کینه ی دشمن را از دل بیرون نکنید
مردم نباید هیچ وقت کینه ی شیطانها و شیطان صفتان را از دل خود بیرون کنند. نگویید حالا گذشت و تمام شد و چه لزومی دارد که دیگر به یادمان آوریم. نه، دین ما این است: «هل الدین إلا الحب و البغض».( بحارالانوار، ج 65، ص63) دین، عبارت از محبت و کینه است: از یک طرف، محبت به خوبان و خوبیها و مظلومان و انسانهایی که مورد جفای شیطانها قرار گرفته اند و از طرف دیگر بغض و کینه نسبت به شیطانها و موجودات پلید و پلیدیها و کسانی که برای آنها، انسان و انسانیت و خدا، حرف مفت است. این هم جزو دین است. تولی و تبری، جزو فروع دین و به قول بعضی از علما، جزو اصول دین است. زشت صورتی دشمنان خدا و خلق را فراموش نکنید. اگر فراموش کردید، همان دشمن، چهره ی خودش را عوض خواهد کرد و نزدیک میشود. دشمن که نزدیک شد، برای ضربه زدن نزدیک میشود. دشمن که برای نوازش نزدیک نمیشود. اینکه شما میبینید گاهی دشمنان ما - چه دشمنان شناخته شده، مثل مستکبران عالم و قلدرهای روزگار و چه دشمنان شناخته نشده که خطرشان بیشتر است- چهره ی خوب نشان میدهند و مثل مار خوش خط و خال به صورت فریبنده به طرف انسان می آیند، اظهار محبت میکنند و میگویند بیایید با هم دست بدهیم، بدانید این یک حمله و تهاجم خصمانه است. حواستان جمع باشد. نباید کینه ی دشمن از دلتان خارج شود. وقتی که دشمن میگوییم، منظور ما دشمنی نیست که برای یک شاهی صنار دنیا دشمنی کند- که اینها دشمنی نیست- و نه دشمنی برای اختلاف سلیقه و اختلاف نظر- که اینها خیالات است- و نه دشمنی برای امور دنیوی و مادی- که ممنوع و مطرود است- دشمن، یعنی آن شیطان و شیطان صفتی که با خوبیها و فضیلتها و بندگان صالح و صلاح و خدای صلاح آفرین، مخالف و دشمن است. این، آن دشمن اصلی است. نباید کینه ی این دشمن از دلتان خارج بشود. اگر احساس کردید که نسبت به این دشمن، در دلتان بغض و کینه کم شد، این یک علامت خطر شخصی برای شماست؛ باید احساس کنید مثل اینکه درجه ی ایمان در حال تنزل است. عینا مثل محبت بندگان خدا که باید روزبه روز در دل قویتر و ریشه دارتر بشود. اگر به شیطان کینه و دشمنی نورزید، او می آید و راه شما به طرف خدا را سد خواهد کرد. این چیزی است که دیگر قابل جبران نیست. بنابراین، نسبت به اصل و تحلیل حادثه و آن سیه روهایی که این حادثه را راه انداختند، باید آحاد مردم از کوچک و بزرگ، بغض و کینه داشته باشند و آن را به یکدیگر نیز توصیه کنند.(بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم استان چهار محال و بختیاری و جمعی از خواهران بسیجی شهرهای اصفهان، یزد، فومن و گروهی از طلاب پاکستانی 8/6/1368)
کم شدن کینه در برابر دشمن یعنی یک علامت خطر شخصی
