علت دشمنی استکبار با امام راحل (ره)
بی دلیل نیست که با امام اینقدر دشمن بودند. هنوز هم با جمهوری اسلامی و با پرچم اسلام که در دست جمهوری اسلامی است، دشمنی میکنند؛ ولی با پرچم اسلام در دست آدمهای سازشکار وابسته و متعلق به خودشان، هیچ کاری ندارند. از آنها هیچ واهمه ای ندارند، هیچ ترسی ندارند، هیچ ملاحظه ای ندارند و هیچ دشمنی ای ندارند. اما با جمهوری اسلامی چرا. با شخصیتهایش هم دشمنند، با ملتش هم دشمنند، با دولتش هم دشمنند، با رئیس جمهورش هم دشمنند، با مجلسش هم دشمنند، با احکام قضایی و مسئولین قضایی اش هم دشمنند. با هر چه که این نظام را سرپا نگه میدارد، دشمنند. حتی با شعارهای شما هم دشمنند. آنها شعار امر به معروف و نهی از منکر را تمسخر میکنند؛ شعار حزب اللهی گری را تمسخر میکنند و شما را متهم مینمایند. اما حقیقت این است که همان امر به معروف و نهی از منکر و همان حرکت حزب اللهی و همان پایبندی به اصول است که میتواند در مقابل انحرافها و خطاهای فاحش دنیای امروز بایستد. هیچ چیز دیگر نمیتواند. ملتها هم این را میخواهند. ( بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، به مناسبت عید مبعث 1/11/1371)
بینش خردمندانه ی امام در برابر دشمن
کسانی که حاضر نبودند برای انقلاب و منافع این کشور یک قدم بردارند، بلکه فقط بلد بودند نق بزنند و علیه انقلاب بهانه گیری کنند، باز فشار می آوردند که جنگ را تمام کنید. اگر اراده ی قوی و مصمم و ایستادگی امام نبود، مطمئنا جنگ جز با پیروزی دشمن تمام نمیشد. همین نفسهای خبیثی که آن روز این وسوسه ها را در کشور میدمیدند، امروز هم بعضی شان سر بلند کرده اند و همان حرفها را تکرار میکنند و میگویند چرا بعد از فتح خرمشهر آتش بس را قبول نکردید؟! بعد از فتح خرمشهر، هنوز بخش عظیمی از سرزمینهای ما۔ مرزها و شهرهای ما - و نیز گروه کثیری از مردم ما در اختیار رژیم متجاوز بودند. تهدید بالای سر مرزهای ما بود و دشمن از همه طرف تجهیز میشد. باید شر دشمن از سر مرزها کم میشد؛ این یک بینش خردمندانه بود. آن روز همه ی دلسوزان کشور، از مسئولان نظامی و غیره، این منطق را برای همه اثبات میکردند. امام یک انسان منطقی بود و تصمیم گرفت و عمل کرد و به فضل پروردگار توانست ملت ایران را سرافراز کند. ( بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت آزادی خرمشهر1/3/1381)
ایستادن امام در برابر تهدید و ارعاب دشمن
همه ی شما دیدید که در پایان وصیتنامه ی ایشان، به مواردی اشاره شده بود که امام قبلا نسبت به طرح آنها سکوت کرده بودند. در زمان بنی صدر که من خدمت امام (ره) رسیده بودم، ایشان میگفتند: حرفهایی که او از قول من میگوید، همه اش خلاف واقع است و حقیقت ندارد. بنابر این، هر حرفی که زده میشد، فورا او را نمی آشفت و تحریک نمیکرد و درصدد پاسخ سریع برنمی آمد. این متانت، بردباری، حلم، تسلط بر نفس و سعه ی صدر، در هرکس که باشد، از او یک انسان بزرگ خواهد ساخت. در عین حال اگر امام (ره) آن عوامل اصلی معنویت، ارتباط با خدا، کار برای رضای او، تقوا و انجام تکلیف را نمیداشت، نه انقلاب به پیروزی میرسید، نه شما مردم اینگونه عاشقش میشدید، نه میتوانست این طوفان را در دنیا به وجود آورد، و نه قادر بود در مقابل تهدید و ارعاب دشمن، مثل کوه بایستد. ( بیانات در مراسم بیعت فرماندهان و اعضای کمیته های انقلاب اسلامی 18/3/1368)