تلاش دشمن جهت تضعیف اسلام
ملّت ایران بداند: امروز بزرگترین تلاشها و جهادها در سطح جهان که از نظر خدای متعال در جهت تحکیم اسلام و پیام اسلام است، این است که ایران اسلامی آباد و برکاتش آشکار شود. باید زندگی در این کشور مایه ی رشک ملتهای دیگر شود، تا بخواهند از آن درس بگیرند. این، عاملی است که دشمن را محکوم میکند. دشمن میخواهد وانمود کند که اگر کشور و ملّتی به آغوش اسلام پناه برد، باید در فقر زندگی کند، از پیشرفتهای علمی محروم بماند و نتواند خود را اداره کند. ملّت ایران! شما در طول این شانزده سال ـ از اوّل انقلاب تا امروز ـ با این خواست دشمن جنگیده و مبارزه کرده اید. شما ملّت بزرگ، عزیز، هوشیار و توانا، کاری کردید که کشور شما که در آغوش و زیر پرچم اسلام زندگی میکند، بتواند برای کشورهای دیگر الگو باشد. شما ملّت ایران برای بازسازی این کشور خیلی زحمت کشیدید. هشت سال جنگ تحمیلی را از سر گذراندید؛ با دخالت دشمن مبارزه کردید؛ مرزها را حفظ کردید؛ استقلال را تأمین کردید و تا امروز، در آبادی این کشور سعی کرده اید. از امروز به بعد، وظیفه ی عمومی این ملّت این است که این کشور را هر چه میتواند آبادتر و آبادتر کند. (بیانات در مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره) در مرقد مطهر 14/3/1374)
شروع توطئه دشمن همزمان با پیروزی انقلاب
از روز دوازدهم بهمن، توطئه ی دشمن شروع شده است. البتّه تاریخ انقلاب یک بحث دیگر است. باید تاریخ انقلاب را کسانی بنویسند. تاریخ انقلاب هم فقط تاریخ پیروزی انقلاب نیست؛ تاریخ شروع نهضت است. حقیقتاً مردم ما از قضایای طولانی این نهضتی که از روز شروع تا روز پیروزی، پانزده، شانزده سال طول کشید، به تفصیل مطلع نیستند. از قضایای بعد از پیروزی هم، گاهی به وسیله ی بعضی افراد، مختصر سخنی گفته میشود؛ امّا به طور کامل و جامع و ریز، بخصوص با شکلهای هنری و ماندگار و نافذ، ثبت نشده، یا خیلی کم ثبت شده است. من از کسانی که توانایی این قبیل کارها را، بخصوص در زمینه های هنری دارند، واقعاً انتظار دارم. باید تاریخ انقلاب را ثبت کنند. من حالا نمیخواهم تاریخ بگویم. با امروز کار دارم؛ امروز، دشمن در دشمنی خود، یک لحظه کوتاه نیامده است! الآن هم آن دشمنان اصلی، با شدت تمام دشمنی میکنند. البتّه بعضیها وسط راه میبرند. دشمن، اینطور است. همیشه انسانها در هر بخش، یک طیف هستند؛ بالاخره بعضی زودتر تسلیم میشوند و بعضی جان سختی نشان میدهند. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 12/11/1375)