذ در ملتهاست؛ که این همان چیزی است که من چندی پیش گفتم استعمار فرانو. بالاتر از استعمار نو، یک نوع استعمار دیگر است. ایادی خودشان را به کشورها بفرستند و با پول و تبلیغات و اغواگریهای گوناگون و رنگین نشان دادن و موجه نشان دادن چهره ی مستکبران ظالم عالم، بخشی از ملتها را اغوا و تحریک کنند. البته این هم به جایی نخواهد رسید؛ چون چهره ی استعمار و استکبار زشت تر از این حرفهاست نمیتواند ظلم و ستمگری و ددمنشی خود را پنهان کند.( بیانات در دیدار مردم استان قم به مناسبت سالروز قیام 19 دی 19/10/1383)