تطمیع دشمن توسط بیگانه صفتان
عزیزان من! درست به این نکته توجه کنید: هر دستگاه و هر مجموعه ای که بتواند در درون خودش، این ایمان شاداب و پرنشاط و قال و پربرکت را بیشتر حفظ کند، بیشتر به درد این ملت، به درد این مملکت و این نظام و به درد این تاریخ میخورد و شما جهادگران، از آن قبیل هستید. شما توانستید این ایمان را در درون خودتان حفظ کنید. ارزش اصلی جهاد به این است. عشق و ارادت بنده به امثال مجموعه ی شما بخاطر این است. ما هیچ قوم و خویشی با اشخاص نداریم. اینکه روزی نمیگذرد که من شما جهادگران را بخصوص دعا نکنم، بخاطر وجود این گوهر تابناک در درون شما و در میان شماست. این را حفظ کنید. این است که میتواند کشور را نجات دهد. این است که به این ملت، نیرو میبخشد که بتواند در مقابل فشارها مقاومت کند. فشار، زیاد است. از اول انقلاب هم فشار زیاد بوده است؛ نه اینکه امروز خصوصیتی دارد. البته گاهی اوقات در داخل، بعضی از افراد غریبه - واقعا باید گفت غریبه- و بیگانه صفت، حرفهایی میزنند، یا کارهایی میکنند که دشمن، تطمیع و تشجیع میشود و فشارها را زیاد میکند! گاهی هم اینطور نیست. آنچه که این دشمن را در همه ی ادوار مأیوس و رد کرده است، همین ایمان است. اینکه من نسبت به روزنامه ها هشدار دادم و باز هم آن را تکرار میکنم، بخاطر این است. البته بحث همه ی روزنامه ها نیست؛ بحث تعداد قلیلی از روزنامه هاست. فرقی نمیکند؛ قلیل و کثیر ندارد. بعضی از این طرف و آن طرف فریاد بلند کردند که «آقا مگر شما با آزادی مطبوعات مخالفید؟ شما که گفتید ما حرف مخالف را تحمل میکنیم!» بله؛ حالا هم میگوییم. بنده حالا هم میگویم: کسانی که نظر مخالفی دارند. در هر مسأله و در هر زمینه مخالفت خودشان را بنویسند، بگویند، چاپ و منتشر کنند؛ کسی به آن کاری ندارد. اما فرق است بین آن کسی که نظر مخالفی دارد و این نظر مخالف را بیان میکند، با کسی که در زیر نقاب اعلام یک نظر مخالف، توطئه میکند و دشمنی میورزد. اگر امروز کسی از لحاظ اقتصادی در کار این دولت خدمتگزار، اخلال کند، او دشمن ماست، باید با او مقابله کنیم. دشمنی، دشمنی است. دشمنی در عرصه ی اقتصادی دشمنی است و باید با آن مقابله کرد. دشمنی در عرصه ی نظامی و دشمنی در صحنه ی کار امنیتی، دشمنی است و باید با آن مقابله کرد. دشمنی در عرصه ی کار فرهنگی هم دشمنی است.(بیانات در دیدار جهادگران جهادسازندگی 15/7/1377)
دوستان نادان و غافل
همه ی کسانی که در این میدان، کار خلاف میکنند، دشمنان نیستند؛ این هم معلوم باشد. بعضی هم دوستان نادانند، بعضی خودیهای غافلند. من از خودیها مصرا میخواهم قدری ذهن خودشان را باز کنند و فکر خودشان را به کار بیندازند؛ بفهمند امروز دشمن کیست، چه میخواهد و چه میکند - و نقشه ی دشمن چیست- عقل، این است. شما در جبهه ی جنگ باید بدانید که آیا این جهتی که تیراندازی میکنید، بمباران میکنید، همانجایی نیست که دشمن میخواهد بمباران شود؟ چرا شما کار دشمن را به عهده میگیرید؟! چرا جاده ی دشمن را هموار میکنید برای اینکه بتواند نیروهای خودی را دور بزند؟! مسأله این است. تأكیدی که ما همیشه میکنیم بر اینکه افراد، قدرت تحلیل سیاسی داشته باشند، برای این است که اینگونه اشتباهات را نکنند. البته دشمنان نقابدار، دشمنان دورو و منافق، دشمنانی که حتی جرأت ظاهر شدن هم ندارند، پشت عناصر صادق و سالم و احیانا ساده، خود را پنهان میکنند! آنها را باید شناخت و هشدارشان داد. امروز کشور و ملت، احتیاج دارد به اینکه مردم، تیزبین و هوشیار باشند، بیدار و دشمن شناس باشند و بفهمند دشمن چه میکند.(بیانات در دیدار جهادگران جهادسازندگی 15/7/1377)
فتنه یعنی انسان نفهمد چه کسی دوست و چه کسی دشمن است
خطرناکترین این حوادث، حادثه ای است که فتنه باشد. فتنه، یعنی حادثه ی غبارآلودی که انسان نتواند بفهمد چه کسی دوست و چه کسی دشمن است و چه کسی با غرض وارد میدان شده و از کجا تحریک میشود. فتنه ها را باید با روشنگری خاموش کرد. هر جا روشنگری باشد، فتنه انگیز دستش کوتاه میشود. هر جا حرف بی هدف، کار بی هدف، براندازی بی هدف، تهمت زدن بی هدف وجود داشته باشد، فتنه انگیز خوشحال میگردد؛ چون صحنه شلوغ میشود. لذا مردم عزیز ما که بحمدالله در این بیست سال هوشیاری حقیقی خودشان را در قضایای گوناگون نشان دادند، در این قضیه هم باید هوشیارانه مسائل را تحلیل کنند.(بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران 8/5/1378)