تلاش دشمن در منحرف کردن دانشگاه از دین و روحیه ی انقلابی
همه میتوانند ببینند که دشمن امروز هم در تلاش است که دانشگاه را از صراط مستقیم علم و دین و روحیه ی انقلابی منصرف کند. بزرگترین مسئولیت در مقابله با توطئه دشمنان، بر دوش خود دانشگاهیان عزیز چه اساتید و چه دانشجویان است، و یقینا مانند برخی مقاطع حساس گذشته به این مسئولیت عمل خواهند کرد. انتظار اینجانب از فرزندان دانشجویم آن است که هوشیارانه حوادث سیاسی جهان و کشور را زیر نظر داشته باشند. دشمن را در هر جا و با هر چهره ای بشناسند و هدفها و روشهای خصمانه را با تیزبینی تشخیص دهند. در هیچ شرایطی اجازه ی اخلال در روند علم و دین را در دانشگاه به کسی ندهند و محیط مصفا و پرنشاط دانشجویی را برای پیشرفت سریع علمی همراه با تعهد و تدین و تلاش انقلابی حفظ کنند.( پیام به مناسبت بازگشایی دانشگاهها 6/7/1378)
* * *
امروز دانشجویید، امروز دانش آموزید و فردا گردانندگان چرخهای این کشورید. امروز خودتان را بسازید. دانشگاهها را بسازید دانشگاه را محیط انقلابی و اسلامی کنید. محیط دبیرستانها را همینطور. نمیبینید که دشمن، بیشترین توجهش را به این میان معطوف کرده است!؟ این، برای چیست؟ برای این است که از این محیطها میترسد. در محیط دانشگاه، جوانان انقلابی و مسلمان باید مانند یک دست، مانند یک تن، با یک فکر- فکر اسلام و انقلاب - حرکت کنند. محیط را محیط انقلابی و اسلامی کنید. از هر چیزی که مخل به این یگانگی در راه خدا و در راه انقلاب باشد پرهیز کنید، تا بتوانید دانشگاهی را بسازید که فردای ایران را تأمین کند؛ جمهوری اسلامی را در مقابل دشمنان و بدخواهان و ملت ایران را در مقابل دوستان و امیدواران عالم روسفید کند. محیط دبیرستانها نیز همینطور.(بیانات در دیدار دانش آموزان، دانشجویان، معلمان و پرستاران، به مناسبت روز 13 آبان 13/8/1371)
غافل نبودن دشمن از دانشگاه
یک رکن مهم ایستادگی، علم است. این علم است که به ما اعتماد به تنفس داده. اگر امروز نفت ما را شرکتهای خارجی باید می آمدند استخراج و پالایش میکردند، گاز ما را باید آنها لوله کشی میکردند، اگر نظام سلامت ما وابستهی به متخصصین خارجی و عمدتأ فرنگی بود، اگر تغذیه ی ما دست آنها بود، اگر کشت و صنعت ما دست اسرائیلیها بود، اگر صنعت هسته ای ما در صورتی که بنا نبود در آرزوی آن بمیریم و یک چیزی وجود میداشت، در اختیار فرانسه و آلمان و دیگران بود، ما امروز این اعتماد به نفس را نداشتیم، قدرت این ایستادگی نبود، این عزت و این شرف وجود نمیداشت. اگر ما برای ساختن یک سد ساختن یک نیروگاه، برای ساختن یک بزرگراه، برای ساختن یک برای ساختن سیلوهای گندم، دستمان به سمت صنعتگران و دانشمندان شرق و غرب دنیا دراز بود، ملت ما احساس عزت نمیکرد کشور هم آبروی اظهار وجود در قبال استکبار جهانی را نداشتند؛ نه چنین اعتماد به نفسی وجود داشت، نه چنین قوت اراده ای وجود داشت، نه چنین عزمی وجود داشت. کی برای ما جاده ساخت و تونل ساخت و نیروگاه ساخت و سد و پل و بزرگراه و سلولهای بنیادی و انرژی هسته ای را درست کرد؟ دانشگاه. این دانشگاه بود که به ملت ایران کمک کرد تا بتواند عزت نفس خودش را حفظ کند، آبروی خودش را حفظ کند و در مقابل زیاده خواهی دشمنان سینه سپر کند. مسئولین کشور هم از این جهت مدیون دانشگاهند.
