انواع توطئه چینیها در تخریب جمهوری اسلامی
من فراموش نمیکنم در اواسط سال ۶۰، وقتی که دشمنان و گروهکها و تفاله های ضدانقلاب و استکبار، آن جنایات و فجایع عظیم را در این کشور به وجود آورده بودند. شهادت ۷۲ تن، شهادت نخست وزیر و رئیس جمهور- بنده در بیمارستان بودم. خطبه های نماز جمعه در تهران، به اعتقاد من، در آن روز، بیشترین حمل بار انقلاب را بر دوش داشت. هر جمعه که میشد، از این کانون نماز جمعه، به سراسر کشور، نور منتشر میشد. حقایق برای مردم تشریح میشد و مردم میفهمیدند که در این کشور چه میگذرد و دشمن چه کار میکند. تریبونهای آزاد، اینگونه است. مجلس، چنین شأنی باید داشته باشد. در آنجا که برای مردم ابهامی هست، آنجا که دشمن سؤالاتی را مطرح میکند؛ بذر تردیدی میکارد و در جامعه میپاشد، آنجا وظیفه ی شماست که این بذر تردید را از بیخ و بن در بیاورید و حقایق را روشن کنید. خیال میکنید دشمن بیکار است!؟ یک لحظه، دشمن بیکار نیست. هر وقت، هرطور بتواند، عمل میکند. همین قضایایی که اخیرا پیشامد کرد - قضایای مشهد و امثال آن - کار دشمن است. دشمن جهاز فکری خودش را به کار انداخته، برای اینکه ببیند چه وقت میشود ضربه زد. درست مثل میدان جنگ! همینطور که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «و ان اخا الحرب الأرق و من نام لم ینم عنه.» شما اگر داخل سنگر خوابت ببرد، دلیل بر این نیست که سنگرنشین روبه روی شما هم خوابش برده است. شما اگر غافل شدی، باید انتظار داشته باشی که ضربه را، بلافاصله بخوری! دشمن، هوشیار نشسته است. میلیونها دلار، بلکه اگر مبالغه نباشد میلیاردها دلار صرف میکنند، تا بتوانند ضربه ی کاری را به این انقلاب بزنند. اینها که با این انقلاب آشتی بکن نیستند. هر وقتی به گونه ای در صدد وارد آوردن ضربه اند.(بیانات در دیدار نمایندگان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی 20/3/1371)
***
امروز هم، بیگانگان دشمن، برای رساندن صدای مخالف خودشان به گوش آحاد ملت، پولها خرج میکنند، و اگر بگوییم میلیاردها دلار در این راه هزینه میکنند، اصلا مبالغه نیست. آنها میخواهند ولو از راه تحلیل دروغین خود انقلاب، مسائلی را بیان کنند که انقلاب آنها را نفی کرده است.(بیانات در خطبه های نماز جمعه 14/11/1373)
* * *
تا وقتی که قلم در دست دشمن باشد و هرچه به قلمشان می آید علیه ملت ایران بنویسند و هرچه به دهانشان می آید بگویند، نمیشود گله کرد فلان انسان که اهل کشور عربی، آفریقایی یا اروپایی است، چرا از وضع ایران خبر ندارد؟ البته ما به قدر توسعه ی تبلیغات خودمان و رسانه ها تبلیغ میکنیم؛ اما شمول تبلیغات دشمن بیشتر است و دهها رادیو، صدها روزنامه و مطبوعات علیه جمهوری اسلامی مینویسند.(بیانات در دیدار با مردم مشهد و زائران حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در صحن حضرت امام خمینی (ره) 4/1/1375)
* * *
دشمن منتظر نشسته است که ببیند در جمهوری اسلامی چه حادثه ی کوچکی ممکن است اتفاق بیفتد، تا بشود با صد من سریشم، چیز بدی را به آن چسباند و برای مردم ما تلخ کرد و چهره ی ملت ایران را در دنیا مشوه نمود.(بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی 7/3/1376)
* * *
عزیزان من! کسی گمان نکند که توطئه ی دشمن تمام شد؛ نه! دشمن، از مقابله با نظامی که منافع نامشروع استکبار را در منطقه، از او گرفته . آشتی نخواهد کرد. البته به زبان، چیزهایی اظهار میکنند، ولی باطن، چیز دیگری است!(بیانات در جمع بسیجیان به مناسبت هفته بسیج 5/9/1376)
تلاش دشمن برای ایران هراسی
