غفلت ما، بزرگترین فرصت برای دشمن
اگر فراموش کردید که دشمن در کمین شماست، غفلت، شما را فراخواهد گرفت، حرکت را کند خواهد کرد و از بین خواهد برد -یعنی بزرگترین فرصت برای دشمن است- لذا شما ببینید در طول این سالهای متمادی، هر وقت، هر کسی و هرجا، از دشمنی دشمنان و توطئه ی مستکبران و دشمنی آمریکا و اسرائیل و بقیه ی مخالفان آزادی و سعادت بشر، سخن گفته است، از سوی تبلیغاتچیهای جهانی مورد تخطئه قرار گرفته است. آنها میخواهند ملت ایران فراموش کند که دشمنی دارد. در سایه ی این فراموشی است که میتوانند مردم را به مسائلی کوچکتر، سرگرم کنند و میانشان اختلاف بیندازند. یک ملت و یک جمعیت، وقتی بداند که دشمن در کمین اوست، به مسائل کوچک، به مسائل روزمره و درجه ی دوم، مشغول نخواهد شد. اگر اختلافی هم دارد، آن را على العجاله کنار میگذارد؛ اما وقتی از دشمن غافل شد، مسائل کوچک داخلی، عمده میشود؛ اختلافات، بزرگ میشود و افراد به جان هم می افتند و جناحها تشکیل میگردد. این بر اثر غفلت از دشمن است.
عزیزان من! یکی از کارهای مهم دشمن همین است که شما و ما را از وجود خود غافل کند، تا ما دشمن را در میان خود جستجو کنیم و دنبال دشمن در میان خودیها بگردیم! وقتی کسی دشمن بزرگی دارد که در بیرون مرزهای او منتظر فرصت است، هرگز به دشمنان کوچک، به دشمنان خیالی و به دشمنان جناحی توجه نمیکند. ما دشمنان بزرگی داریم. دشمن سعی میکند هر کسی را که بگوید «این ملت، دشمنی دارد و دشمنی در کمین اوست»، تخطئه کند! میخواهند اینطور وانمود کنند که نه آقا، چه دشمنی؟ کدام دشمن؟ حرفشان این است که شما ملت و این جوانان پاکباخته ى مؤمن غیور، آسوده خاطر شوید که دشمنی شما را تهدید نمیکند! وقتی جماعتی اینطور احساس کردند که در بیرون، هیچ دشمنی ندارند، در درون خودشان دنبال دشمنان کوچک و خیالی و فرضی و جناحی میگردند؛ آن وقت اختلافات به وجود می آید و رشد میکند. نه آقا! اینگونه نیست. دشمنان سهمگینی در کمین این ملت و این کشور و این انقلابند. اگرچه همین دشمنان سهمگین هم با همه ی قدرت ظاهریشان و به فضل پروردگار، تا امروز هیچ غلطی نتوانستند بکنند؛ بعد از این هم به فضل پروردگار نخواهند توانست هیچ غلطی بکنند؛ اما این موجب نمیشود که ما از وجود دشمن، غافل بمانیم.(بیانات در دیدار مردم آمل 21/3/1377)
غفلت از توطئه ی دشمن یعنی اسیر توطئه شدن
اینکه میبینید ملت ما بعد از بیست و شش سال «مرگ بر آمریکا» را فراموش نمیکند، بخاطر این است که غفلت از توطئهی استکبار جهانی همان، و اسیر توطئه شدن همان. در واقع «مرگ بر آمریکا»یی که مردم ما میگویند، مثل همان «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» است که اول هر سوره ی قرآن قبل از «بسم الله الرحمن الرحیم» گفته میشود. استعاذه ی به خدا از شیطان رجیم برای چیست؟ برای این است که انسان مؤمن یک لحظه حضور شیطان را فراموش نکند؛ یک لحظه از یاد نبرد که شیطان آماده ی حمله به او و انهدام حصار معنوی و ایمانی اوست. «مرگ بر آمریکا» هم برای این است که ملت فراموش نکند سلطه گران جهانی منافع سرشاری که در این کشور داشته اند و دست آنها کوتاه شده، از یاد نبرده اند. آنها همیشه دنبال این هستند که همان منافع را باز در داخل این کشور برای خودشان تأمین کنند و به قیمت نابودی استعداد جوانان و آینده ی این کشور، بر ثروت و علم و فناوری خود بیفزایند. پس ملت ایران دیر شروع کرد؛ از انقلاب اسلامی شروع کرد.