من قصدم این نیست که مناقب دانشگاه را در جمع دانشگاهیها بگویم؛ من از این میخواهم یک نتیجه ای بگیرم. دشمن ما از این مرکز قدرت افزایی غافل نیست و غافل نخواهد بود؛ این را همه بدانیم. هر چیزی که مایه ی عزت کشور و عزت ملت و ایستادگی ملت و استقامت ملت است، بدون شک آماجی از آماجهای دشمن است. احساس دینی، احساس انقلابی، استقلال طلبی و هر چه که در این زمینه هست- از جمله با این بیانی که عرض شد، دانشگاه - آماج دشمن است. در دانشگاه چه کار میخواهند بکنند؟ دشمن على القاعده دو تا کار را برای دانشگاه ما برنامه ریزی میکند: یکی علم زدایی، یکی دین زدایی؛ از دانشگاه علم زدایی بشود، از دانشگاه دین زدایی بشود. علم زدایی از دانشگاه چگونه است؟ یکی از کارهای کوچکش همین ترور دانشمندان است؛ که آخری اش همین دو سه تا دانشمند عزیز هسته ای ما بودند که در این یک سال اخیر از دست ما گرفته شدند. برنامه، وسیعتر از اینهاست؛ این یکی از آسانترین هایش است. پیچیده تر از این، این است که دانشگاه ما را، استاد ما را و دانشجوی ما را به کار غیر علمی سرگرم کنند؛ نگذارند این شکوفایی علمی که آرزوی ماست، تحقق پیدا کند.(بیانات در دیدار جمعی از اساتید دانشگاهها 2/6/1390)
سعی دشمن در تعطیلی علم و تحقیق
هر وقت حرکت سازنده ای در کشور به وجود می آید، از آن طرف دشمن برای اینکه جمهوری اسلامی نتواند حرکات سازنده را انجام دهد، تحرکاتی در کنارش به راه می اندازد. الان چندی است که راجع به علم و تحقیق و اهمیت آن، حرفهایی جدی وجود دارد. در ملاقات با بنده- چه استاد، چه دانشجو، چه رؤسای مراکز علمی و دانشگاهی - هر کدام که درباره ی مسائل دانشگاه حرف میزنند- که مکرر هم اتفاق می افتد- راجع به اهمیت علم صحبت میکنند و از عقب ماندگیهای ما در مسائل مربوط به علم و تحقیق و پژوهش و امثال اینها گله و شکوه میکنند. بنده هم به مسئولان بارها تذکر داده ام و تصمیمهای خوبی هم گرفته اند و کارهایی را هم کرده اند. بنابراین حرکت به سمت رونق دادن به بازار علم و تحقیق و زبده پروری و ذهنها را در دانشگاهها و مراکز علمی پرورش دادن، چندی است که جدیتر از گذشته شروع شده است؛ اما یک وقت شما میبینید در دانشگاه بهانه ای پیدا میشود برای اینکه نه تنها علم و تحقیق، بلکه اصل جریان و روال معمول دانشگاهها هم به خطر بیفتد و دچار وقفه و تعطیل شود. این کار کیست؟ این کار دشمن نیست؟ همان وقتی که کشور نهایت احتیاج را دارد به اینکه جوانان دنبال علم و تحقیق و پرورش نیروی فکری خود باشند و نظام هم برای این کار برنامه ریزی میکند و جدیتر از گذشته آن را دنبال مینماید و این یک نیاز طبیعی است و همه آن را احساس میکنند، ناگهان عده ای پیدا شوند و دانشگاه و دانشجو و استاد و محقق را از کار معمولی خود باز بدارند یا مزاحمت ایجاد کنند.(بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران 1/9/1381)