مردم نباید هیچ وقت کینه ی شیطانها و شیطان صفتان را از دل خود بیرون کنند. نگویید حالا گذشت و تمام شد و چه لزومی دارد که دیگر به یادمان آوریم. نه، دین ما این است: «هل الدین الا الحب و البغض». دین عبارت از محبت و کینه است: از یک طرف، محبت به خوبان و خوبیها مظلومان و انسانهایی که مورد جفای شیطانها قرار گرفته اند و از طرف دیگر بغض و کینه نسبت به شیطانها و موجودات پلید و پلیدیها و کسانی که برای آنها، انسان و انسانیت و خدا، حرف مفت است. این هم جزو دین است. تولی و تبری، جزو فروع دین و به قول بعضی از علما، جزو اصول دین است. زشت صورتی دشمنان خدا و خلق را فراموش نکنید. اگر فراموش کردید، همان دشمن، چهره ی خودش را عوض خواهد کرد و نزدیک میشود. دشمن که نزدیک شد، برای ضربه زدن نزدیک میشود. دشمن که برای نوازش نزدیک نمیشود. اینکه شما میبینید گاهی دشمنان ما چه دشمنان شناخته شده، مثل مستکبران عالم و قلدرهای روزگار و چه دشمنان شناخته نشده که خطرشان بیشتر است چهره ی خوب نشان میدهند و مثل مار خوش خط و خال به صورت فریبنده به طرف انسان می آیند، اظهار محبت میکنند و میگویند بیایید با هم دست بدهیم، بدانید این یک حمله و تهاجم خصمانه است. حواستان جمع باشد. نباید کینه ی دشمن از دلتان خارج شود. نباید کینه ی این دشمن از دلتان خارج بشود. اگر احساس کردید که نسبت به این دشمن، در دلتان بغض و کینه کم شد، این یک علامت خطر شخصی برای شماست؛ باید احساس کنید مثل اینکه در جه ی ایمان در حال تنزل است. عینا مثل محبت بندگان خدا که باید روزبه روز در دل قویتر و ریشه دارتر بشود. اگر به شیطان کینه و دشمنی نورزید، او می آید و راه شما به طرف خدا را سد خواهد کرد. این چیزی است که دیگر قابل جبران نیست. بنابراین، نسبت به اصل و تحلیل حادثه و آن سیه روهایی که این حادثه را راه انداختند، باید آحاد مردم از کوچک و بزرگ، بغض و کینه داشته باشند و آن را به یکدیگر نیز توصیه کنند.(بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم استان چهار محال و بختیاری و جمعی از خواهران بسیجی شهرهای اصفهان، یزد، فومن و گروهی از طلاب پاکستانی 8/6/1368)
پیشگیری از نفوذ دشمن
آنچه امروز برای این ملت اهمیت دارد، این است که مسئولان کشور با همه قدرت و توان، شاخصهای اصلی را برای اصلاح امور کشور در نظر بگیرند؛ همان سه شاخص عمده‌ای که گفته شد: مبارزه با فقر، مبارزه با فساد، مبارزه با تبعیض. این اساس قضیه است. اگر فقر و فساد و تبعیض به وسیله مسئولان کشور تحمّل نشود؛ رضای الهی، توفیق الهی، هدایت الهی، شامل حال همه خواهد شد؛ گره‌ها باز خواهد شد. این ملت در میدان است؛ این ملت باوفاست؛ این ملت به قرآن دل داده است. اگر بخواهیم این کارها انجام گیرد، راهش این است که جلوِ نفوذ دشمن با کمال قدرت بسته شود. امام بزرگوار ما، قاعده‌ای پیش خودشان داشتند و بارها هم آن را بر زبان میآوردند. میگفتند هرجا که دیدید دشمنانِ سوگند خورده این ملت و این کشور، آن‌جا توجّه و علاقه‌مندی نشان میدهند و از آن‌جا دفاع میکنند، به کار آنها سوءظن پیدا کنید. گاهی برای این که شخصیتی را خراب کنند، از او جانبداری میکنند. گاهی برای این که یک دست‌نشانده خود را بزرگ کنند، از او حمایت میکنند و جنگ روانی به راه میاندازند. خوشبختانه ملت ما سیاسی است؛ ملت ما هشیار و بیدار است و فریب این چیزها را نخواهد خورد.(بیانات در اجتماع بزرگ مردم قم 14/7/1379)