موفقیت ملت در پیشرفتها
موفقیت هر ملتی در پیشرفتهای خود، نسبت معکوس با نفوذ بیگانگان و دشمنان در آن کشور دارد. اینها نسبتشان متعاكس است؛ یعنی هرگاه بیگانه و یک قدرت خارجی- ولو آن قدرت خارجی علنا اظهار دشمنی نکرده باشد- نفوذش در بین مردم، قشرهای مختلف و فضای سیاسی بیشتر باشد، این ملت از آینده ای همراه با عزت و همراه با افتخار و تأمین شده، فاصله اش بیشتر است. نه اینکه با هر بیگانه ای باید ستیزه گری کرد؛ نه، گاهی هم انسان بخاطر مصالح، با بیگانه ای دوستی میکند؛ اما به همان بیگانه ی دوست هم نباید اجازه داد که در امور داخل این خانه، این خانواده، این کشور و این جامعه بتواند نقش ایفا کند. از اول انقلاب که بکلی رشته های نفوذ آمریکا و دیگر قدرتمندان- فقط هم آمریکا نبود؛ منتها بدترینشان آمریکا بود- در این کشور گسسته شد، اینها دائم در فکر بودند که به نحوی در داخل کشور نفوذ کنند و به پیاده کردن فکر خودشان، حرف خودشان، کار خودشان و مقاصد و هدفهای خودشان بپردازند. از همه ی راهها هم برای این کار استفاده میکنند.( بیانات در دیدار پاسداران، جانبازان، دانشجویان و دانش آموزان 11/8/1379)
عمل صالح یعنی از دشمن نترسیدن
وقتی یک ملت مورد تهدید قرار میگیرد، عمل صالح این است که انسانهایی در مقابل تهدید دشمنان متجاوز سینه سپر کنند؛ امکانات خودشان را متمرکز کنند؛ از همه ی نیرو و استعداد خودشان بهره بگیرند؛ علم و عمل و ابتکار و شجاعت را با هم بیامیزند و در مقابل دشمن زورگو و متجاوز بایستند و مقاومت کنند. وقتی ایمان با عمل صالح همراه شد، انسان از خسران نجات پیدا میکند؛ آن وقت ملتها پیروز میشوند. چیزی که ایران اسلامی کارخانه ی منحصربه فرد آن را در درون خود داشته است، ایمان است. دشمنان ما هم از این کارخانه میترسند و از این تولید واهمه دارند؛ بقیه ی حرفها دروغ و بهانه و تزویر است. شما جوانان مؤمن، روزی که دانش و ایمان و شجاعت و ابتکار و نواندیشی و اغتنام فرصت را با هم بیامیزید و در میدان علم و عمل آن را به کار بگیرید، برترین فرآورده های این کارخانه اید.(بیانات در مراسم مشترک دانش آموختگی دانشجویان دانشگاههای سه گانه ارتش جمهوری اسلامی ایران 22/7/1383)
هوشیاری در برابر پیچیدگی روشهای دشمن
من به شما عرض کنم که توطئه دشمن، در گذشته یک تفاوت با امروز داشت. در گذشته، توطئه ی دشمن از روی بی تجربگی بود. یعنی آمریکا، استکبار جهانی، کمپانی داران بزرگ صهیونیست و امثال آنها که میخواستند با ملت و انقلاب ایران مبارزه کنند، از روشهای ساده تری استفاده میکردند که برای همه، قابل افشا بود. مثلا تحریک به حمله ی نظامی و راه انداختن جنگ، توطئه بود؛ اما همه، این را میشناختند. توطئه روشن میشد؛ مردم به پا میخاستند و مقابله میکردند. یا مثل حمله ی آمریکاییها به صحرای طبس و از این قبیل، آنچه که انجام دادند - محاصره ی اقتصادی، حملات تبلیغی و غیره - کارهایی آشکار بود. به مرور فهمیدند که نمیشود ملت ایران و انقلاب اسلامی را با این توطئه ها و کارها شکست داد. این تجربه، موجب شده است که روشهای خودشان را پیچیده تر کنند. به همان نسبتی که آنها روشها را پیچیده تر میکنند، ملت ایران هم بایستی هوشیاریش را بیشتر کند. جوانان بایستی آمادگیشان را بیشتر کنند. نه آمادگی جنگی؛ چون امروز بحث جنگ نظامی نیست. البته آمادگی رزمی هم برای روز مبادا ضروری است؛ اما آن چیزی که برای همه لازم است، آمادگی معنوی؛ یعنی آمادگی فکری، آمادگی روحی، آمادگی سیاسی و حفظ وحدت، اتصال و ارتباط نیروها با یکدیگر، ارتباط مستحکم و دوستانه ی ملت و دولت و شناختن چهره ی دشمن در هر لباسی است. دشمن با شکلهای مختلفی خود را به مقابله با انقلاب میکشاند. همیشه با لباس نظامی وابسته به فلان دولت بیگانه، جلو نمی آید.( بیانات در جمع بسیجیان در هفته بسیج 5/9/1376)