ایجاد جنگ قدرت بین مسئولین از برنامه ریزیهای دشمن
دشمن به شدت روی جزئیات وقایع کشور ما حساس است. اینها به روزهایی امید بسته بودند که خلأ وجود امام در جمهوری اسلامی آشکار شود! به شروع اختلافات میان مسئولان و آن چیزی که آنها آن را جنگ قدرت (!) مینامند، امید بسته بودند! دلخوش بودند که جمهوری اسلامی، دچار آشفتگی سیاسی شدیدی شود و مسئولان - حتى اگر مساله ی رهبری را هم حل کرده باشند - نتوانند اوضاع کشور را جمع و جور کنند و کار را ادامه دهند! امید بسته بودند که مردم در صحنه حضور پیدا نکنند و فقدان امام به معنای خاموش شدن شعله ی انقلاب تلقی شود! امروز شما حیرت و تعجب آنها را از واقعیات باشکوهی که در کشور ما در حال اتفاق است، میبینید. هر روز با یک واقعه، رشد سیاسی مردم و عمق ایمان انقلابی آنها و رشد سیاسی مسئولان و دست اندرکاران- که موجب ناامیدی و حیرت دشمنان است - تأیید میشود.(بیانات در مراسم بیعت رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی 24/3/1368)
* * *
شما میبینید امروز تبلیغات جهانی روی چند چیز متمرکز است: یکی از آنها این است که در داخل نظام جمهوری اسلامی، مجموعه ی متصدیان و خدمتگزاران نظام و کارگزاران کشور را به دو دسته تقسیم میکنند و برای هر دسته اسم میگذارند؛ البته یک عده هم ساده لوحانه در داخل کشور همان حرفی را که آنها میزنند، تکرار میکنند که در واقع حرف اینها نیست، حرف آنهاست. همان دشمن خارجی وقتی متصدیان نظام را به دو دسته تقسیم کرد، اعلام میکند ما با این دسته موافق و با آن دسته مخالفیم؛ یک دسته اسمشان اصلاح طلب است، یک دسته اسمشان محافظه کار است. اینها دام دشمنان است؛ همه باید متوجه باشند در دام دشمن قرار نگیرند. امیرالمؤمنین علیه السلام به ما میفرمایند: «صلاح ذات بینكم»(35)؛ دلها را با هم صاف و به هم نزدیک کنید. اختلاف سلیقه ها را به معنای دشمنی تلقی نکنید. اختلاف نظر و اختلاف سلیقه، حتى اختلاف عقاید سیاسی و دینی و غیره، تا آنجایی که به مبانی عملی نظام ارتباطی ندارد، میتواند موجب دشمنی و جدایی و خصومت با یکدیگر نشود.(بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران1/9/1381)
سوءاستفاده ی دشمن از نادانی مردم
برادران و خواهران عزیز! آنچه صلابت این ملت را حفظ خواهد کرد عبارت است از وحدت حول محور ایمان و انقلاب؛ این چیزی است که دشمن را ناامید میکند. آنها خیال میکنند ما برای استحکام نظام خود دنبال سلاح کشتار جمعی و دنبال اتم و این چیزها هستیم. اشتباه میکنند؛ این هم تحلیل غلط و اطلاعات نادرستی است. ما میدانیم آن چیزی که بمب اتم هم در آن کارگر نمیشود، عبارت است از یک ملت مصمم، عازم، مؤمن، متحد و یکپارچه؛ این است که کسی نمیتواند بر آن فائق شود و غلبه پیدا کند، والا مگر از اول انقلاب تا به حال با ما دشمنی کم بوده است؟ مگر ما از اول انقلاب تا الآن بمب اتم داشته ایم؟ آنچه عزت و کیان این ملت را حفظ کرد؛ نظام اسلامی را سربلند و نام امام را جاودانه کرد، ایمان و عزم راسخ این مردم و ایستادگی و وحدت و یکپارچگی آنها بود. نکند بعضیها برخی از ساده لوحیها و نسنجیده کاریها را مرتکب شوند و بعضی حرفهای نسنجیده را بگویند و بعضی موضعگیریهای نسنجیده را اتخاذ کنند و مردم را ناامید سازند! ضعفی در فلان دستگاه وجود دارد، فورا نظام اسلامی را زیر سؤال ببرند که چرا این ضعف در این دستگاه هست. دستگاهها، دولتها و مجموعه های کاری، کار خوب دارند؛ اشتباه و خطا و کار بد هم دارند که باید اصلاح شود؛ این چه ربطی به ترکیب و هندسه ی نظام اسلامی دارد که بعضی نسنجیده گویی میکنند؟ خیلی اوقات در این نسنجیده گوییها، غرض هم نیست؛ بلکه نادانی است؛ نادانیهایی است که دشمن از آن استفاده میکند. این «نادان دوست» که در ادبیات و اشعار ما وجود دارد، یعنی همین. ممکن است دوست هم باشند، اما نادانند. حرفی میزنند که نظام اسلامی را زیر سؤال میبرد؛ حرفی میزنند که مردم را نسبت به آینده ی خود نامید کنند؛ چرا آخر؟! این مردم بانشاط، پر امید و پرتوان که این همه گردنه ها را پشت سر گذاشته اند، میتوانند به قله برسند؛ چرا اینها را ناامید میکنید؟ اگر به قویترین کوهنوردها هم در وسط راه بگویند کمرت میشکند، پایه میشکند، سرت میشکند، چشمت کور میشود، نمیتوانی و میلغزی، در حقیقت مرددش میکنند.(بیانات در دیدار جمعی از مدیران و مسئولان وزارت آموزش و پرورش26/4/1381)
دشمن به دنبال کوبیدن حرکت علمی در کشور
فرض بفرمایید در کشور ترور اتفاق می افتد؛ شهید علی محمدی، شهید شهریاری، شهید رضایی نژاد را ترور میکنند. این یک کار تروریستی است. یک وقت به این مساله به چشم یک عمل تروریستی با امتی نگاه میکنیم؛ انسان غصه هم میخورد؛ چند تا دانشمند ما مورد اصابت جنایت دشمن- یک چند تا تروریست - قرار گرفتند. یک وقت نه، با همان چشم جبهه ای نگاه میکنید: این یک حرکت در مجموعه ی حرکتهای خصمانه علیه نظام اسلامی است. مثلا در جبهه ی جنگ مرزی با عراق که هشت سال جنگ داشتیم. یک جا اگر چنانچه توپخانه ی دشمن کار کند، معنایش این نیست که دشمن با اینجای بالخصوص کار دارد؛ این معنایش این است که این یک حرکتی است که دشمن دارد اینجا انجام میدهد، احتمالا برای اینکه شما حواستان به اینجا منعطف شود، او به یک جای دیگر حمله کند. به قول خودشان حرکتهای پشتیبانی، که این در واقع حیله است یا برای این است که رزمنده ی ما را در اینجا تضعیف کند تا مثلا بتواند یک حمله ی سراسری انجام دهد. وقتی با این چشم نگاه میکنید، معلوم میشود که دشمن به دنبال کوبیدن حرکت علمی در کشور است؛ یعنی یکی از حلقه های توطئه ی دشمن این است. چند تا حلقه ی به هم پیوسته وجود دارد؛ مثلا حلقه های تحریم اقتصادی، ترویج ابتذال، ترویج مواد مخدر، کارهای امنیتی، ایجاد تزلزل در مبانی و مسائل اعتقادی؛ چه اعتقاد به اسلام، چه اعتقاد به انقلاب. اینها حلقه های گوناگون به هم پیوسته است؛ یکی از این حلقه ها هم که مکمل این زنجیره است. کوبیدن حرکت علمی در کشور با ترساندن دانشمند ماست. با این چشم به کشور، با ترساندن دانشمند ما، با حذف قضیه نگاه کنیم. اگر چنانچه به مجموعه ی دشمن به چشم یک جبهه ی مستمری که وظایف را تقسیم کردند، نگاه کنیم، آن وقت احساس مسئولیت ما در هر قضیه ای شکل تازه ای به خودش میگیرد.(بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان 19/5/1390)
مخالفت دشمن با استعداد ایرانی
سالهای متمادی گذشته و به این ملت و این هویت ملی ظلم شده این را باید همه ی ما دائما در برابر چشم داشته باشیم. در طول زمان، حقیقتا به ملت ما ظلم شده است. توانایی و استعدادی که امروز در شماها هست، در همه ی دوره ها در نسل جوان و مردان و زنان کشور ما وجود داشته، اما استعداد انسانی احتیاج به تشویق، شناخت و تزریق روح اعتماد و امید دارد تا بتواند شکوفا شود. درست عکس این سیاست در دوره های مختلف عمل شده. مقصر اصلی هم در این زمینه، حکومتها و سیاستها بودند؛ در این موضوع اصلا نباید تردید کرد. بعضی میفهمیدند دارند چه کار میکنند؛ مثل اغلب مسئولان در دوران پهلوی، که دانسته و شناخته این راه را رفتند؛ یعنی از بروز استعدادها جلوگیری میکردند. علت هم معلوم است؛ عقیده ی راسخ آنها این بود که ایرانی باید وابسته بماند. دشمنی آنها با نسل با استعداد ایرانی، یک دشمنی طبیعی نبود. نه اینکه بخواهند واقعا با اشخاص دشمنی کنند؛ نه، سیاستهای قاهر و مسلط جهانی از آنها این را خواسته بود.(گزیده ای از بیانات در دیدار گروهی از مخترعان و نوآوران جوان کشور 30/1/1384)