نقش توده ی مردم در مقابله با دشمن در کلام حضرت على (ع)
این حرفها خطاب به مالک اشتر بزرگوار است و اما آنچه ما از کلمات حضرت در این نامه انتخاب کردیم، چند جمله است: «و أبطأ عذرا عند المنع»(76)؛ وقتی انسان چیزی به آنها نمیدهد، اگر عذری هم داشته باشد، اینها عذر را قبول نمیکنند. «و اضعف صبرا عند ملمات الدهر»(77) ؛ وقتی مشکلات زمانه پیش می آید، اینها از همه کم صبرترند. اگر بلای طبیعی یا بلایای اجتماعی پیش بیاید، از همه کم صبرتر و نق زن تر اینهایند؛ بی صبری نشان میدهند و هی پا به زمین میکوبند. «و انما عماد الدین و جماع المسلمین و العدة للاعداء العامة من الأمة»(78) ؛ پایه ی دین، توده ی مردمند. این جمله را امیر المؤمنین دارد میگوید. این اگر پوپولیسم هم هست، پوپولیسم علوی است؛ مورد احترام و تقدیس ماست. «والعدة للاعداء»(79)؛ در مقابل دشمن، عده و امکان و استعداد عبارتند از همین عامة. «فلیكن صغوک لهم و میلک معهم»80 ، میل و گرایش عمومی ات به طرف عامه باشد.( بیانات در دیدار اعضای هیات دولت 17/7/1384)
وظیفه ی منتظران موعود در برابر دشمن
بزرگترین وظیفه ی منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوی اخلاقی و عملی و پیوندهای دینی و اعتقادی و عاطفی با مؤمنین همچنین برای پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. کسانی که در دوران دفاع مقدس، سر از پا نشناخته در صفوف دفاع مقدس شرکت میکردند، منتظران حقیقی بودند. کسی که وقتی کشور اسلامی مورد تهدید دشمن است، آماده ی دفاع از ارزشها و میهن اسلامی و پرچم برافراشته ی اسلام است، میتواند ادعا کند که اگر امام زمان بیاید، پشت سر آن حضرت در میدانهای خطر قدم خواهد گذاشت. اما کسانی که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را میبازند و زانوانشان سست میشود؛ کسانی که برای مطامع شخصی خود حاضر نیستند حرکتی که مطامع آنها را به خطر می اندازد، انجام دهند؛ اینها چطور میتوانند منتظر امام زمان به حساب آیند؟ کسی که در انتظار آن مصلح بزرگ است، باید در خود زمینه های صلاح را آماده سازد و کاری کند که بتواند برای تحقق صلاح بایستد.( بیانات در دیدار مردم به مناسبت نیمه شعبان 30/7/1381)