الآن یکی از بخشهای مهم سیاست استکبار در همین منطقه ی ما - علاوه بر دشمنیهای دیگری که میکنند - این است که این سران بعضی از کشورهای عربی را با خودشان همراه کنند و آنها را در مقابل ملت ایران قرار بدهند؛ در مسائل گوناگون؛ در مسأله ی هسته ای و غیر مسأله ی هسته ای، از مسائل مختلف. جلسه میگذارند، مینشینند، معامله میکنند، توطئه میکنند. آمریکا از بعضی از کشورهای اسلامی مطالبه میکند که شما چه سهمی حاضرید ایفا کنید در مقابله ی با ایران. سعی شان ایجاد دشمنی است. کاری که دشمن میتواند در محافل و تصمیم گیریهای سیاسی بکند، این است که سران دولتها را با جمهوری اسلامی وادار به مقابله کند؛ بیش از این کاری نمیتواند بکند. دشمن دل مردم - دل مردم کشورهای عربی، دل مردم کشورهای اسلامی، دل مردم فلسطین، دل مردم عراق - را نمیتواند از جمهوری اسلامی برگرداند؛ دلها را که نمیتواند حداکثر کاری که بکنند این است که بتوانند دولتها را در مقابل جمهوری اسلامی قرار بدهند. البته آن دولتها هم هر کدام ملاحظه کاریهای خودشان را دارند و اینجور هم نیست که آماده باشند یکجا خودشان را در اختیار صهیونیستها و استکبار در این قضیه قرار بدهند؛ اما در دل مردم اثری نمیتوانند بکنند. در دل مردم چه اثر میکند؟ چیزی میتواند دلهای دنیای اسلام را از جمهوری اسلامی و از ملت ایران جدا کند؟ همین اختلافها و تعصبهای مذهبی است. اینها میتواند دلها را از هم جدا کند. از این باید ترسید؛ از این باید ترسید. همه مسئولند که مراقبت کنند. اینکه در دنیای تشیع علیه برادران اهل سنت، در دنیای تسنن علیه برادران شیعه کتاب بنویسند، تهمت بزنند، بدگویی کنند، این نه هیچ شیعه ای را سنی خواهد کرد، نه هیچ سنی ای را شیعه خواهد کرد. آن کسانی که مایلند همه ی مردم دنیای اسلام به محبت اهل بیت و ولایت اهل بیت بگروند، بدانند با دعوا راه انداختن و با اهانت کردن و با دشمنی کردن هیچکس را نمیتوان شیعه کرد و به ولایت اهل بیت متوجه کرد. دعوا ایجاد کردن جز بغضاء و جدایی و دشمنی هیچ اثر دیگری ندارد و این بغضاء و دشمنی و جدایی همان چیزی است که امروز آمریکا میخواهد، صهیونیستها میخواهند و دارند برای آن تلاش میکنند. در یک کشور اروپایی غیر اسلامی دشمن تاریخی و بنیادین با کشورهای اسلامی، شما میبینید توی تلویزیونشان، مناظرهی شیعه و سنی راه می اندازند. یکی را از شیعه دعوت میکنند، یکی را از سنی دعوت میکنند، که شما بیایید تو این تلویزیون با هم مناظره کنید. مقصودشان چیست؟ یک کشور مسیحی، یک کشور استعمارگر با سابقه ی سیاه، مناظرهی شیعه و سنی به چه مقصود راه می اندازد؟ میخواهد حقیقت معلوم بشود؟ میخواهد در بین مباحثه و مناظره، مستمعین و مخاطبانش حق را بفهمند؟ یا میخواهد از این گفتگوها و از آنچه در خلال این گفتگوها ممکن است از کسی سر بزند، این آتش اختلاف را تشدید کند؟ نفت روی این آتش بریزد؟ اینها باید ما را بیدار کند. اینها باید ما را به خود بیاورد؛ باید هشیار بشویم.(بیانات در دیدار هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم به مناسبت عید غدیر خم 27/9/1387)
سعی دشمن در سوق دادن نظام در جهت خلاف اصول خود
آفتی که مسئولان و رهبران و گردانندگان اجتماعات را تهدید میکند این است که آنها را دچار انفعال و خودباختگی کنند و و در موضع تأثیر پذیری ناخواسته از اراده ی دیگران قرار دهند. امام بزرگوار، در این آفت هم مثل کوه ایستاد. آن چیزی که باید مورد توجه قرار گیرد و من اصرار دارم که مردم عزیز ما بخصوص جوانان - و همچنین مسئولان بخشهای مختلف نظام مقدس جمهوری اسلامی به آن توجه کنند، این است که دشمنان نظام جمهوری اسلامی، وقتی نمیتوانند در میدان مبارزه رویاروی، کار مؤثری با این نظام انجام دهند؛ یعنی نمیتوانند به آن ضربه نظامی بزنند؛ نمیتوانند انفجار داخلی درست کنند؛ نمیتوانند ضربه های امنیتی بزنند؛ نمیتوانند با محاصره ی اقتصادی، آن را به زانو درآورند وقتی از همه ی اینها مأیوس میشوند. یک راه برایشان باقی میماند و آن، این است که نظام اسلامی و انقلابی را به مواضعی برخلاف اصول خود سوق دهند، یا به عبارت ساده تر و روشنتر، آن را وادار کنند که از گفته های خود در زمینه ی مسائل انقلاب برگردد؛ حرف و مواضع خود را تخطئه کند و خودش را دچار تناقض نماید. این را از چه راهی انجام میدهند؟ از راه فشارهای تبلیغاتی، فشارهای سیاسی، فشارهای فرهنگی جو را آنچنان از فشار انباشته میکنند که انسانهای ضعیف النفس، در مقابل این فشار نمیتوانند مقاومت کنند.(بیانات در اجتماع باشکوه زائران مرقد مطهر امام خمینی (ره) 14/3/1376)