مسائل اقتصادی؛ نقطه ی هدف و امید دشمن برای فلج کردن نظام اسلامی
امروز دشمن چشمش به نقطه ی حساس اقتصادی است تا بلکه بتوانند این کشور را از لحاظ اقتصادی دچار اختلال کنند. هرچه میتوانند اختلال ایجاد کنند و هرچه هم نمیتوانند، در تبلیغاتشان وانمود کنند که اختلال هست! این کاری است که امروز در تبلیغات دشمنان ما، با قدرت و به شکلهای مختلف انجام میگیرد. راه مقابله هم انضباط مالی و صرفه جویی و نگاه پرهیز گرانه ی به مصرف گرایی است. من این را میخواهم به مردم عزیزمان تأکید کنم: مصرف گرایی به صورت اسراف یکی از بیماریهای خطرناک هر ملتی است. ما یک خرده به این مصرف گرایی افراطی دچار هستیم. یکی از نمونه هایش را به مناسبت مشکل کم آبی - که چند استان کشور از جمله استان شما تاکنون مشکل کم آبی داشته اند که امیدواریم خدای متعال تفضل کند و باران رحمتش را شما نازل بکند- عرض بکنم؛ یکی از موارد اسراف، اسراف در آب است؛ نه فقط آبی که مصرف شرب در خانه ها میشود، نوع آبیاری کشاورزی ما هم یک نوع مسرفانه است و آب را هدر میدهیم. وظيفه ی مسئولین و دست اندرکاران این بخش است که به این مسأله به طور ویژه توجه کنند! پس به مساله ی اسراف- هم در مسأله ی آب و هم در مسائل دیگر- باید با اهمیت نگاه کنند.( بیانات در دیدار با مردم شیراز 11/2/1387)
سازندگی کشور؛ نقطه ی هدف دشمن
نقطه ای که دشمن به آن چشم دوخته، این است که ایران اسلامی نتواند به طور شایسته، سازندگی کشور را انجام بدهد. این هم مایه ی امید دشمنان است. آنها مایلند که دولت جمهوری اسلامی نتواند در داخل کشور سازندگی را پیش ببرد، وضع زندگی مردم را سروسامان بدهد، تولید داخلی را افزایش بدهد، اتکای به خارج از کشور را کم کند و مردمان پابرهنه و مستضعف و فقیر را به سروسامان زندگی لازم اسلامی برساند. آنها میخواهند دولت اسلامی، توفیق این وظایف بزرگ را به دست نیاورد و نتواند این کارها را انجام بدهد. به این آرزو، چشم دوخته اند. اگر کشور اسلامی، با همت شما مردم و با پیوند مستحکمی که بحمدالله بین شما و دولت هست، به وضع درخشانی نائل بیاید، استعمار، امریکا، دشمنان دلباخته ی ساده لوحی که چشم به دهان آنها دوخته اند و بعضی از گروهکها و جریانهای داخلی، خلع سلاح خواهند شد.( بیانات در مراسم اولین سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) 14/3/1369)
مرعوب کردن افراد از کارهای دشمن
دشمن، بعضی کسان را مرعوب میکند؛ به بعضی افراد تحلیل غلط از وضع کشور میدهد؛ بعضی افراد را وابستهی به خود میکند که اینها علاجی ندارند جز اینکه کار دشمن را بکنند و حرف او را بزنند. بعضی کسان را تشویق میکند که به طبل بی خیالی بزنند و پی شهوات و کیف کردن بروند؛ بخصوص در جاهایی که امید بیشتری به آنهاست. دنبال آرمانها نرفتن، ارادهی اصلاح را در دل از بین بردن و بی نظمی کردن، از کارهای دشمن است.( بیانات در دیدار دانشجویان و اساتید دانشگاههای استان زنجان 22/7/1382)