پیشرفت ما على رغم خواست دشمن
علی رغم آنچه دشمنان ما میخواستند و امروز تبلیغ میکنند، ما پیشرفت کرده ایم. معنای این پیشرفتها این نیست که ما به هدفهای خود رسیده ایم. من بارها گفته ام، الآن هم میگویم: بنده بعنوان یک طلبه ی انقلابی معتقد به اسلام و انقلاب، اعتقادم این است که در بسیاری از اهداف خود هنوز در نیمه ی راه هستیم. ما عدالت اجتماعی و بنیان کنی فقر و آبادسازی همه جانبه ی کشور را میخواستیم؛ اما هنوز به آن مقاصد نرسیده ایم و در وسط راه هستیم؛ در عین حال حرکت کرده ایم و جلو آمده ایم و بخش مهمی از راه را پیش رفته ایم. این کارها را انقلاب و نظام اسلامی کرد.(بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 24/11/1382)
کینه ی دشمن را از دل بیرون نکنید
مردم نباید هیچ وقت کینه ی شیطانها و شیطان صفتان را از دل خود بیرون کنند. نگویید حالا گذشت و تمام شد و چه لزومی دارد که دیگر به یادمان آوریم. نه، دین ما این است: «هل الدین إلا الحب و البغض».( بحارالانوار، ج 65، ص63) دین، عبارت از محبت و کینه است: از یک طرف، محبت به خوبان و خوبیها و مظلومان و انسانهایی که مورد جفای شیطانها قرار گرفته اند و از طرف دیگر بغض و کینه نسبت به شیطانها و موجودات پلید و پلیدیها و کسانی که برای آنها، انسان و انسانیت و خدا، حرف مفت است. این هم جزو دین است. تولی و تبری، جزو فروع دین و به قول بعضی از علما، جزو اصول دین است. زشت صورتی دشمنان خدا و خلق را فراموش نکنید. اگر فراموش کردید، همان دشمن، چهره ی خودش را عوض خواهد کرد و نزدیک میشود. دشمن که نزدیک شد، برای ضربه زدن نزدیک میشود. دشمن که برای نوازش نزدیک نمیشود. اینکه شما میبینید گاهی دشمنان ما - چه دشمنان شناخته شده، مثل مستکبران عالم و قلدرهای روزگار و چه دشمنان شناخته نشده که خطرشان بیشتر است- چهره ی خوب نشان میدهند و مثل مار خوش خط و خال به صورت فریبنده به طرف انسان می آیند، اظهار محبت میکنند و میگویند بیایید با هم دست بدهیم، بدانید این یک حمله و تهاجم خصمانه است. حواستان جمع باشد. نباید کینه ی دشمن از دلتان خارج شود. وقتی که دشمن میگوییم، منظور ما دشمنی نیست که برای یک شاهی صنار دنیا دشمنی کند- که اینها دشمنی نیست- و نه دشمنی برای اختلاف سلیقه و اختلاف نظر- که اینها خیالات است- و نه دشمنی برای امور دنیوی و مادی- که ممنوع و مطرود است- دشمن، یعنی آن شیطان و شیطان صفتی که با خوبیها و فضیلتها و بندگان صالح و صلاح و خدای صلاح آفرین، مخالف و دشمن است. این، آن دشمن اصلی است. نباید کینه ی این دشمن از دلتان خارج بشود. اگر احساس کردید که نسبت به این دشمن، در دلتان بغض و کینه کم شد، این یک علامت خطر شخصی برای شماست؛ باید احساس کنید مثل اینکه درجه ی ایمان در حال تنزل است. عینا مثل محبت بندگان خدا که باید روزبه روز در دل قویتر و ریشه دارتر بشود. اگر به شیطان کینه و دشمنی نورزید، او می آید و راه شما به طرف خدا را سد خواهد کرد. این چیزی است که دیگر قابل جبران نیست. بنابراین، نسبت به اصل و تحلیل حادثه و آن سیه روهایی که این حادثه را راه انداختند، باید آحاد مردم از کوچک و بزرگ، بغض و کینه داشته باشند و آن را به یکدیگر نیز توصیه کنند.(بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم استان چهار محال و بختیاری و جمعی از خواهران بسیجی شهرهای اصفهان، یزد، فومن و گروهی از طلاب پاکستانی 8/6/1368)
کم شدن کینه در برابر دشمن یعنی یک علامت خطر شخصی
مردم نباید هیچ وقت کینه ی شیطانها و شیطان صفتان را از دل خود بیرون کنند. نگویید حالا گذشت و تمام شد و چه لزومی دارد که دیگر به یادمان آوریم. نه، دین ما این است: «هل الدین الا الحب و البغض». دین عبارت از محبت و کینه است: از یک طرف، محبت به خوبان و خوبیها مظلومان و انسانهایی که مورد جفای شیطانها قرار گرفته اند و از طرف دیگر بغض و کینه نسبت به شیطانها و موجودات پلید و پلیدیها و کسانی که برای آنها، انسان و انسانیت و خدا، حرف مفت است. این هم جزو دین است. تولی و تبری، جزو فروع دین و به قول بعضی از علما، جزو اصول دین است. زشت صورتی دشمنان خدا و خلق را فراموش نکنید. اگر فراموش کردید، همان دشمن، چهره ی خودش را عوض خواهد کرد و نزدیک میشود. دشمن که نزدیک شد، برای ضربه زدن نزدیک میشود. دشمن که برای نوازش نزدیک نمیشود. اینکه شما میبینید گاهی دشمنان ما چه دشمنان شناخته شده، مثل مستکبران عالم و قلدرهای روزگار و چه دشمنان شناخته نشده که خطرشان بیشتر است چهره ی خوب نشان میدهند و مثل مار خوش خط و خال به صورت فریبنده به طرف انسان می آیند، اظهار محبت میکنند و میگویند بیایید با هم دست بدهیم، بدانید این یک حمله و تهاجم خصمانه است. حواستان جمع باشد. نباید کینه ی دشمن از دلتان خارج شود. نباید کینه ی این دشمن از دلتان خارج بشود. اگر احساس کردید که نسبت به این دشمن، در دلتان بغض و کینه کم شد، این یک علامت خطر شخصی برای شماست؛ باید احساس کنید مثل اینکه در جه ی ایمان در حال تنزل است. عینا مثل محبت بندگان خدا که باید روزبه روز در دل قویتر و ریشه دارتر بشود. اگر به شیطان کینه و دشمنی نورزید، او می آید و راه شما به طرف خدا را سد خواهد کرد. این چیزی است که دیگر قابل جبران نیست. بنابراین، نسبت به اصل و تحلیل حادثه و آن سیه روهایی که این حادثه را راه انداختند، باید آحاد مردم از کوچک و بزرگ، بغض و کینه داشته باشند و آن را به یکدیگر نیز توصیه کنند.(بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم استان چهار محال و بختیاری و جمعی از خواهران بسیجی شهرهای اصفهان، یزد، فومن و گروهی از طلاب پاکستانی 8/6/1368)