شروع توطئه دشمن همزمان با پیروزی انقلاب
از روز دوازدهم بهمن، توطئه ی دشمن شروع شده است. البتّه تاریخ انقلاب یک بحث دیگر است. باید تاریخ انقلاب را کسانی بنویسند. تاریخ انقلاب هم فقط تاریخ پیروزی انقلاب نیست؛ تاریخ شروع نهضت است. حقیقتاً مردم ما از قضایای طولانی این نهضتی که از روز شروع تا روز پیروزی، پانزده، شانزده سال طول کشید، به تفصیل مطلع نیستند. از قضایای بعد از پیروزی هم، گاهی به وسیله ی بعضی افراد، مختصر سخنی گفته میشود؛ امّا به طور کامل و جامع و ریز، بخصوص با شکلهای هنری و ماندگار و نافذ، ثبت نشده، یا خیلی کم ثبت شده است. من از کسانی که توانایی این قبیل کارها را، بخصوص در زمینه های هنری دارند، واقعاً انتظار دارم. باید تاریخ انقلاب را ثبت کنند. من حالا نمیخواهم تاریخ بگویم. با امروز کار دارم؛ امروز، دشمن در دشمنی خود، یک لحظه کوتاه نیامده است! الآن هم آن دشمنان اصلی، با شدت تمام دشمنی میکنند. البتّه بعضیها وسط راه میبرند. دشمن، اینطور است. همیشه انسانها در هر بخش، یک طیف هستند؛ بالاخره بعضی زودتر تسلیم میشوند و بعضی جان سختی نشان میدهند. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 12/11/1375)
تقسیم بندی دشمن
چند نوع دشمن داریم: بعضی دشمنها، دشمن هستند؛ امّا دائماً نمیخواهند به صورت انقلاب پنجه بزنند. بعضیها نه، دایم میخواهند در چشم انقلاب و نظام اسلامی انگشت فرو کنند و پنجه بزنند. وقتی نگاه میکنی، میبینی بعضی از اینها کسانی هستند که بسیار تند و داغ، خیلیها را قبول نداشتند؛ مثل شعله ای که از روی خس و خاشاک بلند میشود. البتّه از چوب محکم هم گاهی شعله ی مفصّل بلند میشود؛ امّا از خس و خاشاک هم که هیچ چیز ندارد، شعله بلند میشود، ولی فوراً میخوابد. گاهی ما کسانی از این قبیل داریم؛ ایمان اینها مستقر نیست؛ مستودع و زوال پذیر و بدون تكیه ی به یک استدلال محکم است. همانطور که عرض کردیم، این ایمان زایل شده اینطور نیست که وقتی بخواهد برود، زنگ بزند و خبر کند و بگوید رفتم و از این ساعت من دیگر کافر میشوم و نماز نمیخوانم؛ بتدریج انسان نمیفهمد و ملتفت نمیشود که چگونه این ایمان از او زایل شد. خیلی باید مراقب بود و به خدا پناه برد. (بیانات دردیدار اعضای هیئت دولت 20/8/1383)