مقابله با افزار تبلیغی و فرهنگی دشمن
در صحنه ای که دشمن با ابزار فرهنگی و تکیه بر سلاح تبلیغ، مزورانه به میدان می آید، چه کسی شایسته تر از دانشجو و طلبه است که در صفوف مقدم این دفاع مقدس قرار بگیرد و با تکیه بر ایمان صادقانه و منطق قوی و عمل صالح خود، دشمن را مغلوب و رسوا کند. آری، بسیج مدرسه ی عشق است، و در همه ی میدانهای دشوار، فقط حضور عاشقانه و مخلصانه است که میتواند پرچم حق و عدل و راستی و ایمان را به اهتزاز در آورد و جنود شیطان را منهزم سازد. دانشجوی بسیجی کسی است که دشمن کمین گرفته را از یاد نمیبرد و غافلانه، خود و دانشگاه و کشورش را به دست تطاول دشمن نمیسپرد. دانشجوی بسیجی، جوانی خود را مغتنم میشمرد و از لحظه های گرانبهای آن برای خودسازی علمی و فکری و روحی بهره میگیرد. دانشجوی بسیجی، پیکار فرهنگی و فکری و عقلانی را نیز مانند حضور در میدانهای جنگ، با تکیه بر هوشمندی و تلاش و توکل به پیش میبرد و خود را در همه حال، سرباز اسلام و انقلاب و فرزند خمینی کبیر میشمرد. بسیج دانشجویی در عین آنکه یک تشكل نظم یافته و برخوردار از سازماندهی است، نه در جناحهای سیاسی، هضم و حل میشود و نه خود را رقیب سازمانهای دانشجویی متعارف میشمرد. هر دانشجویی با هر سلیقه ی سیاسی، اگر پایبند به ارزشهای انقلاب و آماده ی حضور در عرصه ی مبارزهی فرهنگی و سیاسی با استکبار و ایادی آشکار و نقابدار آن است، مستواند در خیل بسیجیان دانشگاه و عضوی از بسیج دانشجویی باشد.( پیام به پنجمین گردهمایی بسیج دانشجویی 14/7/1377)
اخلال دشمن در میدان تعلیم و تربیت
اگر شما ملت و عناصر فرهنگی بیدار نباشید، خدای نخواسته آن وقتی در می آید که دیگر قابل علاج نیست ! جوان جبهه رفته ی ما را اگر محاصره کردند، اگر اول، یک ویدئو در اختیارش گذاشتند و بعد او را به تماشای فیلمهای جنسی وقیح وادار کردند، شهوت او را تحریک کردند و بعد او را به چند مجلس کشاندند، چه خواهد شد؟ وقتی تشکیلاتی وجود داشته باشد، جوان را در اوج نیروی جوانی فاسد میکنند و حالا دشمن این کار را میکند. من از شهرستانها خبر دارم. از شهرهای مختلف کشور خبر دارم. خبرهای آنچنانی را به ما میدهند. روز و شبی نیست که ما، از اینگونه خبرها نشنویم. این کارها را چه کسی میکند؟ دشمن! جوان، دچار شهوترانی میشود و ایمان خودش را از دست میدهد. در اوایل کار، حتى همان جوان گریه میکند؛ اما بتدریج او را همینطور میبرند. بچه مدرسه ای های ما را، دبیرستانیهای ما را، حتی بچه های مدارس راهنمایی ما را، همینطور فاسد میکنند. افرادی را پیدا میکنند که مواد مخدر و عکسهای ناجور به مدرسه میبرند. من میخواهم از شما سؤال کنم: اگر مدیر مدرسه ای، نسبت به فاسد شدن پانصد یا ششصد یا هزار نوجوانی که به دست او سپرده اند، حساس بود و گوش کسی را که وسیله ی دشمن قرار گرفته و داخل آن مدرسه هروئین آورده، پیچاند، ما باید به این مدیر مدرسه چه بگوییم؟ بگوییم: «آقا، شما بر خلاف آزادی عمل کردی؟ این چه روشی است؟ شما ضد آزادی هستی؟!» این حرف درست است؟ این درست است که به مدیر یک مدرسه که میگوید «هزار تا جوان را دست من سپرده اند؛ من نمیخواهم فردا اینها را هروئینی تحویل مادران و پدرشان بدهم» بگویند: «نخیر! شما باید اجازه بدهی خودشان انتخاب کنند! هر کس نخواست، خودش نکشد! تو برو در مضرات هروئین حرف بزن!» این، یک بخشی از تهاجم فرهنگی است نظام اسلامی را متهم میکنند که «این مرام، نظامی است و آزادی نمیدهد چطور ما آزادی نمیدهیم؟!(بیانات در دیدار وزیر، معاونین و روسای مناطق آموزش و پرورش سراسر کشور 21/5/1371)
تلاش دشمن در خارج کردن خوشنامی معلمان
جامعهی معلمان، امروز یک جامعه ی خوشنام در کشور ما است؛ اما تصمیم گرفته اند اینها را در چشم مردم از این خوشنامی خارج کنند؛ این را ما در بعضی از تلاشها میبینیم. بعضی دانسته به دشمن خدمت میکنند، بعضی هم ندانسته خدمت میکنند؛ نمیفهمند چه میکنند. امروز که کشور احتیاج دارد به اینکه در میدان تعلیم، تربیت، تحقیق و ساختن انسانهای والا، سرعت مضاعف داشته باشد تا عقب ماندگیهای دورانهای قبل را جبران کند- و به فضل الهی بسیار هم پیش رفته ایم - یکی از کارها این است که بر این حرکت سکته ای وارد کنند؛ هم به دانشگاه میپردازند- تا شاید بتوانند دانشگاهها را دچار اختلال کنند- و هم به مدارس میپردازند.(بیانات در دیدار معلمان و کارگران 12/2/1383)