بینش خردمندانه ی امام در برابر دشمن
کسانی که حاضر نبودند برای انقلاب و منافع این کشور یک قدم بردارند، بلکه فقط بلد بودند نق بزنند و علیه انقلاب بهانه گیری کنند، باز فشار می آوردند که جنگ را تمام کنید. اگر اراده ی قوی و مصمم و ایستادگی امام نبود، مطمئنا جنگ جز با پیروزی دشمن تمام نمیشد. همین نفسهای خبیثی که آن روز این وسوسه ها را در کشور میدمیدند، امروز هم بعضی شان سر بلند کرده اند و همان حرفها را تکرار میکنند و میگویند چرا بعد از فتح خرمشهر آتش بس را قبول نکردید؟! بعد از فتح خرمشهر، هنوز بخش عظیمی از سرزمینهای ما۔ مرزها و شهرهای ما - و نیز گروه کثیری از مردم ما در اختیار رژیم متجاوز بودند. تهدید بالای سر مرزهای ما بود و دشمن از همه طرف تجهیز میشد. باید شر دشمن از سر مرزها کم میشد؛ این یک بینش خردمندانه بود. آن روز همه ی دلسوزان کشور، از مسئولان نظامی و غیره، این منطق را برای همه اثبات میکردند. امام یک انسان منطقی بود و تصمیم گرفت و عمل کرد و به فضل پروردگار توانست ملت ایران را سرافراز کند. ( بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت آزادی خرمشهر1/3/1381)
ایستادن امام در برابر تهدید و ارعاب دشمن
همه ی شما دیدید که در پایان وصیتنامه ی ایشان، به مواردی اشاره شده بود که امام قبلا نسبت به طرح آنها سکوت کرده بودند. در زمان بنی صدر که من خدمت امام (ره) رسیده بودم، ایشان میگفتند: حرفهایی که او از قول من میگوید، همه اش خلاف واقع است و حقیقت ندارد. بنابر این، هر حرفی که زده میشد، فورا او را نمی آشفت و تحریک نمیکرد و درصدد پاسخ سریع برنمی آمد. این متانت، بردباری، حلم، تسلط بر نفس و سعه ی صدر، در هرکس که باشد، از او یک انسان بزرگ خواهد ساخت. در عین حال اگر امام (ره) آن عوامل اصلی معنویت، ارتباط با خدا، کار برای رضای او، تقوا و انجام تکلیف را نمیداشت، نه انقلاب به پیروزی میرسید، نه شما مردم اینگونه عاشقش میشدید، نه میتوانست این طوفان را در دنیا به وجود آورد، و نه قادر بود در مقابل تهدید و ارعاب دشمن، مثل کوه بایستد. ( بیانات در مراسم بیعت فرماندهان و اعضای کمیته های انقلاب اسلامی 18/3/1368)
ایستادن امام با جرأت و شهامت خود در مقابل دنیایی از دشمن
او چون مرد خدا بود و برای خود کار نمیکرد، خدا نیز بنده ی صالحش را هدایت کرد و به دل و ذهن او صفا و روشنی ای بخشید، تا راه را پیدا کند. به او جرأت و شهامت داد، تا در مقابل دنیایی از دشمن بایستد؛ و با دل او انس گرفت، تا از روگردانی انسانها در روزگار غربت، وحشت نکند. اگر به گذشته نگاه کنید و ایمان و فداکاری و عشق و خلوص مردم را در نظر بگیرید و خصومت و تهدید دشمنان ما را که به جایی نرسید و عملی نشد، مرور کنید، خواهید دید که چگونه به برکت رهبری آن مرد خدایی و انسان پیامبر گونه - نه پیامبر، بلکه شاگرد پیامبر و حرکت کننده به روش آنان؛ بهانه طلبها و وسوسه گرها به دنبال بهانه جویی نباشند!- راه دشوار آینده هموار شده است. در آینده باز هم دشواری خواهیم داشت؛ اما راه باز است و دشمن بخاطر ضرباتی که بر او وارد آمده است، کمتر از گذشته جرأت میکند به ما نزدیک شود.(بیانات در مراسم بیعت جمع کثیری از مردم استان همدان و شهرهای ساری و ساوه 5/4/1368)