اهمیت جهاد از منظر امام راحل(ره) برای مقابله با دشمن
این نکته در فرهنگ اسلامی، نکته ی برجسته ای است، که گفتیم نمونه هایی هم در میدانهای مختلف دارد. در روزگار ما هم، وقتی ندای مقابله با رژیم منحوس پهلوی از حلقوم امام(قدس سره) و همکاران ایشان در سال ۱۳۴۱ بیرون آمد، جهاد شروع شد. پیش از امام هم، البته جهاد به صورت محدود و پراکنده وجود داشت که حائز اهمیت نبود. هنگامی که مبارزه ی امام شروع شد، جهاد اهمیت پیدا کرد تا اینکه به مرحله ی پیروزی خود، یعنی پیروزی انقلاب اسلامی رسید. بعد از آن هم، تا به امروز، در این کشور جهاد بوده است. چون ما دشمن داریم. چون دشمنان ما، از لحاظ نیروی مادی، قوی هستند. چون اطراف و جوانب ما را، از همه جهت، دشمنان گرفته اند. آنها در دشمنی با ایران اسلامی، جدی هستند و سر شوخی ندارند؛ چون میخواهند از هر راهی که شد ضربه بزنند. پس، در ایران اسلامی، هر کس به نحوی در مقابل دشمن- که از اطراف، تیرهای زهرآگین را به پیکر انقلاب و کشور اسلامی، نشانه رفته است-تلاشی بکند، جهاد فی سبیل الله کرده است. بحمدالله، شعله ی جهاد بوده است و هست و خواهد بود. ( بیانات در جمع فرماندهان لشکر 27 محمد رسول الله (ص)/عوام و خواص 20/3/1375)
نقش توده ی مردم در مقابله با دشمن در کلام حضرت على (ع)
این حرفها خطاب به مالک اشتر بزرگوار است و اما آنچه ما از کلمات حضرت در این نامه انتخاب کردیم، چند جمله است: «و أبطأ عذرا عند المنع»(76)؛ وقتی انسان چیزی به آنها نمیدهد، اگر عذری هم داشته باشد، اینها عذر را قبول نمیکنند. «و اضعف صبرا عند ملمات الدهر»(77) ؛ وقتی مشکلات زمانه پیش می آید، اینها از همه کم صبرترند. اگر بلای طبیعی یا بلایای اجتماعی پیش بیاید، از همه کم صبرتر و نق زن تر اینهایند؛ بی صبری نشان میدهند و هی پا به زمین میکوبند. «و انما عماد الدین و جماع المسلمین و العدة للاعداء العامة من الأمة»(78) ؛ پایه ی دین، توده ی مردمند. این جمله را امیر المؤمنین دارد میگوید. این اگر پوپولیسم هم هست، پوپولیسم علوی است؛ مورد احترام و تقدیس ماست. «والعدة للاعداء»(79)؛ در مقابل دشمن، عده و امکان و استعداد عبارتند از همین عامة. «فلیكن صغوک لهم و میلک معهم»80 ، میل و گرایش عمومی ات به طرف عامه باشد.( بیانات در دیدار اعضای هیات دولت 17/7/1384)