برای تبدیل وضعیتی که برای ملت پیش آمده بود، به وضعیت مطلوبی که اول شرح دادم، یک سال و دو سال و ده سال کافی نیست؛ این تغییرات عظیم عمیق اجتماعی باید در طول چند نسل به وجود بیاید. ما امروز مبالغ زیادی از این راه را پیش رفته ایم. کسانی که در سنین شما یا اندکی از سنین شما بیشتر، در انقلاب اسلامی حضور داشتند و جانانه کار کردند، وظیفه ی خود را آن روز خوب انجام دادند؛ نسل بعد از آنها هم در طول بیست و شش سال گذشته تلاشهای خوبی کردند.(بیانات در دیدار اعضای اتحادیه انجمنهای اسلامی دانش آموزان 24/12/1383)
غافل نشدن از کید و توطئه دشمن
در وضع کنونی نباید یک لحظه از کید و توطئه ی دشمن و طرق گوناگون آن غافل باشیم. فکر نکنیم که چون مساله ی رهبری حل شد، قانون اساسی شکل مطلوب خودش را پیدا کرد و مردم حضور قوی خودشان را در صحنه نشان دادند، پس همه ی قضایا تمام شد، و بنابراین از دقت وسواس آمیز و مراقبتهایی که باید بکنیم، خدای نکرده غافل بشویم و منصرف بمانیم؛ نه، من در مسئولیت خودم، مسئولان گوناگون کشوری و عامه ی مردم در کار خودشان، و بخصوص شما آقایان محترم در مسئولیت و وظیفه ی خطیری که بر دوشتان گذاشته شده و بسیار مهم و تعیین کننده است، نباید غافل شویم، که دشمن از طرق مختلف ممکن است وارد شود و ضربه بزند.(بیانات در مراسم بیعت ائمه جمعه ی سراسر کشور به اتفاق رئیس مجلس خبرگان 12/4/1368)
***
ما در طول این سالها تجربه های زیادی کسب کرده ایم. حقیقتا به این کلام امیر المؤمنین علیه السلام رسیده ام که: «و من نام لم ینم عنه».(47) اگر غفلت کردیم، در همان لحظه ی غفلت، ضربه را خواهیم خورد. دشمن از ضربه زدن و هجمه کردن و توطئه کردن علیه این بساط دینی و اسلامی، هیچ وقت منصرف نخواهد شد؛ منتها آن وقتی که ما قاعده ی کار را محکم کرده باشیم، دشمن مایوس خواهد شد. اگرچه در حال یأس هم بتواند، ضربه میزند، منتها وقتی امید دشمن از او گرفته شد، طبعا تلاش و حرک او هم کم خواهد شد.(بیانات در مراسم بیعت ائمه جمعه ی سراسر کشور به اتفاق رئیس مجلس خبرگان 12/4/1368)
بدانید که اگر اندکی غفلت کنیم، دشمن علیه مقدسات ما شروع به حمله و اقدام خواهد کرد. این، یک نمونه است و نمونه های از این قبیل هم فراوان است. تکلیف ما زیاد است.(بیانات در مراسم بیعت ائمه جمعه و روحانیون و مبلغین، درآستانه ی ماه مبارک رمضان 25/11/1371)
***
حالا بعضیها حساسند روی کلمه ی دشمن، که چرا شما میگویید دشمن؛ چرا هی تکرار میکنید دشمن. خوب، تکرار هم میکنیم و باز بعضی اینجوری دچار غفلت میشوند، نمیفهمند که دشمن دارد با آنها چه کار میکند؛ این همه هم میگوییم و نمیشود! اگر نمیگفتیم، چه میشد! شما ببینید از اول تا آخر قرآن، خدای متعال چقدر اسم شیطان و شیطان صفتها و ابلیس را آورده؛ چقدر اسم فرعون و نمرود و قارون و دشمنان پیغمبر در زمان بعثت آمده و چقدر اینها در قرآن تکرار شده. داستان ابلیس و شیطان در قرآن تکرار شده. میشد یک بار خدای متعال بگوید، برای اطلاع کافی بود. این برای این است که هیچ وقت نباید از کید دشمن غافل بود. امیر المؤمنین فرمود: «و من نام لم ینم عنه»؛ اگر شما توی سنگر خوابتان برد، لازمه اش این نیست که دشمن شما هم که روبه رو نشسته، او هم توی سنگرش خوابش برده باشد؛ نه، ممکن است شما خوابت برده باشد، او بیدار باشد؛ آن وقت پدرتان در آمده است. نباید غفلت کرد. و میبینید که غفلت میشود.(بیانات در دیدار وزیر علوم و استادان دانشگاه تهران 13/11/1388)